Tradycje romantyczne w sztuce i literaturze 3007-S1A1K-01
Celem konwersatorium jest prezentacja najważniejszych zjawisk literatury i sztuki polskiego romantyzmu oraz prześledzenie recepcji tradycji romantycznej w szeroko pojętej kulturze II połowy XIX, XX i początku XXI wieku. Chronologiczny porządek zajęć służy uświadomieniu słuchaczom, jakim fluktuacjom i przekształceniom podlegała tradycja romantyczna w kolejnych formacjach kulturowych i jakie strategie dialogu z romantyzmem podejmowano na przestrzeni niemalże dwustu lat. Przegląd tych strategii, rozpiętych między negacją i afirmacją, służy zarówno dowiedzeniu że paradygmat romantyczny do dzisiejszego dnia pozostaje najsilniejszym polskim kodem tożsamościowym, jak i tego, że wiąże się z nim najwięcej nieporozumień interpretacyjnych. W strukturze zajęć rolę leitmotivu będzie odgrywała Dziadów cz. III Adama Mickiewicza – modelowy dramat polskiego romantyzmu, traktowany, na prawach pars pro toto, jako jego emblemat. Zajęcia podsumuje refleksja nad funkcjonowaniem romantyzmu w dyskursach politycznych i publicznej logosferze po 1989 roku.
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Założenia (opisowo)
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Po zakończeniu zajęć student:
1) zna i rozumie:
- najważniejsze utwory, prądy i konwencje polskiego romantyzmu, tradycji romantycznej i jej recepcji w kulturze kolejnych epok,
2) potrafi:
- analizować i krytycznie czytać teksty romantyczne i nawiązania do nich w kulturze II połowy XIX, XX i pierwszych dekadach XXI wieku,
- zdefiniować wybrane pojęcia z zakresu literatury i kultury romantycznej,
3) jest gotów do:
- rozpoznawania zjawisk i kategorii estetycznych znamionujących literaturę romantyzmu i łączenia ich z odpowiednimi kontekstami kulturowymi.
Kryteria oceniania
Zaliczenie na podstawie obecności (dopuszczalne są dwie nieusprawiedliwione nieobecności), przygotowania do zajęć i napisania krótkiej pracy (esej) na temat wybranego problemu poruszanego na zajęciach
Szacowany nakład pracy studenta
- udział w zajęciach: 30 godzin (1 ECTS)
- przygotowanie do zajęć: 30 godzin (1 ECTS)
- napisanie eseju: 30 godzin (1 ECTS)
Jeśli student chce (na potrzeby pracy zaliczeniowej lub prac cząstkowych) skorzystać z narzędzi sztucznej inteligencji, musi:
a. uzyskać na to zgodę osoby prowadzącej zajęcia,
b. uzgodnić z osobą prowadzącą zajęcia cele i zakres wykorzystania narzędzi
sztucznej inteligencji.
2. Student nie może korzystać z narzędzi sztucznej inteligencji, aby redagować prace w języku polskim, chyba że osoba prowadząca zajęcia się na to zgodzi.
3. Jeśli student wykorzysta narzędzia sztucznej inteligencji:
a. bez zgody osoby prowadzącej zajęcia lub
b. w sposób z nią nieuzgodniony,
osoba prowadząca zajęcia stosuje procedury analogiczne do tych stosowanych w procedurze antyplagiatowej. Procedury te opisała Uniwersytecka Rada ds. Kształcenia w uchwale nr 14.
Praktyki zawodowe
Nie są przewidziane.
Literatura
Literatura (wybór)
A. Jackiewicz, „Niebezpieczne związki literatury i filmu”, Warszawa 1977.
M. Janion, „Gorączka romantyczna”, Warszawa 1975.
M. Janion, „Do Europy - tak, ale razem z naszymi umarłymi”, Warszawa 2000.
K. Kopczyński, „Paradygmat polskiego romantyzmu w uniwersum filmowym”, Kraków 2021.
D. Kosiński, „Polski teatr przemiany”, Wrocław 2007.
D. Kosiński, „Teatra polskie. Rok katastrofy”, Warszawa 2013.
J. Krakowska, „Wspólnota niepotrzebna”, „Dialog” 2018, nr 2.
Z. Majchrowski, „Cela Konrada. Powracając do Mickiewicza”, Gdańsk 1999.
Z. Majchrowski, „Krypta Gustawa”, Warszawa 2021.
M. Masłowski, „Gest, symbol i rytuały polskiego teatru romantycznego”, Warszawa 1998.
„Romantyzm w lustrze postmodernizmu”, red. M. Kuziak, Warszawa 2014.
M. Piwińska, „Legenda romantyczna i szydercy”, Warszawa 1973.
T. Plata, „Pośmiertne życie romantyzmu”, Warszawa 2017.
J. Skuczyński, „«Gdy idą między żywych duchy..»: Dziady i «Dziady» w dramacie polskim XIX i XX wieku”, Toruń 2005.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: