Profilaktyka społeczna i resocjalizacja, stacjonarne, drugiego stopnia (S2-PRO)

Minimalna liczba osób przyjętych (w ramach wszystkich ścieżek kwalifikacji) będąca warunkiem uruchomienia studiów: 20

Absolwent studiów drugiego stopnia na kierunku profilaktyka społeczna i resocjalizacja posiada pogłębioną wiedzę z dziedziny nauk społecznych, a szczególnie psychologii, socjologii, nauk prawnych, pedagogiki, kryminologii. Zna naukowe uzasadnienia rozwoju i zastosowania interdyscyplinarnej perspektywy i wielodyscyplinarnej wiedzy naukowej w obszarze profilaktyki społecznej i resocjalizacji. Posiada umiejętności samodzielnego formułowania i analizowania problemów teoretycznych, jak również zarządzania działaniami w sferze rozwiązywania problemów społecznych. Absolwent studiów ma ukształtowane nawyki ustawicznego kształcenia i rozwoju zawodowego oraz jest przygotowany do pracy naukowo-badawczej, w tym do kontynuacji edukacji na studiach trzeciego stopnia. Posiada wiedzę w zakresie funkcjonowania różnych sfer życia społecznego i mechanizmów funkcjonowania człowieka, mechanizmów zmiany społecznej, polityki i strategii decyzyjnych w zakresie rozwiązywania problemów społecznych. Potrafi wykorzystywać zdobytą wiedzę do opracowania własnych i zespołowych projektów badawczych oraz stosować nowoczesne technologie, standardowe metody, narzędzia badawcze i środki analityczne do prawidłowego wykonania i/lub kierowania wykonaniem badań. Aktywnie poszukuje i wykorzystuje wiedzę w toku rozwiązywania konkretnych problemów w praktyce zawodowej. Potrafi właściwie stosować specjalistyczne procedury i metody projektowania programów profilaktycznych, korekcyjnych, integracyjnych dotyczących m.in. integracji społecznej osób wykluczonych społecznie, a także uchodźców, osób odmiennych kulturowo, czy pracy wychowawczej z dziećmi i młodzieżą, sądowych środków realizowanych w środowisku naturalnym, przeciwdziałania bezrobociu. Ma kwalifikacje niezbędne do prawidłowej prezentacji i monitorowania projektów, organizowania oraz kierowania pracą zespołową, a także umiejętności pozyskiwania funduszy na realizację projektów. Dostrzega konieczność i posiada umiejętność poprawnego ewaluowania skuteczności i społecznych kosztów konstruowanych projektów. Umie dostrzec dylematy interwencji społecznych, w tym dylematy etyczne procesu kształtowania rzeczywistości społecznej i oddziaływania na ludzi, sprawnie posługuje się systemami normatywnymi i zasadami etycznymi kategorii zawodowych działających w tych dziedzinach. Posiada umiejętności w dziedzinie komunikacji interpersonalnej, potrafi używać języka specjalistycznego i porozumiewać się (w tym w języku obcym na poziomie B2+) z innymi specjalistami w zakresie programów zapobiegawczych i naprawczych, potrafi również porozumiewać się z odbiorcami tych programów (w tym obcojęzycznymi w zakresie kształconego języka obcego). Jest wrażliwy na zjawiska wymagające interwencji społecznej, podejmuje inicjatywy w tej dziedzinie i potrafi w tym celu aktywizować innych. Umie rozpoznawać i przewidywać stygmatyzujące efekty nieprawidłowych oddziaływań psycho- i socjotechnicznych kierowanych do jednostek, grup i społeczności, świadomie unika ich w swojej działalności zawodowej.