Językoznawstwo historyczno-porównawcze 3020-BA2JHP
Podczas zajęć zostaną poruszone poniższe zagadnienia:
– Powstanie językoznawstwa historyczno-porównawczego. Jego rozwój. Główni przedstawiciele i ich dzieła ze szczególnym uwzględnieniem badań nad językami bałtyckimi (też w nawiązaniu do języków germańskich i słowiańskich).
– Opis fundamentalnych osiągnięć językoznawstwa historyczno-porównawczego, obejmujący między innymi rekonstrukcję języka praindoeuropejskiego, prawa głosowe, analogię, apofonię, rekonstrukcję wewnętrzną, rekonstrukcję zewnętrzną, teorię drzewa genealogicznego, teorię falową, teorię laryngalną i in.
– Języki indoeuropejskie. Rozpad jedności praindoeuropejskiej: satem i kentum. Rodziny i grupy języków indoeuropejskich. Ekspansja języków indoeuropejskich na świecie.
– Rozróżnienie językoznawstwa historyczno-porównawczego i typologii językowej.
– Podstawowa terminologia spotykana w opracowaniach historyczno-porównawczych.
Rodzaj przedmiotu
Założenia (opisowo)
Koordynatorzy przedmiotu
Tryb prowadzenia
Efekty kształcenia
Po ukończeniu seminarium student:
(WIEDZA)
- zna historię, założenia, metody, zadania, przedstawicieli oraz osiągnięcia indoeuropejskiego językoznawstwa historyczno-porównawczego,
- zna podstawową terminologię, spotykaną w pracach teoretycznych i materiałowych z językoznawstwa historyczno-porównawczego,
- zna rodzinę języków indoeuropejskich
(UMIEJĘTNOŚCI)
- potrafi analizować fakty diachroniczne w podstawowym zakresie na materiale z języków bałtyckich oraz słowiańskich i germańskich.
Kryteria oceniania
Ocena na podstawie aktywności na zajęciach oraz końcowego testu pisemnego (pytania zamknięte i otwarte).
Student ma prawo do dwóch nieobecności w semestrze, każda kolejna nieobecność musi być zaliczona w sposób wcześniej uzgodniony z prowadzącym.
Podczas zajęć studenci mogą posługiwać się modelami i narzędziami AI, np. do gromadzenia materiałów, ich przeszukiwania, opracowania stanu badań czy tworzenia bibliografii. Wykluczone jest jednak stosowanie generatywnej AI w celach interpretacyjnych, do tworzenia wypowiedzi pisemnej czy do opracowywania fragmentów tekstu.
Literatura
James Clackson, Indo-European Linguistics. An Introduction, Cambridge: University Press, 2007, rozdiały 1,2
I. Wischer. Grammaticalization. In: Encyclopedia of Language and Linguistics.
J. Bouma, Sound laws, In:Robert Stephen Paul Beekes (2011). Comparative Indo-European Linguistics: An Introduction. (Second edition). John Benjamins Publishing Company. (https://archive.org/details/ComparativeIndoEuropeanLinguistics)
Leszek Bednarczuk (red.) (1986). Języki indoeuropejskie. Tom 1. i 2. Warszawa: PWN. (strony: tom 1.: Leszek Bednarczuk, Wprowadzenie: 19-49, tom 2.: Wojciech Smoczyński, Języki bałtyckie: 817-905).
James Clackson (2007). Indo-European Linguistics. An Introduction. New York: Cambridge University Press. (http://caio.ueberalles.net/Indo-European-Linguistics-Introduction/Indo-European%20Linguistics%20-%20James%20Clackson.pdf)
Benjamin W. IV Fortson (2004/2010). Indo-European Language and Culture. An Introduction (2nd Edition). Blackwell Publishing Ltd. (strony: 1-15, 364-389). (http://caio.ueberalles.net/Indo-European-Linguistics-Introduction/Indo-European%20Language%20and%20Culture%20-%20Benjamin%20W.%20Fortson%20IV.pdf )
Adam Heinz (1978). Dzieje językoznawstwa w zarysie. Warszawa: PWN. (strony 122-142, 152-164, 170-205, 438-442).
Kazimierz Polański (red.) (1999). Encyklopedia językoznawstwa ogólnego. Wrocław – Warszawa – Kraków: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich
Wojciech Smoczyński (2007). Słownik etymologiczny języka litewskiego. Wilno: Vilniaus universitetas. (strony XXI–XXVII)
Adam Weinsberg (1983). Językoznawstwo ogólne. Warszawa: PWN. (strony 72-106).
Eva Tichy (2009). Indogermanistisches Grundwissen für Studierende sprachwissenschaftlicher Disziplinen. Bremen: Ute Hempen Verlag.
Encyclopedia of Language and Linguistics.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: