Literatura XX i XXI wieku oraz semiotyka tekstów kultury w dydaktyce szkolnej 3007-SP-PDN-XXI

Na zajęciach omawiane są zjawiska uporządkowane w sposób historycznoliteracki, adekwatnie również wobec perspektywy obowiązującej w dydaktyce szkolnej. W sposób czytelny zatem pokazane są kolejne fazy rozwoju literatury i kultury w wieku XX i XXI: dwudziestolecie międzywojenne, okres wojny i okupacji, kultura i literatura polska w latach 1945 – 1989, kultura i literatura polska po 1989 roku. Szczególna uwaga została położona na te zjawiska w literaturze i kulturze, które znalazły swój wyraz w podstawie programowej dla II, III i IV etapu edukacyjnego. Szczegółowo omawia się zatem utwory literackie i inne teksty kultury, do których odsyła podstawa programowa. W ramach przedmiotu wskazuje się również na najbardziej efektywne, kreatywne i aktywizujące metody nauczania współczesnej literatury i kultury polskiej. W trakcie zajęć, z uwagi na potrzeby dydaktyki szkolnej, zwraca się także uwagę na klucze gatunkowe i rodzajowe literatury XX i XXI wieku, akcentując zwłaszcza najnowsze tendencje do wykorzystywania gatunków nieczystych, poetyki fragmentu i sylwy. Ćwiczenia będą także poświęcone przeglądowi najnowszego stanu badań nad literaturą polską XX wieku, który pozwoli poznać studentom niezbędne dla pracy nauczyciela podręczniki i syntezy historycznoliterackie. Temu przeglądowi towarzyszyć będzie refleksja metodologiczna, zwracająca uwagę na te najnowsze tendencje badawcze w nauce o literaturze poświęconej współczesności, które przydatne są w dydaktyce szkolnej. Zadaniem przedmiotu jest także szkicowe pokazanie zjawisk najnowszych, mieszczących się w ostatnim dziesięcioleciu XXI wieku.
. Kolejne zajęcia będą poświęcone:
1. pokoleniom poetyckim: od Skamandra po „brulion”;
2. prozie międzywojennej (Witold Gombrowicz, Michał Choromański, Maria Dąbrowska, Jarosław Iwaszkiewicz, Maria Kuncewiczowa, Zofia Nałkowska, Bruno Schulz, Stefan Żeromski);
3. dramatowi międzywojennemu: Jerzy Szaniawski, Stanisław Ignacy Witkiewicz,
4. wojennej sytuacji kultury i literatury polskiej;
5. prozie po 1945 roku (Jerzy Andrzejewski, Tadeusz Borowski, Stefan Chwin, Witold Gombrowicz, Gustaw Herling-Grudziński, Manuela Gretkowska, Hanna Krall, Tadeusz Konwicki, Czesław Miłosz, Wiesław Myśliwski, Andrzej Stasiuk, Olga Tokarczuk),
6. dramatowi po 1945 roku (Tadeusz Różewicz, Sławomir Mrożek),
7. eseistyce polskiej XX wieku (Zbigniew Herbert, Czesław Miłosz),
8. literaturze emigracyjnej 1939-1989,
9. literaturze polskiej po 1989 roku,
10. literaturze nowych mediów (m.in. hiperteksty, blogi).