Modele sztuki we wczesnym romantyzmie niemieckim- od Fryderyka Schlegla do Hegla 3105-LMSZWR-OG
Wykład poświęcony filozofii sztuki wczesnego romantyzmu
niemieckiego, aż do stanowiska Hegla. Wykład stanowi
prezentację filozoficznego zaplecza (interpretacja Kanta,
Fichtego, wątków neoplatońskich z tradycji myśli starożytnej)
jako podstawy dla zaprezentowania najważniejszych koncepcji
sztuki (w tym poezji i muzyki), rozwijanych przez takich
autorów, jak Fr. Schlegel, Novalis, Tieck, Wackenroder, Ritter,
do Hegla). Tłem dla prezentacji tych często niezwykle
radykalnych i oryginalnych koncepcji sztuki będzie także
polemika z poglądami klasyków weimarskich. Celem wykładu
jest pogłębienie wiedzy uczestników na temat nurtów w
filozofii sztuki przełomu XVIII i XIX wieku oraz pierwszych
dekad XIX wieku, ze wskazaniem na najważniejsze konteksty
interpretacji tych stanowisk (religia, poglądy teoriopoznawcze,
znaczenie nurtów mistyki), oraz ukazanie aktualności sporów
teoretyczno-artystycznych i estetycznych, toczonych w tym
okresie w Niemczech.
Metody prowadzenia zajęć:
wykład
Rodzaj przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Treści programowe: kluczowe problemy teoretyczne i
koncepcje artystyczne wczesnych romantyków niemieckich, z
uwzględniem poszerzonego kontekstu filozofii (estetyki) Kanta
oraz takich myślicieli po-kantowskich, jak Fichte; przybliżenie
roli filozofii w koncepcjach teoretycznych Hoelderlina jako
przykład podstawowej symbiozy teorii i twórczości poetyckiej
(artystycznej) w niemieckiim wczesnym romantyzmie
(Fruehromantik)
absolwent zna i rozumie:
K2_W03 – kluczowe fakty, obiekty i zjawiska,
stanowiące pogłębioną wiedzę o wszechstronnym i
ogólnym charakterze z zakresu nauk o sztuce.
K2_W06 – zaawansowane metody analizy, interpretacji,
krytyki, wartościowania i problematyzowania różnych
wytworów kultury, właściwe dla wybranych tradycji,
teorii i szkół badawczych w zakresie nauk o sztuce.
absolwent potrafi:
K2_U02 – wykorzystywać wiedzę i umiejętności
badawcze, obejmujące analizę prac innych autorów,
syntezę różnych idei i poglądów, dobór metod i
konstruowanie narzędzi badawczych, opracowanie i
prezentację wyników, pozwalające na oryginalne
rozwiązywanie złożonych problemów w zakresie
dziedzin nauki i dyscyplin naukowych właściwych dla
historii sztuki.
K2_U09 – posługiwać się językiem obcym na poziomie
B2+ Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia
Językowego oraz specjalistyczną terminologią. (w
przypadku zajęć prowadzonych w języku obcym)
absolwent jest gotów do:
K2_K01 – krytycznej oceny posiadanej wiedzy i
odbieranych treści, uznawania znaczenia wiedzy w
rozwiązywaniu problemów poznawczych i praktycznych
oraz zasięgania opinii ekspertów w przypadku trudności
z samodzielnym rozwiązywaniem problemu.
Kryteria oceniania
Forma zaliczenia:
Przygotowanie eseju na zaproponwany przez
prowadzącego temat, zgodny z problematyką zajęć
Kryteria oceniania:
Napisanie eseju, mającego charakter samodzielnego
wypracowania, liczącego około 10 – 12 tys. znaków, z
podaniem literatury przedmiotu
Literatura
M. Frank, Einführung in die frühromantische Ästhetik,
Frankfurt am Main 1989.
J. W. Goethe, Wybór pism estetycznych, wybrał, opr. i
wstępem poprzedził T. Namowicz, Warszawa 1981.
Novalis, Uczniowie z Sais. Proza filozoficzna – studia –
fragmenty. Wybrał, przeł., wstępem i przypisami
opatrzył J. Prokopiuk, Warszawa 1984.
Pisma teoretyczne niemieckich romantyków. Wybrał i
opr. T. Namowicz, Wrocław 2000.
Prawdy szukamy obaj. Z korespondencji między
Goethem a Schillerem. Wybrali, przeł. i opr. M.J. Siemek i
J. Prokopiuk, Warszawa 1974.
Friedrich Schlegel, Fragmenty. Przeł. C. Bartl, opr.,
wstępem i komentarzami opatrzył M. P. Markowski,
Krakó1) 2009.
Theorie der Romantik. Hg. von H. Uerlings, Stuttgart
2009.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: