Sztuka XVII wieku w Polsce 3105-SZWVP-K
Zajęcia uzupełniające program głównego wykładu kursowego z Historii sztuki nowożytnej polskiej. W programie wykładu oś narracji będą wyznaczać nie artyści i dzieła lub fazy stylowe, ale analiza ewolucyjnego następowania po sobie lub równolegle najważniejszych zjawisk, procesów i problemów w kulturze i sztuce, z interdyscyplinarnymi akcentami odnoszącymi się nowych metod badań m.in. do ujęcia wielokulturowego, geografii artystycznej, mobility turn czy relacji źródło-peryferia (do początku XVIII w. i europeizacji sztuki dworskiej w Rosji za cara Piotra I), histoire croisée (przenikanie się wpływów europejskich oraz kultury i przejawów artystycznych sarmatyzmu, orientalizm w RP).
Do każdego wykładu studenci otrzymają wykaz podstawowej bibliografii z udziałem prac zagranicznych w językach kongresowych.
Lista tematów spotkań:
• Rzeczypospolita i Europa Środkowa w XVII w.: geopolityka – gospodarka – społeczeństwo
• Między Italią i Niderlandami – geografia artystyczna Korony i Litwy
• Dialog z przeszłością – między nawrotem do średniowiecza a aktualizacją
• Wczesny barok w Polsce a problem fazy stylowej Il transizione w Rzymie i Lombardii
• Nowe modele architektoniczne: świątynie zgromadzeń kontrreformacyjnych i zborów protestanckich, fortyfikacje, rezydencje
• Unia Brzeska a proces okcydentalizacji sztuki cerkiewnej w Wielkim Księstwie Litewskim
• Europejskie związki mecenatu artystycznego dynastii Wazów
• Tessyńczycy. Komaskowie, Gryzończycy, Vorlarlberczycy i Wessobrünnczycy w krajach habsburskich i Rzeczypospolitej
• Drogi baroku do Rzeczypospolitej – Rzym i Wenecja, problem berninizmu i akademizmu
• Rola Niderlandów – od Rubensa i grafiki niderlandzkiej po architekturę, rzeźbę i malarstwo doby baroku z Amsterdamu i Antwerpii
• Echa pierwszych dworów europejskich – Paryż i Wiedeń
• Rezydencja, mauzoleum, fundacje – o modelach mecenatu artystycznego magnaterii, szlachty, mieszczaństwa i duchowieństwa
• Sarmatyzm – geneza zjawiska w kulturze i sztuce
• Hołdy, intrady, egzekwia: architektura efemeryczna, sztuka w przestrzeni publicznej, związki z literaturą okolicznościową i teatrem
• Artystyczna oprawa Sejmu walnego, Trybunałów i życia politycznego i społecznego Rzeczypospolitej
Rodzaj przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
WIEDZA
Hiszt_W01: ma podstawową wiedzę o miejscu historii sztuki w systemie nauk oraz o jej przedmiotowych i metodologicznych powiązaniach z innymi dyscyplinami naukowymi
Hiszt_W02: zna podstawową terminologię używaną w historii sztuki, zna jej źródła, potrafi ją zastosować
Hiszt_W08: zna i rozumie podstawowe tendencje w rozwoju historii sztuki oraz posiada orientację w piśmiennictwie historyczno-artystycznym z danego zakresu
UMIEJĘTNOŚCI
Hiszt_U01: potrafi rozpoznać różne rodzaje wytworów kultury artystycznej, potrafi przeprowadzić ich krytyczną analizę oraz interpretację w celu określenia ich znaczeń, oddziaływania społecznego, a także miejsca w procesie historycznokulturowym
Hiszt_U03: potrafi samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać swoje umiejętności w zakresie historii sztuki, korzystając z różnych źródeł i nowoczesnych technologii
Hiszt_U04: potrafi w sposób precyzyjny i spójny wypowiadać się w mowie i w piśmie, na tematy dotyczące wybranych zagadnień historyczno-artystycznych, z wykorzystaniem różnych ujęć teoretycznych, korzystając zarówno z dorobku historii sztuki, jak i innych dyscyplin
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
Hiszt_K01: ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się zawodowego i rozwoju osobistego, dokonuje samooceny własnych kompetencji i doskonali umiejętności, wyznacza kierunki własnego rozwoju i kształcenia
Hiszt_K03: potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji określonego przez siebie lub innych zadania
Hiszt_K04: prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy związane z wykonywaniem zawodu
Kryteria oceniania
Obecność i aktywność na zajęciach;
Zaliczenie pisemne z częścią wizualną i esejem z listy do wyboru, platforma CAMPUS
Literatura
M. Karpowicz, Artisti ticinesi in Polonia nel ‘600, Bellinzona 1983.
M. Karpowicz, Artyści włosko-szwajcarscy w Polsce w I połowie XVII wieku, Warszawa 2013.
M. Karpowicz, Barok w Polsce, Warszawa 1988.
Krótka nauka budownicza dworów, pałaców, zamków podług nieba i zwyczaju polskiego, oprac. Adam Miłobędzki, Wrocław 1957.
Malarstwo polskie: manieryzm, barok, oprac. M. Walicki, W. Tomkiewicz, A. Ryszkiewicz, Warszawa 1971.
A. J. Miłobędzki, Architektura polska XVII wieku, t. 1-2, Warszawa 1980.
Primus inter pares: pierwszy wśród równych, czyli Opowieść o królu Janie III, red. D. Walawender-Musz, Warszawa 2013.
Słownik sarmatyzmu: idee, pojęcia, symbole, red. A. Borowski, Kraków 2001.
Sztuka polska: manieryzm, barok (XVII wiek), red. Z. Bania, Warszawa 2013.
Świat polskich Wazów. Przestrzeń – Ludzie – Sztuka. Eseje, red. Z. Hundert, J. Żukowski, Warszawa 2019.
Święto baroku: sztuka w służbie prymasa Michała Stefana Radziejowskiego (1645-1705), red. nauk. J. Żmudziński. Katalog wystawy, Muzeum Pałac w Wilanowie, maj - wrzesień 2009, Warszawa 2009.
J. Talbierska, Grafika XVII wieku w Polsce: funkcje, ośrodki, artyści, dzieła, Warszawa 2011.
M. Wardzyński, Marmur i alabaster w rzeźbie i małej architekturze Rzeczypospolitej : studium historyczno-materiałoznawcze przemian tradycji artystycznych od XVI do początku XVIII wieku, Warszawa 2015.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: