Asystentura jako praktyka pomocowa 3401-SP-AM-APM
Wykład pozwala osadzić asystenturę międzykulturową jako profesjonalną praktykę pomocową mieszącą się w ramach zawodów i profesji pomocowych (pracownicy socjalni, kuratorzy sądowi, pracownicy środowiskowi, opiekunowie itp.) ze szczególnym uwzględnieniem asystentur (asystenci rodziny, asystenci seniorów, asystenci osób z niepełnosprawnością itp.).
Profesjonalne praktyki asystenckie omawiane są w kontekście współczesnych kierunków rozwoju polityki społecznej i funkcjonowania państw dobrobytu społecznego (welfare states), w których nacisk położony jest na rozwój usług społecznych, a specjalistom od pomagania przypisuje się rolę agentów dystrybucji dobrostanu (well -being).
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Założenia (opisowo)
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Po zakończeniu zajęć student/ka
w sferze wiedzy:
zna i rozumie podstawowe cele asystentury międzykulturowej z uwzględnieniem rozumienia profesjonalnych praktyk pomocowych jako działań opartych na relacji pomocowej oraz dostrzegania specyfiki praktyk pomocowych o charakterze asystenckim
zna i rozumie podstawowe cele swojej pracy, zadania, obowiązki i uprawnienia oraz ich granice
w sferze umiejętności:
potrafi organizować i prowadzić swoją pracę i rozwój zawodowy w sposób zrównoważony, dbając o swój dobrostan
w sferze kompetencji społecznych:
jest gotowy/a współpracować z rodzicami dzieci romskich / dzieci z doświadczeniem migracji oraz pełnić funkcję pośredniczki / pośrednika językowo-kulturowego pomiędzy dzieckiem i jego rodziną a społecznością szkolną i lokalną
Kryteria oceniania
test 100%
Literatura
Berger P., Neuhaus R., To Empower People: The Role of Mediating Structures in Public Policy, American Enterprise Institute, Washington, D.C., 1997.
Błaszczak-Banasiak A., Kubicki P., Asystent osobisty osoby z niepełnosprawnością – zapotrzebowanie na miarę Konwencji o prawach osób z niepełnosprawnościami, Biuletyn RPO 2017, nr 5.
Carr-Saunders A. M., Metropolitan Conditions and Traditional Professional Relationships, w: R. M. Fisher (ed.), The Metropolis in Modern Life. Russel & Russel, 1955.
Etzioni A., Aktywne społeczeństwo, NOMOS, Kraków 2012.
Etzioni A. (red.), The Semi-Professions and Their Organization. The Free Press, New York 1969.
Grewiński M., Lizut J. (red,). Deinstytucjonalizacja w polityce społecznej. Szanse i zagrożenia, Spatium, Radom 2021.
Krasiejko I. i inni, Asystentura rodziny w zakresie wsparcia kobiet w ciąży i rodzin „Za życiem” Rekomendacje metodyczne i organizacyjne, MRPiPS, Warszawa 2017.
Krasiejko I., Asystentura rodziny. Rekomendacje metodyczne i organizacyjne, MRPiPS, Warszawa 2016.
Krasnowolski A., Zawody zaufania publicznego, zawody regulowane oraz wolne zawody. Geneza, funkcjonowanie i aktualne problemy. Kancelaria Senatu RP, Warszawa 2013.
Łuszczyńska M., Empowerment jako innowacyjne narzędzie zarządzania w instytucjach publicznych, „Studia i Prace KZiF” nr 168, SGH, Warszawa 2018.
Rymsza M., Aktywizacja w polityce społecznej. W stronę rekonstrukcji europejskich welfare states?, Wydawnictwo IFiS PAN, Warszawa 2013.
Rymsza M., Pracownicy socjalni, służby społeczne — profesjonalizacja i rozwój zawodowy, „Polityka Społeczna” 2014, nr 3.
Rymsza M., Social work and other helping professions in the process of professionalization. The specificity of Poland after 1989 from the sociology of professions perspective, “Problemy Polityki Społecznej / Social Policy Issues” 2020, nr 51(4).
Rymsza M., Karwacki, A. 2017, Między podejściem empowerment a zarządzaniem underclass. Dwa modele aktywizacji w polityce społecznej. w: A. Karwacki i inni, Niezatrudnieniowe wymiary aktywizacji. Wyd. Naukowe UMK, Toruń 2017.
Skrzypczak B., W kierunku społecznościowej pracy socjalnej. CWAL CAL, Warszawa 2014.
Strategia rozwoju usług społecznych. Polityka publiczna do roku 2030 (z perspektywą do 2035 r.), Rada Ministrów, Warszawa 2022.
Torstendahl R., Burrage M. (red.), The Formation of Professions. Sage, London 1990.
Wilensky H.L., The Professionalization of Everyone?, “American Journal of Sociology” 1964, Vol. 70, nr 2.
Wóycicka I. i inni, W stronę sprawiedliwej troski, Fundacja Batorego, Warszawa 2022.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: