Geomorfologia 1900-1-GM

Celem przedmiotu jest przrekazanie wiedzy dotyczącej genezy rzeźby; procesów, które doprowadziły do jej powstania oraz stosowanych metod badawczych.
Wykład rozpoczyna się od zagadnień wprowadzających, mówiących o miejscu geomorfologii wśród nauk przyrodniczych, historii badań nad rzeźbą terenu oraz o współczesnych kierunkach i metodach badań geomorfologicznych. Następnie scharakteryzowane są podstawowe czynniki warunkujące rozwój rzeźby - w tym wpływ litologii na rzeźbę.
Po tym wprowadzeniu rozpoczyna się charakterystyka wybranych procesów egzogenicznych i powstałych w efekcie ich dzialania form. Procesy omawiane są w schemacie: działalność erozyjna, transportująca i akumulacyjna z uwzględnieniem zmieniajacych się warunków klimatycznych. Pierwszym omawianym procesem jest wietrzenie. Wprowadza się też pojęcie stoku, jako powierzchni działania procesów denudacyjnuch. Dalsza charakteystyka obejmuje grawitacyjne ruchy masowe oraz spływ powierzchniowy i jego skutki.
Kolejne omawiane zagadnienia to procesy i formy fluwialne. Prezentowane są między innymi typy dolin rzecznych, przełomy oraz etapy ksztaltowania się rzeźby fluwialno - denudacyjnej.
Następnie przechodzi się do procesów i form glacjalnych. Omawianie rozpoczyna charakterystayka lodowców i lądolodów ( w ujęciu typologicznym), następnie omówione są podstawowe procesy glacjalne kształtujące rzeźbę wysokogórską. Dużo miejsca poświęca się charakterystyce podstawowych procesów glacjalnych i fluwioglacjalnych ksztaltujących rzeżbę Polski w okresie zlodowaceń plejstoceńskich. Kolejne zagadnienie to procesy, struktury i formy peryglacjalne. W ramach tego problemu wprowadza się też pojęcie strefy peryglacjalnej.
Działalność rzeźbotwórcza wiatru pokazana jest poprzez procesy i formy eoliczne (rodzaje wydm, pustynie, powierzchnie lessowe). Następnie charakteryzowana jest rzeźba wybrzeży. Zaczyna się próbą zdefiniowania pojęcia strefy brzegowej, a następnie poprzez omówienie zasiegu i znaczenia falowanie oraz działania prądów przybrzeżnych. dochodzimy do charakterystyki podstawowych form abrazyjnych i akumaulacyjnych, a także do klasyfikacji wybrzeży.
Wykłady kończą się charakterystyką podstawowych typów morfoklimatycznych rzeźby.

Uzupełnienie, poszerzenie i utrwalenie wiedzy zdobytej na wykładzie odbywa się na ćwiczeniach.
Ćwiczenia poświęcone są rozpoznaniu głównych form rzeźby oraz określeniu cech metrycznych wybranych form w oparciu o mapy topograficzne. W ramach zajęć realizowane są zagadnienia z zakresu m.in. rzeźby: glacjalnej, fluwialnej, eolicznej, strukturalnej, krasowej, antropogenicznej. Wyniki analizy form wzbogacone o wiedzę zdobytą na wykładzie i podczas studiowania poleconych podręczników pozwalają studentom na określanie typów procesów morfogenetycznych kształtujących dany obszar.
Do każdego ćwiczenia, zależnie od tematu, student otrzymuje zestaw niezbędnych materiałów składających się z map topograficznych, map i przekrojów geologicznych, fotografii, zdjęć lotniczych. Każde ćwiczenie składa się z dwóch części: graficznej i opisowo-interpretacyjnej.
Nakład pracy studenta: udział w wykładach i ćwiczeniach (60 godz.) oraz własna praca obejmująca zapoznanie sie z literaturą, wykonanie ćwiczeń w postaci mapek, obliczeń, wykresów oraz opisów merytorycznych, przygotowanie do pisemnego zaliczenia przedmiotu