Leksykologia z elementami kultury języka 3007-L1A2LK
Wykład dotyczy podstawowych pojęć leksykologicznych, ze szczególnym uwzględnieniem jednostki leksykalnej oraz relacji między leksemem a wyrazem. Zostaną omówione najważniejsze zależności między składnikami pola semantycznego (synonimia, antonimia, homonimia). Ważnym składnikiem okaże się przegląd współczesnych słowników, przeprowadzony z uwzględnieniem tła historycznego. Drugim blokiem zagadnień będą główne tendencje rozwojowe współczesnego języka polskiego w zakresie ortografii, interpunkcji, wymowy, fleksji, składni oraz słownictwa. Nacisk jest położony na wyjaśnienie genezy błędów. Ważnym zagadnieniem jest różnica między normą (dwupoziomową) a uzusem, zwłaszcza – inteligenckim. Studenci poznają najważniejsze terminy językoznawstwa normatywnego oraz najaktualniejsze kodyfikacje normy językowej.
Ćwiczenia dotyczą przede wszystkich praktycznych umiejętności posługiwania się poprawną polszczyzną w różnych sytuacjach komunikacyjnych. Studenci poznają najważniejsze typy błędów i usterek językowych, identyfikują i rozumieją ich mechanizmy, formułują i uzasadniają oceny rozwiązań językowych.
Założenia (opisowo)
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2024Z: | W cyklu 2023Z: |
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Efekty kształcenia
WIEDZA
Student:
– rozpoznaje typy błędów i usterek językowych
– rozumie mechanizmy ich powstawania
– rozpoznaje najważniejsze tendencje rozwojowe współczesnej polszczyzny w zakresie ortografii, interpunkcji, wymowy, fleksji, składni i słownictwa;
– zna najważniejsze relacje semantyczne, rozumie ich naturę i dostrzega wykorzystanie ich w praktyce komunikacyjnojęzykowej;
UMIEJĘTNOŚCI
Student:
– używa polszczyzny zgodnie z normą językową;
– opisuje genezę błędu językowego z wykorzystaniem terminów podstawowych dla językoznawstwa normatywnego;
– uzasadnia swoje opinie o języku;
– odwołuje się do najważniejszych i najnowszych wydawnictw normatywnych.
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
Student:
– dostosowuje dobór środków języka do sytuacji i typu kontaktu słownego oraz uwzględnia możliwości odbiorcy i jego status społeczny;
– posługuje się językiem zgodnie z zasadami etykiety językowej;
– przejawia postawę troski o język i jest wyczulony na jego wulgaryzację.
Kryteria oceniania
Metoda podawcza; procentowy udział poprawnych odpowiedzi w kolokwiach i na zaliczeniach końcowych (z wykładu oraz z ćwiczeń).
Ocena końcowa przedmiotu to średnia ocen uzyskanych na: 1) kolokwiach cząstkowych przeprowadzonych na ćwiczeniach; 2) kolokwium końcowym z zakresu ćwiczeń; 3) kolokwium końcowym z zakresu wykładu.
Praktyki zawodowe
Nie dotyczy.
Literatura
S. Dubisz, Język – historia – kultura, Warszawa 2007.
H. Jadacka, Kultura języka polskiego. Fleksja, słowotwórstwo, składnia, Warszawa 2005.
T. Karpowicz, Kultura języka polskiego. Wymowa, ortografia, interpunkcja,
Warszawa 2009.
A. Markowski, Kultura języka polskiego. Teoria. Zagadnienia leksykalne,
Warszawa 2005.
Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN pod red. prof. Andrzeja
Markowskiego, Warszawa 2003.
|
W cyklu 2023Z:
S. Dubisz, Język – historia – kultura, Warszawa 2007. |
W cyklu 2024Z:
S. Dubisz, Język – historia – kultura, Warszawa 2007. |
Uwagi
|
W cyklu 2023Z:
Wykład oraz ćwiczenia prowadzoną są stacjonarnie. Nie ma możliwości eksternistycznego zaliczania zajęć. Na każdych zajęciach prowadzący dokonuje sprawdzenia listy obecności. Dopuszczalne są tylko dwie nieusprawiedliwione nieobecności. Każda nieobecność powyżej 2 musi zostać usprawiedliwiona, a student zobowiązany jest zaliczyć zajęcia, w których - z przyczyn od niego niezależnych - nie mógł uczestniczyć. Ocena końcowa przedmiotu to średnia ocen uzyskanych na: 1) kolokwiach cząstkowych przeprowadzonych na ćwiczeniach; 2) kolokwium końcowym z zakresu ćwiczeń; 3) kolokwium końcowym z zakresu wykładu. |
W cyklu 2024Z:
Wykład oraz ćwiczenia prowadzoną są stacjonarnie. Nie ma możliwości eksternistycznego zaliczania zajęć. Na każdych zajęciach prowadzący dokonuje sprawdzenia listy obecności. Dopuszczalne są tylko dwie nieusprawiedliwione nieobecności. Każda nieobecność powyżej 2 musi zostać usprawiedliwiona, a student zobowiązany jest zaliczyć zajęcia, w których - z przyczyn od niego niezależnych - nie mógł uczestniczyć. Ocena końcowa przedmiotu to średnia ocen uzyskanych na: 1) kolokwiach cząstkowych przeprowadzonych na ćwiczeniach; 2) kolokwium końcowym z zakresu ćwiczeń; 3) kolokwium końcowym z zakresu wykładu. |
Więcej informacji
Więcej informacji o poziomie przedmiotu, roku studiów (i/lub semestrze) w którym się odbywa, o rodzaju i liczbie godzin zajęć - szukaj w planach studiów odpowiednich programów. Ten przedmiot jest związany z programami:
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: