Logopedia ogólna i kliniczna, stacjonarne drugiego stopnia (S2-LOG)

Absolwent osiągnął efekty uczenia się zdefiniowane dla programu studiów.

Absolwent zna i rozumie:
w pogłębionym stopniu teorie naukowe z zakresu językoznawstwa oraz diagnozy i terapii logopedycznej, kryteria klasyfikacji zaburzeń mowy i opóźnień akwizycji systemu językowego i rozwoju mowy, a także najnowsze osiągnięcia i główne kierunki rozwoju ww. dyscyplin;
zaawansowane metody analizy i interpretacji objawów językowych i pozajęzykowych charakterystycznych dla zaburzonego rozwoju mowy i nabytych zaburzeń mowy, a także metody korygowania wad wymowy u dzieci i dorosłych oraz stymulowania rozwoju mowy u dzieci z opóźnieniami i zaburzeniami;
prawne, społeczne i etyczne uwarunkowania wykonywania zawodu logopedy, a także prawną, społeczną, kulturową i ekonomiczną sytuację pacjentów oraz możliwości realizacji ich potrzeb;
strukturę i funkcjonowanie placówek sprawujących opiekę logopedyczną w Polsce i zagranicą (oświatowych i służby zdrowia), a także organizację pracy logopedy w różnych typach placówek oraz podstawowe i zaawansowane narzędzia diagnostyczne i pomoce terapeutyczne;
POTRAFI:
we właściwy sposób oceniać, krytycznie analizować, syntetyzować i interpretować objawy językowe i pozajęzykowe charakterystyczne dla zaburzonego rozwoju mowy i nabytych zaburzeń mowy, a także wyniki medycznych badań laboratoryjnych i aparaturowych oraz logopedycznych testów diagnostycznych;
dobierać i stosować właściwe metody i narzędzia w podejmowanych zadaniach terapeutyczno-logopedycznych, posługiwać się wyspecjalizowaną aparaturą badawczą i zaawansowanymi technikami informacyjno-komunikacyjnymi (ICT) w celu pozyskiwania danych lub analizy danych;
w sposób zgodny z przyjętymi standardami komunikacyjnymi stosowanymi w opiece logopedycznej i medycznej przekazywać pacjentowi i/lub jego opiekunom informacje o stanie jego mowy, określać zasady i warunki współpracy, przedstawiać program postępowania logopedycznego;
odpowiednio i samodzielnie planować postępowanie diagnostyczne i profilaktyczne, dokumentować zajęcia logopedyczne, opracować i realizować działania terapeutyczne i usprawniające, uwzględniające możliwości i potrzeby pacjenta, a także oceniać skuteczność stosowanych metod i weryfikować je w zależności od efektów;
pracować w zespole, współpracować z lekarzem, psychologiem i pedagogiem w zakresie stawiania diagnozy oraz planowania i weryfikowania terapii logopedycznej;
JEST GOTÓW DO:
krytycznej oceny teorii i metod stosowanych w logopedii, w tym w naukach medycznych i społecznych, a także do formułowania i proponowania własnych rozwiązań w prowadzeniu badań logopedycznych oraz w postępowaniu diagnostyczno-terapeutycznym;
podejmowania odpowiedzialnych działań diagnostyczno-terapeutycznych, mając świadomość zależności między skutecznością działania a wyborem właściwej metody terapii;
umiejętnego rozpoznania sytuacji emocjonalno-społecznej pacjenta i jego rodziny, a także rozwiązania trudności wynikających z tej sytuacji, będąc świadomym praw pacjenta i respektując je;
przestrzegania zasad etyki zawodowej, a także promowania wzorców poprawnej polszczyzny, poprawnej wymowy oraz działań z zakresu profilaktyki logopedycznej.

Absolwent osiągnął efekty uczenia się zdefiniowane dla programu studiów.

Absolwent zna i rozumie:
- w pogłębionym stopniu terminologię stosowaną w literaturze przedmiotu, zwłaszcza w zakresie językoznawstwa, a także zależność między logopedią a innymi dyscyplinami naukowymi;
- w pogłębionym stopniu metodologię badań językowo-komunikacyjnych i logopedycznych oraz zasady praktyki diagnostyczno-terapeutycznej opartej na argumentach naukowych;
- w pogłębionym stopniu metodologię badań psychospołecznych i logopedycznych, zasady praktyki diagnostyczno-terapeutycznej opartej na argumentach naukowych, zaawansowane metody analizy i interpretacji objawów pozajęzykowych charakterystycznych dla zaburzonego rozwoju mowy i nabytych zaburzeń mowy;
- zaawansowane metody analizy i interpretacji objawów językowych charakterystycznych dla zaburzonego rozwoju mowy i nabytych zaburzeń mowy, a także metody korygowania wad wymowy u dzieci i dorosłych oraz stymulowania rozwoju mowy u dzieci z opóźnieniami i zaburzeniami;
- w pogłębionym stopniu procesy fizjologiczne i patologiczne zachodzące w narządach mowy, głosu, słuchu oraz w układzie nerwowym człowieka, związane z aktem komunikacji językowej, przebiegającym w sposób prawidłowy lub zaburzony, a także medyczne procedury diagnostyczno-rehabilitacyjne, istotne z punktu widzenia zadań logopedy.

Absolwent potrafi:
- we właściwy sposób oceniać, krytycznie analizować, syntetyzować i interpretować objawy językowe charakterystyczne dla zaburzonego rozwoju mowy i nabytych zaburzeń mowy, a także wyniki badań aparaturowych oraz logopedycznych testów diagnostycznych;
- odpowiednio i samodzielnie planować postępowanie diagnostyczne i profilaktyczne w logopedii, dokumentować zajęcia logopedyczne, opracowywać i realizować działania terapeutyczne i usprawniające, uwzględniające możliwości i potrzeby pacjenta, a także oceniać skuteczność stosowanych metod i weryfikować je w zależności od efektów;
- we właściwy sposób oceniać, krytycznie analizować, syntetyzować i interpretować objawy pozajęzykowe, uwarunkowane patologicznymi procesami zachodzącymi w narządach mowy, głosu i słuchu, charakterystyczne dla zaburzonego rozwoju mowy i nabytych zaburzeń mowy, a także wyniki medycznych badań laboratoryjnych i aparaturowych; rzeczowo i zrozumiale przekazywać pacjentowi i/lub jego opiekunom informacje dotyczące biologicznych aspektów jego mowy;
- krytycznie analizować i interpretować objawy pozajęzykowe, uwarunkowane procesami psychicznymi, charakterystyczne dla zaburzonego rozwoju mowy i nabytych zaburzeń mowy, a także wyniki badań psychologicznych, przeprowadzonych przez innych specjalistów oraz orzeczenia psychologów; potrafi rzeczowo i zrozumiale przekazywać pacjentowi i/lub jego opiekunom informacje dotyczące biologicznych aspektów jego mowy.

Absolwent jest gotów do:
- podejmowania odpowiedzialnych działań diagnostyczno-terapeutycznych, mając świadomość zależności między skutecznością działania a wyborem właściwej metody terapii;
- przestrzegania zasad etyki zawodowej, a także promowania wzorców poprawnej polszczyzny, poprawnej wymowy oraz działań z zakresu profilaktyki logopedycznej.