Nowe media w kulturze regionu 3224-D5NEWMEDIA

Efekty uczenia się:
Wiedza: absolwent zna i rozumie:
- w zaawansowanym stopniu kontekst europejski i globalny procesów kulturowych – potrafi zastosować tę wiedzę w odniesieniu do kultury, zjawisk politycznych, społecznych i gospodarczych krajów regionu na każdym etapie ich rozwoju (S1_W06)
- w zaawansowanym stopniu szeroko rozumiany kontekst interkulturowy, ma wiedzę o człowieku, jako podmiocie konstruującym struktury społeczne i wytwory kulturowe, ma świadomość zasad ich funkcjonowania i wynikających stąd różnic w postrzeganiu życia społecznego przez przedstawicieli różnych narodowości (S1_W10)
Umiejętności: absolwent potrafi:
- wyszukać, selekcjonować, analizować i wykorzystywać potrzebne mu informacje z różnych źródeł (S1_U01)
- odwołując się do zdobytej wiedzy teoretycznej i praktycznej wykorzystać ją w typowych wypowiedziach dotyczących nowych mediów Europy Środkowo-Wschodniej, logicznie je konstruować, odwołując się do stanowisk innych uczestników tych sytuacji komunikacyjnych (S1_U02)
- rozwijać swoje umiejętności badawcze, samodzielnie zdobywać wiedzę, korzystając ze wsparcia opiekuna naukowego; umiejętnie formułować myśli, prezentować wyniki badań w postaci wypowiedzi ustnej lub pisemnej (różnego typu) (S1_U03)
Kompetencje społeczne: absolwent jest gotów do:
- ciągłego dokształcania się i uzupełniania zdobytej wiedzy (S1_K04)
- efektywnego komunikowania się i życia w społeczeństwie, podejmowania pracy w grupie, radzenia sobie w sytuacjach typowych i wyjątkowych, do weryfikacji swoich poglądów na drodze rzeczowej dyskusji oraz oceny posiadanej wiedzy (S1_K02)

1. Organizacja zajęć
Warunkiem dopuszczenia do zaliczenia przedmiotu jest obowiązkowa obecność na zajęciach zgodnie ze Szczegółowymi zasadami studiowania na Wydziale Lingwistyki Stosowanej (uchwała nr 114 Rady Wydziału LS z dnia 19.12.2017 r.).
W przypadku zajęć o wymiarze 30 godzin w semestrze dopuszczalne jest opuszczenie 2 zajęć bez usprawiedliwienia w semestrze, opuszczone zajęcia należy zaliczyć zgodnie z wymaganiami prowadzącego zajęcia. Wymagania te prowadzący podaje na pierwszych zajęciach.

2. Metody oceniania
Przedmiot kończy się egzaminem na ocenę w formie pisemnej, sprawdzająca znajomość lektur oraz wiadomości przedstawiane w toku zajęć.
Zajęcia prowadzone będą w formie dyskusji na temat zadanych lektur lub materiału zaprezentowanego przez prowadzącego w formie prezentacji. Aktywny udział w dyskusji oznacza merytoryczne uczestnictwo w dyskusji podczas co najmniej 50% zajęć.

3. Kryteria oceniania
Na końcową ocenę składają się: zaliczenie pisemne (60 %) oraz aktywność na zajęciach (40 %). Aktywny udział w dyskusji oznacza merytoryczne uczestnictwo w dyskusji podczas co najmniej 50% zajęć.

4. Skala ocen:
0%-49% - 2
50%-60% - 3
61%-70% - 3+
71%-80% - 4
81%-90% - 4+
91%-100% - 5
Dodatkowa wiedza - 5+

02.1. Gwóźdź A., W stronę medioznawstwa jako kulturoznawstwa albo ku ogólnej teorii mediów obrazowych, [w:] Chyła W. et al. (red.) Kultura medialnie zapośredniczona. Badania nad mediami w optyce kulturoznaczej, Bogucki Wydawnictwo Naukowe, Poznań 2010, s. 19-29.
02.2. Kosińska M., Internet w optyce kulturoznawczej, [w:] Chyła W. et al. (red.) Kultura medialnie zapośredniczona. Badania nad mediami w optyce kulturoznaczej, Bogucki Wydawnictwo Naukowe, Poznań 2010, s. 31-41.
03.1. Stępnicka N., Wiączek P., Trendy internetowe 2.0 i ich znaczenie w kształtowaniu zachowań społecznych użytkowników sieci, [w:] Bierówka J., Pokorna-Ignatowicz K. (red.), Media – kultura popularna – polityka. Wzajemne oddziaływania i nowe zjawiska, Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego, Kraków 2014, s. 245-260.
03.2. Myślak A. D., Dziennikarstwo 3.0, czyli żegnamy czasy p.f.e (przed fejsbukową erą), „Media – Kultura – Komunikacja Społeczna”, 2015, t. 11, nr 3, s. 115-123.
04.1. Skorus J., Media worker jako nowa postać dziennikarza informacyjnego, [w:] Kita M., Ślawska M., Tożsamość dziennikarza, seria "Transdyscyplinarność badań nad komunikacją medialną" Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2013, t. 3, s. 58-68.
04.2. Płaneta P., Dziennikarstwo obywatelskie na Ukrainie wobec rosyjskiej wojny informacyjnej, "Studia Politologica Ucraino-Polona", 2015, t. 5, s. 24-44.
05.1. Jenkins H., Wstęp. „Adoracja przy ołtarzu konwergencji”: nowy paradygmat myślenia o przemianie mediów [w:] tegoż, Kultura konwergencji. Zderzenie starych i nowych mediów, tłum. Bernatowicz M., Filiciak M., seria „Edukacja medialna”, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2007, s. 7-28.
06.1. Tapscott D., Osiem cech pokolenia sieci. Charakterystyka generacji, [w:] tegoż, Cyfrowa dorosłość. Jak pokolenie sieci zmienia nasz świat?, tłum. Cypryański P., seria „Cyberkultura – Internet – Społeczeństwo”, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2010, s. 139-175.
07.1. Levinson P., YouTube, [w:] tegoż, Nowe nowe media, przekł. Zawadzka M., Wydawnictwo WAM, Kraków 2010, s. 98-135.
08.1. Bruckam A. S., Czy można ufać Wikipedii? Społeczności internetowe i konstrukcja wiedzy, przeł. Tryl F., Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2023, s. 76-102.
09.1. Levinson P., Facebook, [w:] tegoż, Nowe nowe media, przekł. Zawadzka M., Wydawnictwo WAM, Kraków 2010, s. 189-206.
09.2. Kiszkiel Ł., Wirtualne tożsamości. Portale społecznościowe jako formy autokreacji, [w:] Sokołowski M. (red.), Nowe media i wyzwania współczesności, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2013, s. 175-192.
10.1. Otto W., News jako mem (na przykładzie fanpage'u Sztuczne Fiołki), „Przegląd Humanistyczny”, 2016, nr 1 (452), s. 87-100.
10.2. Brylska K., Gackowski T., Krytyka polityczna w memach internetowych – od dekonstrukcji po rekonfigurację, [w:], Gackowski T. et al. (red.), Memy czyli życie społeczne w czasach kultury obrazu, Wydział Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii Uniwersytet Warszawski, Warszawa 2017, s. 25-49.
11.1. Fiut. I. S., Gry komputerowe a rozwój kultury popularnej, [w:] Bierówka J., Pokorna-Ignatowicz K. (red.), Media – kultura popularna – polityka. Wzajemne oddziaływania i nowe zjawiska, Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego, Kraków 2014, s. 15‑33.
11.2. Levinson P., Second Life, [w:] tegoż, Nowe nowe media, przekł. Zawadzka M., Wydawnictwo WAM, Kraków 2010, s. 222-235.
12.1. Werner W., Trzoss A., Czy cyfrowe media wywołują społeczną paranoję? Dwugłos w sprawie obecności teorii spiskowych w mediach społecznościowych i kulturze masowej, „Nauka”, 2019, nr 3, 149-169.
12.2. Gajewski K., Nauka oddolna: płaskoziemianie jako wspólnota interpretacyjna [w:] tegoż, Tryumf amatora. O społecznościowych praktykach tekstualnych w świecie mediów elektronicznych, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2020, s. 356-382.
13.1. Gołąbek B., Runet jako extra territorium byłego ZSRR – wokół rosyjskiej cybergeopolityki [w:] Sykulski L. (red.), Studia nad rosyjską geopolityką, Polskie Towarzystwo Geopolityczne, Częstochowa 2014, s. 69-100.
13.2. Kuczyńska-Zonik A., „Infotainment” i dezinformacja w mediach rosyjskojęzycznych w państwach bałtyckich, „Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych”, 2018, t. 13, nr 2, s. 13-26.
14.1. Dziwak E., Od egalitarności do inkluzywności. Hejt jako następstwo komercjalizacji Internetu, „Zeszyty Prasoznawcze”, 2019, t. 62, nr 1 (237), s. 111-120.
15.1. Jas M., Patostreaming – ciemna strona internetu. Analiza zjawiska na wybranych przykładach, „Media Biznes Kultura”, 2020, nr 1 (8), s. 169-180.

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu 3224-D5NEWMEDIA w USOSweb