Gramatyka opisowa języka węgierskiego I 3320-LGJW6

Po ukończeniu przedmiotu student:
wiedza
- zna cały system morfologiczny języka węgierskiego,
- zna elementarną terminologię używaną w opisie języka, rozumie jej źródła oraz zastosowania
- ma elementarną wiedzę o zjawiskach zachodzących w obszarze języka

umiejętności
- rozróżnia wszelkie paradygmaty czasowników, rozpoznaje wyjątki,
- umie poprawnie koniugować i deklinować,
- umie posługiwać się czasownikami posiłkowymi, spójnikami, partykułami, wykrzyknikami, wyrazami modyfikującymi,
- umie dokonać analizy morfologicznej wyrazów;
- potrafi posługiwać się podstawowymi ujęciami teoretycznymi, paradygmatami badawczymi i pojęciami właściwymi dla językoznawstwa w typowych sytuacjach profesjonalnych

kompetencje społeczne
- ma nawyk śledzenia współczesnych procesów i zjawisk zachodzących w języku węgierskim

Po ukończeniu przedmiotu student:
zna i rozumie elementarne zjawiska zachodzące w obszarach języka oraz elementarną terminologię używaną w opisie języka oraz rozumie jej źródła oraz zastosowania (K_W01)

ma podstawową wiedzę z zakresu językoznawstwa ogólnego oraz gramatyki, stylistyki, historii języka kierunkowego/węgierskiego (K_W02)

ma elementarną wiedzę o metodologii badań nad językiem i kierunkach badań w językoznawstwie (K_W03)

potrafi posługiwać się podstawowymi ujęciami teoretycznymi, paradygmatami badawczymi i pojęciami właściwymi dla językoznawstwa (K_U01)

potrafi samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać swoje kompetencje badawcze kierując się wskazówkami opiekuna naukowego (K_U13)

jest gotów do samodzielnego podnoszenia poziomu swojej wiedzy i umiejętności językowych w zakresie języka węgierskiego rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się zawodowego i rozwoju osobistego, dokonuje samooceny własnych kompetencji i doskonali umiejętności, wyznacza kierunki własnego rozwoju i kształcenia, śledzi procesy zachodzące w języku (K_K01)

Kontrola obecności na wykładzie.
Warunkiem przystąpienia do egzaminu pod koniec roku akademickiego jest otrzymanie zaliczenia (ZAL.) po I i II semestrze, oraz zaliczenie na ocenę ćwiczeń z tego przedmiotu po obu semestrach.
Egzamin końcowy pisemny ma postać testu złożonego, który obejmuje wszystkie zagadnienia obu semestrów.

brak

Literatura obowiązkowa:
- Keszler Borbála, red. 2000, Magyar Grammatika, Budapest: Nemzeti Tankönyvkiadó. "Alaktan", "Szófajtan", 35-304.
Literatura uzupełniająca:
- A mai magyar nyelv rendszere I, 1960-1962, Tompa J. szerk., Budapest: Akadémiai Kiadó. (wskazane fragmenty)
- Bencédy J., Fábián P., Rácz E., Velcsov M., 1988, A mai magyar nyelv, Budapest. (wskazane fragmenty)
- É. Kiss K., Kiefer F., Siptár P., 1998, Új magyar nyelvtan, Budapest: Osiris. Rozdz. "Alaktan" - 2. A ragozás, 187-221.
Artykuły:
- Antal L., 1989, "Képző, rag, jel", /w:/ A mai magyar nyelv I. Cikk és tanulmánygyűjtemény, Keszler B. red., Budapest, 80-103.
- Kiefer F., 1987, "A magyar főnév esetei", Magyar nyelv 83, 481-486.
- Laczkó K., 2001, „Az alany és az állítmány viszonya: hozzárendelés vagy alárendelés?”, Magyar Nyelvőr 125/4, 407-418.
- Mátai M., 2002, „A névutók és a névutómelléknevek története”, Magyar Nyelvőr 126/1, 72-87.
- Pátrovics P, 2002, „Néhány gondolat a magyar igekötők eredetéről, valamint aspektus- és akcimóminőség-jelölő funkciójuk (ki)alakulásáról”, Magyar Nyelvőr 126/4, 481-489.

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu 3320-LGJW6 w USOSweb