Modelowanie procesów geomorfologicznych 1900-3-MPG-GK
Podczas wykładów zostaną zaprezentowane następujące zagadnienia:
• Przedstawienie problemu modelowania procesów przyrodniczych i podział modeli
• Symulacja i modelowanie danych przestrzennych wykorzystywane w geomorfologii, na wybranych przykładach
• Geomorfologia cyfrowa
• Metody analiz geostatystycznych
Ćwiczenia będą polegały na stworzeniu przez uczestników cyfrowych modeli geomorfologicznych (DGM) przedstawiających związki pomiędzy ukształtowaniem terenu a budową geologiczną do modelowania przebiegu procesów rzeźbotwórczych oraz prognozy rozwoju konkretnych form i procesów, np. osuwisk, erozji wodnej, rozwoju wąwozów.
Podczas zajęć studenci będą korzystać z numerycznego zapisu wyników badań terenowych (prowadzonych metodami geodezyjnymi i teledetekcyjnymi) wykorzystają zasoby cyfrowych baz danych oraz wybrane metody geostatystyki i analizy GIS w ich przetwarzaniu
Nakład pracy studenta: 3 ECTS = 3 × 25h = 75h
1 ECTS – godziny w bezpośrednim kontakcie z prowadzącymi, tj. udział w zajęciach, konsultacje (13 h ćwiczenia i 12 h wykład)
2 ECTS - wkład własny studenta :
zapoznanie z literaturą (wykład i ćwiczenia), - 5h
samodzielne przygotowanie do ćwiczeń - 25h,
przygotowanie prac pisemnych lub prezentacji /referatu do zaliczenia zajęć - 20h
Kierunek podstawowy MISMaP
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Wymagania (lista przedmiotów)
Założenia (opisowo)
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Efekty kierunkowe: K_W02, K_W05, K_W07, K_W08, K_W09, K_W10, K_U01, K_U02, K_U03, K_K01
Efekty specjalnościowe: S3_W02, S3_W05, S3_W10, S3_W11, S3_W12, S3_W13, S3_U01, S3_U02, S3_U03, S3_K01
Wiedza:
Znajomość i rozumienie przebiegu procesów przyrodniczych pozwalające na wybór właściwego modelu fizycznego lub matematycznego do opisu wybranego problemu badawczego.
Podstawowa wiedza z zakresu geoststystyki umożliwiająca dobór odpowiedniego modelu do prognozowania przebiegu zjawisk i procesów geomorfologicznych oraz znajomość specjalistycznych narzędzi informatycznych.
Umiejętność zastosowania metody modelowania fizycznego i matematycznego oraz techniki i narzędzi informatycznych do opisu zjawisk i analizy przestrzennych danych przyrodniczych w szczególności geomorfologicznych.
Rozumienie potrzeby systematycznego aktualizowania baz danych i wiedzy przyrodniczej oraz znajomość ich praktycznego zastosowania
Kryteria oceniania
Zajęcia (wykład i ćwiczenia) muszą być zaliczone do dnia, w którym odbywają się ostatnie zajęcia w danym semestrze.
Wykłady:
Regularne i systematyczne zapoznanie się z obowiązkową i uzupełniającą literaturą przedmiotu oraz z tematyką poruszaną na wykładach. Przedstawienie w formie krótkiej prezentacji wybranego zagadnienia dotyczącego modelowania w geomorfologii.
Ćwiczenia:
Poprawne wykonanie ćwiczeń i prawidłowa interpretacja wyników modelowania procesów geomorfologicznych.
Samodzielny wybór i zapoznanie się z artykułem naukowym przedstawiającym zastosowanie modelowania w badaniach geomorfologicznych oraz przygotowanie pisemnego komentarza.
Warunkiem zaliczenia jest wykonanie wszystkich ćwiczeń w terminie.
1 nieobecność może być usprawiedliwiona na ćwiczeniach.
Na ocenę końcową składa się 60% wymagań ćwiczeniowych i 40% wymagań z wykładu.
Ćwiczenia mogą być oceniane przy pomocy punków.
Ocena bardzo dobra: 95% sumy punktów
Dobra: 75% sumy punktów
Dostateczna: 55% sumy punktów z danego ćwiczenia.
W przypadku nieobecności na zajęciach konieczne jest uzupełnienie ich zakresu, w tym wszelkich projektów, ćwiczeń lub sprawozdań, w nieprzekraczalnym terminie jednego tygodnia od nieobecności.
Literatura
Doorknamp & King (1971) – Numerical analysis in geomorphology. (Edward Arnold)
Longey P.A., Goodchild M.F., Maguire D.J., Rhind D.W., 2006, GIS Teoria i praktyka, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Michalak J., 2000, Geomatyka (geoinformatyka) – czy nowa dyscyplina, Przegląd Geologiczny, 48, 8, s. 673–679.
Namysłowska-Wilczyńska B., 2006, Geostatystyka. Teoria i zastosowania, Wydawnictwo Politechniki Wrocławskiej, Wrocław.
Pike, Evans & Hengl (2008) – Geomorphometry: A Brief Guide.
(Hengl, H.I. Reuter (red.), Geomorphometry: Concepts, Software, Applications. Developments in Soil Science).
Szubert M., 2005, Geostatystyczne metody rekonstrukcji rzeźby podczwartorzędowej na przykładzie Wyżyny Woźnicko-Wieluńskiej, [w:] A. Kotarba, K. Krzemień, J. Święchowicz (red.), Współczesna ewolucja rzeźby Polski, Wydawnictwo IGiGP UJ, Kraków, s. 439–442.
Wackernagel H., 2003, Multivariate Geostatistics, Springer, Berlin-Heidelberg.
Zawadzki J., 2011. Metody geostatystyczne dla kierunków przyrodniczych i technicznych. Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: