Gry cyfrowe, estetyka transgresji i krytyka społeczna 3002-2K1ANM2

WIEDZA
Osoba studiująca zna i rozumie:

— rozwój gier cyfrowych jako medium kulturowego i audiowizualnego, w kontekście ich przemian technologicznych, estetycznych i formalnych;
— podstawowe pojęcia i nurty teoretyczne w badaniach nad grami (m.in. ludologia, narratologia, proceduralna retoryka, performatyka, badania afektywne);
— społeczne i kulturowe funkcje gier cyfrowych, w tym ich rolę w kształtowaniu tożsamości, relacji wspólnotowych oraz reprezentacji płci, rasy i klasy;
— zróżnicowanie gatunkowe i stylistyczne gier cyfrowych oraz sposoby ich dystrybucji i odbioru w środowisku platform cyfrowych.

UMIEJĘTNOŚCI
Osoba studiująca potrafi:

— zastosować posiadaną wiedzę do analizy gier cyfrowych, uwzględniając ich kontekst kulturowy, społeczny i technologiczny;
— zinterpretować strukturę i estetykę gier, uwzględniając ich interaktywność, narracyjność oraz relację z użytkownikiem;
— samodzielnie dobrać narzędzia teoretyczne i metodologiczne do analizy wybranej gry lub zjawiska z zakresu kultury growej;
— przygotować i zaprezentować ustnie lub pisemnie wyniki analizy gier cyfrowych z uwzględnieniem refleksji kulturoznawczej;
— uczestniczyć w dyskusji i prezentować własne stanowisko, reagując na argumenty innych osób studiujących.

KOMPETENCJE SPOŁECZNE
Osoba studiująca jest gotowa do:

— krytycznej refleksji nad funkcjami gier cyfrowych we współczesnej kulturze medialnej;
— otwartości na różnorodność form estetycznych i praktyk użytkowania gier w różnych kontekstach społecznych;
— poszerzania swojej wiedzy o grach cyfrowych oraz świadomego wykorzystywania refleksji kulturoznawczej w analizie współczesnych zjawisk kultury interaktywnej.

1. Warunkiem zaliczenia konwersatorium jest regularne uczestnictwo w zajęciach. Osoba studiująca ma możliwość nieobecności na dwóch zajęciach w semestrze, które mogą być usprawiedliwione lub nieusprawiedliwione. Nieobecności od trzech do pięciu wymagają odrobienia na dyżurze prowadzącego. Przekroczenie limitu pięciu nieobecności, nawet usprawiedliwionych, skutkuje niedopuszczeniem do zaliczenia zajęć. Osoby z Indywidualną Organizacją Studiów przyznaną przez BON mogą mieć zwiększony limit nieobecności do 50%.
2. Ocena z konwersatorium będzie oparta na zaangażowaniu osoby studiującej podczas zajęciach, uwzględniając udział w dyskusji (50%), oraz na przygotowaniu prezentacji na temat — wybranej przez osobę studiującą — gry cyfrowej, nieomawianej wcześniej na zajęciach (50%).
3. Szacunkowy nakład pracy osoby studiującej: 3 ECTS (90h) - udział w zajęciach 30h (1 ECTS), przygotowanie do zajęć 30h (1 ECTS), przygotowanie zaliczenia 30h (1 ECTS);
4. Sposób wykorzystania narzędzi sztucznej inteligencji w prezentacjach określają zapisy § 3 i 4 uchwały nr 98 Uniwersyteckiej Rady ds. Kształcenia z dnia 8 grudnia 2023 roku. W związku z tym, że jedną z podstawowych umiejętności zdobywanych na kierunkach studiów organizowanych na Wydziale Polonistyki jest sprawne i profesjonalne posługiwanie się polszczyzną pisaną, a w szczególności stylem naukowym, zabrania się wykorzystywania systemów sztucznej inteligencji do korekty i redakcji tekstów a także generowania tekstu i slajdów.

Wybór literatury (ostateczna lista lektur zostanie podana na pierwszych zajęciach - wszystkie teksty udostępniane będą w formie skanów na classroomie):

— Espen Aarseth & Piotr Grabarczyk, “An Ontological Meta-Model for Game Research,” in DiGRA Conference Proceedings (2018).
— Jacek Bieńkowski, “Gra komputerowa jako źródło wartości aksjologicznych. Na przykładzie gry Ori and the Blind Forest,” Irydion. Literatura–Teatr–Kultura 4(1) (2018): 49–65.
— John Corliss, “Introduction: The Social Science Study of Video Games,” Games and Culture 6(1) (2011): 3–16.
— Gonzalo Frasca, “Rethinking Agency and Immersion: Video Games as a Means of Consciousness-Raising,” Digital Creativity 12(3) (2001): 167–174.
— Michał Gałuszka, Gry wideo w środowisku rodzinnym. Diagnoza i rekomendacje (Kraków: Wydawnictwo Libron, 2017).
— Jesper Juul, “The Game, the Player, the World: Looking for a Heart of Gameness,” in Level Up: Digital Games Research Conference Proceedings, ed. Marinka Copier and Joost Raessens (Utrecht: Utrecht University, 2003), 30–45.
— Tomasz Z. Majkowski, Języki gropowieści. Studia o różnojęzyczności gier cyfrowych (Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2019).
— Paweł Schreiber, “Gry z tekstem,” Dwutygodnik 46 (2013), [online: dwutygodnik.com].
— Piotr Sterczewski, “Czytanie gry: o proceduralnej retoryce jako metodzie analizy ideologicznej gier komputerowych,” Teksty Drugie 6 (2012): 210–228.
— James Snowdon & Andreas Oikonomou, “Games as a New Medium for Social Criticism,” in 16th International Conference on Computer Games (CGAMES) (IEEE, 2011): 101–106.
— David I. Waddington, “Dewey and Video Games: From Education Through Occupations to Education Through Simulations,” Educational Theory 65(1) (2015): 1–20.
— Kristine Jørgensen and Torill Elvira Mortensen, Transgression in Games and Play (Cambridge, MA: MIT Press, 2022).
— Stefan Göbel, Ralf M. Schmid, Uwe Wiemeyer, and Anja Thillmann, Serious Games: Foundations, Concepts and Practice (Cham: Springer, 2020).

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu 3002-2K1ANM2 w USOSweb