Klasyfikacja zaburzeń mowy 3007-L1B1KZ
Student zyskuje informacje na temat polskich i międzynarodowych klasyfikacji zaburzeń mowy. Zyskuje informacje na temat przyczyn zróżnicowania terminologicznego w logopedii, różnic w sposobie klasyfikacji zaburzeń, przydatności różnych sposobów klasyfikacji zaburzeń mowy. Rozpatrywane są przyczyny różnego podejścia do klasyfikacji opisywanych zaburzeń.
W cyklu 2023Z:
Przedmiot służy przekazaniu studentom informacji na temat klasyfikacji zaburzeń mowy. Student zapoznaje się z funkcjonującymi w literaturze fachowej zasadami klasyfikacji zaburzeń mowy i uczy się porównywać istniejące klasyfikacje. |
W cyklu 2024Z:
Przedmiot służy przekazaniu studentom informacji na temat klasyfikacji zaburzeń mowy. Student zapoznaje się z funkcjonującymi w literaturze fachowej zasadami klasyfikacji zaburzeń mowy i uczy się porównywać istniejące klasyfikacje. |
Koordynatorzy przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Efekty kształcenia
WIEDZA
Student zna i rozumie kryteria klasyfikacji zaburzeń mowy i opóźnień akwizycji systemu językowego i rozwoju mowy, a zwłaszcza
- zna i rozumie klasyfikację przyczynową I. Styczek,
- zna i rozumie klasyfikację objawową L. Kaczmarka;
- zna i rozumie klasyfikację językoznawczą J. T. Kani
- zna i rozumie klasyfikację logopedyczną S. Grabiasa;
- zna i rozumie klasyfikację przyczynowo-objawową H. Mierzejewskiej i D. Emiluty-Rozya
- zna i rozumie klasyfikacje międzynarodowe (ICD, DSM)
- zna różne ujęcia terminu dyslalia, rozumie różnice w podejściach objawowym
UMIEJĘTNOŚCI
Student potrafi we właściwy sposób oceniać, krytycznie analizować, syntetyzować i interpretować objawy językowe charakterystyczne dla zaburzonego rozwoju mowy i nabytych zaburzeń mowy, a zwłaszcza potrafi scharakteryzować i porównać różne klasyfikacje zaburzeń mowy.
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
Student jest gotów do podejmowania odpowiedzialnych działań diagnostyczno-terapeutycznych, a przede wszystkim rozumie konieczność poszerzania wiedzy dotyczącej funkcjonujących klasyfikacji zaburzeń mowy i jej znaczenie dla tworzenia zespołów diagnostyczno-terapeutycznych złożonych z absolwentów różnych ośrodków kształcenia specjalistów-logopedów.
Kryteria oceniania
Obecność na wykładzie. Dopuszczalna jest 1 nieobecność w semestrze. Powyżej tej liczby (z wyłączeniem przypadków bezzwłocznie udokumentowanych, np. zwolnieniem lekarskim) – nie ma możliwości zaliczenia zajęć. Usprawiedliwione nadprogramowe nieobecności muszą zostać odrobione w sposób wskazany przez osobę prowadzącą zajęcia.
Zaliczenie pisemne (próg zaliczenia 60%). Niedopuszczalne jest korzystanie z systemów SI podczas pisemnego zaliczenia.
Literatura
Literatura podstawowa:
- Grabias S., 2012, Teoria zaburzeń mowy. Perspektywy badań, typologie zaburzeń, procedury postępowania logopedycznego, [w:] Logopedia. Teoria zaburzeń mowy, red. S. Grabias, M. Kurkowski, Lublin, s. 15–72.
- Ostapiuk B., 2012, Zaburzenia dźwiękowej realizacji fonemów języka polskiego – propozycja terminów i klasyfikacji, [w:] Logopedia. Teoria zaburzeń mowy, red. S. Grabias, M. Kurkowski, s. 431-454.
- Logopedyczne i psychologiczne aspekty diagnozowania zaburzeń mowy , Jauer-Niworowska O., Emiluta-Rozya D. (red.), wyd. APS, Warszawa 2021.
- Kania J.T., 1982, Podstawy językoznawczej klasyfikacji zaburzeń mowy, [w:] Kania J. T., Szkice logopedyczne, Warszawa, s. 9-25.
Literatura dodatkowa:
- Emiluta-Rozya D., 2008, Modyfikacja Zestawienia form zaburzeń mowy H. Mierzejewskiej i D. Emiluty-Rozya, [w:] Porayski-Pomsta J. (red.), Diagnoza i terapia w logopedii, wyd. Dom Wydawniczy „Elipsa”, Warszawa.
- Grabias S., 1994, Logopedyczna klasyfikacja zaburzeń mowy, „Audiofonologia”, t. VI., s. 7-22.
- Grabias S., 1996, Typologie zaburzeń mowy. Narastanie refleksji logopedycznej, „Logopedia”, nr 23, s. 79-90.
- Kaczmarek L., 1975, Korelacyjna klasyfikacja zaburzeń słownego i pisemnego porozumiewania się, „Logopedia”, nr 12.
- Mierzejewska H., Przybysz-Piwko M., 1997, Rozważania na temat terminologii logopedycznej, [w:] Mierzejewska H., Przybysz-Piwko M., Rozwój poznawczy i rozwój językowy dzieci z trudnościami w komunikacji werbalnej”, wyd. DIG, Warszawa.
- Mierzejewska H., Przybysz-Piwko M., 1997, Terminologia w opisie i interpretacji zaburzeń mowy, [w:] Mierzejewska H., Przybysz-Piwko M, Mózgowe porażenie dziecięce Problemy mowy, wyd. DIG, Warszawa.
- Ostapiuk B., 1997, Zaburzenia dźwiękowej realizacji fonemów języka polskiego-propozycja terminów i klasyfikacji, „Audiofonologia”, t. X, s.118-136.
- Styczek I., 1981, Logopedia (wyd. 3.), wyd. PWN, Warszawa.
W cyklu 2023Z:
Czaplewska E., 2012, Diagnoza zaburzeń rozwoju artykulacji, [w:] Czaplewska E., Milewski S. (red.), Diagnoza logopedyczna Podręcznik akademicki, wyd. GWP, Gdańsk. |
W cyklu 2024Z:
Literatura obowiązkowa Literatura dodatkowa: |
Więcej informacji
Więcej informacji o poziomie przedmiotu, roku studiów (i/lub semestrze) w którym się odbywa, o rodzaju i liczbie godzin zajęć - szukaj w planach studiów odpowiednich programów. Ten przedmiot jest związany z programami:
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: