Wykład monograficzny II stopień - językoznawstwo (fińska) 3320-ZMF12-WMJ

Po ukończeniu przedmiotu student:
- ma pogłębioną wiedzę o specyfice przedmiotowej i metodologicznej nauk humanistycznych, a w szczególności filologii, którą jest w stanie samodzielnie rozwijać i twórczo stosować w działalności profesjonalnej (K_W01)
- ma pogłębioną wiedzę o zjawiskach zachodzących w obszarach języka, zna terminologię używaną w jego opisie, ma pogłębioną wiedzę o metodologii badań nad językiem i kierunkach badań w językoznawstwie fińskim (K_W02)
- ma pogłębioną wiedzę o miejscu fennistyki w systemie nauk oraz o jej przedmiotowych i metodologicznych powiązaniach z innymi dyscyplinami naukowymi (K_W06)
- ma szczegółową wiedzę z zakresu gramatyki, stylistyki, historii języka kierunkowego - fińskiego, jego złożoności i historycznej zmienności jego znaczeń (K_W07)
- potrafi - z wykorzystaniem różnych źródeł i sposobów – samodzielnie wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i użytkować informację niezbędną do udziału w zajęciach oraz formułować na tej podstawie krytyczne sądy, dąży do ciągłego rozwoju kompetencji zawodowych (K_U01)

Szczegółowe efekty kształcenia:
Student
- zna i umie posługiwać się podstawowymi pojęciami i terminami z zakresu referowanych na wykładzie zagadnień
- rozumie zagadnienia dotyczące grzeczności i takich aktów mowy jak pochwała
- zna problematykę zdań bezpodmiotowych, umie wyróżniać funkcje passivum i osoby generycznej
- rozumie specyfikę konstrukcji o charakterze dyrektyw i konstrukcji życzeniowych
- potrafi rozróżniać różne typy modalności
- rozumie specyfikę aspektu w języku fińskim i potrafi ją odnieść do kategorii aspektu w języku polskim
- zna rzadsze sposoby tworzenia formacji słowotwórczych w języku fińskim.

Warunkiem przystąpienia do egzaminu jest uzyskanie zaliczenia z wykładu po obu semestrach.
Egzamin ustny końcowy.

Brak.

Buncler, Anna. 2008. Ekspansja formy tzw. jednoosobowego passivum w funkcji 1. osoby liczby mnogiej w języku fińskim. Acta Philologica 34, s. 124-130.
Buncler, Anna. 2009. Finitywna forma passivum w języku fińskim oraz jej odpowiedniki w języku polskim. Praca doktorska. Uniwersytet Warszawski.
Biskupska, Anna. 2018. Verbi verbistä. Puolan ja suomen johdetun verbileksikon merkitysrakenteen vertailua. Praca doktorska. Uniwersytet w Helsinkach.
Etelämäki, Marja – Haakana, Markku – Halonen, Mia. 2013. Keskustelukumppanin kehuminen suomalaisessa keskustelussa. Virittäjä 4, s. 460–493.
Flint, Aili. 1980. Semantic Structure in the Finnish Lexicon: Verbs of Possibility and Sufficiency. Helsinki: SKS.
Iso suomen kielioppi (ISK). 2004. Auli Hakulinen (toim.). Helsinki: SKS, s. 1169-1637. http://kaino.kotus.fi/visk/etusivu.php
Laitinen, Lea. 1995. Nollapersoona. Virittäjä 3, s. 337-358.
Larjavaara, Matti. 1999. Kieli, kohteliaisuus ja puhuttelu. Kielikello 2.
Lauranto, Yrjö. 2012. Optatiivirakenne ja direktiiviksi kieliopillistuminen. Puhe ja kieli 4, s. 183–216.
Lauranto, Yrjö. 2013. Suomen kielen imperatiivi – yksi paradigma, kaksi systeemiä. Virittäjä 2, s. 156-200.
Malmivaara, Terhi. 2004. Luupää, puupää, puusilmä. Näkymiä sananmuodostuksen analogisuuteen ja bahuvriihiyhdyssanojen olemukseen. Virittäjä 3, s. 347–363.
Shore, Susanna. 1986. Onko suomessa passiivia? Suomi 133. SKS.
Viertiö, Annastiina. 2000. Kuka paljastuu passiivin takaa? Kielikello 3.

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu 3320-ZMF12-WMJ w USOSweb