Stylistyka 3003-11A3ST
Bloki tematyczne możliwe do wyboru:
1. Wybrane problemy teorii stylu, np.
Stylistyka a semantyka. Stylistyka a poetyka. System stylistyczny wg szkoły strukturalistycznej. Stylistyka pragmalingwistyczna i kognitywna. Tekstologia. Genologia. Problem gatunków mowy w różnych szkołach genologicznych. Tekst jako dyskurs. Struktura tematyczno-rematyczna wypowiedzi. Koherencja i kohezja. Natura hipertekstu. Hipertekst literacki i elektroniczny.
2. Odmiany stylistyczne polszczyzny, np.
Zróżnicowanie stylistyczne polszczyzny. Charakterystyka wybranych odmian stylistycznych oraz gatunków, użytecznych w codziennej komunikacji, gatunków naukowych, religijnych, urzędowych i in. Kryteria oceny tekstów zróżnicowanych gatunkowo i stylistycznie, warunki udanej realizacji zamierzonych celów komunikacyjnych w tekstach zróżnicowanych stylowo i gatunkowo.
3. Socjolekty – odmiany języka uwarunkowane społecznie, np.
Typologia i struktura językowa socjolektów. Socjolekty a polszczyzna ogólna. Główne tendencje rozwojowe w obrębie słownictwa socjolektalnego. Cechy leksyki wybranych socjolektów a świat wartości środowiskowych.
4. Efektywne pisanie tekstów użytkowych, np.
Idea prostego języka. Lingwistyczne cechy tekstu trudnego. Narzędzia wspomagające pracę nad tekstami użytkowymi (np. aplikacja Jasnopis i FOG-pl). Analiza i redakcja pod kątem zrozumiałości tekstów o podstawowej funkcji informacyjnej i /lub adresowanych są do masowego odbiorcy (np. artykułów prasowych, instrukcji, umów, regulaminów, tekstów marketingowych, materiałów informacyjnych ze stron internetowych urzędów i in.).
5. Retoryka, np.
Figury i tropy retoryczne – różnica między figurą a tropem, metafora, metonimia i synekdocha jako relacje podobieństwa, styczności i części. Figury słowa i figury myśli. Figury i tropy w tekstach literackich oraz użytkowych. Wartość retoryczna. Narzędzia analizy retorycznej tekstu. Części tekstu (części „mowy” w ujęciu klasycznym). Topika. Teoria argumentacji. Argumenty erystyczne. Sylogizm, entymemat. Wnioskowanie (indukcja, dedukcja). Retoryka klasyczna, retoryka opisowa, Retoryka użytkowa (reklama, marketing, public relations). Retoryka odbiorcy. Tzw. retoryka zakazana.
Rodzaj przedmiotu
Założenia (opisowo)
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2024Z: | W cyklu 2023Z: |
Tryb prowadzenia
Efekty kształcenia
W zależności od realizowanego bloku:
Blok 1
Student:
- potrafi zastosować różne koncepcje językoznawcze do analizy stylu danego tekstu;
- potrafi wskazać podobieństwa i różnice między podejściem do stylu w różnych szkołach językoznawczych i wskazać korzyści płynące dla badacza języka z różnego podejścia do zagadnień stylu;
- odróżnia poszczególne typy spójności, potrafi wskazać, który element spójności jest zaburzony w danym tekście;
- umie przeanalizować strukturę tematyczno-rematyczną poszczególnych zdań w danym tekście;
- potrafi analizować gatunki użytkowe w świetle różnych szkół genologicznych, umie opisać wybrane gatunki z zastosowaniem odpowiedniego aparatu pojęciowego.
Blok 2
Student:
- zna podstawowe terminy stylistyczne, potrafi je zdefiniować i zastosować w praktyce (podczas analizy tekstów);
- wie, czym charakteryzują się analizowane podczas zajęć style funkcjonalne, potrafi przeanalizować teksty w nich napisane;
- zna kryteria oceny stylu i potrafi je zastosować w odniesieniu do tekstów;
-rozumie istotę błędu stylistycznego i wskazuje zakłócenia stylistyczne w tekstach.
Blok 3
Student:
- rozumie, na czym polega specyfika odmian społecznych języka;
- potrafi wskazać cechy różniące profesjolekt od socjolektu;
- rozpoznaje cechy leksykalne typowe dla analizowanych na zajęciach odmian socjolektalnych i potrafi je analizować w kontekście kultury środowiska, które posługuje się swoją odmianą języka.
Blok 4
Student:
-wie, jak w zrozumiałym języku formułować teksty o sprawach ważnych społecznie lub kulturowo (np. informacje bezpieczeństwa narodowego i publicznego, zmian prawa, medycyny, ulotki, korespondencję obsługi klienta);
- zna lingwistyczne wykładniki trudności tekstu i rozpoznaje je w konkretnym tekście;
- umie posługiwać się narzędziami wspomagającymi pracę nad upraszczaniem tekstów w postaci wybranych aplikacji (Jasnopis, FOG-pl);
- potrafi pracować nad tekstem użytkowym w grupie jako jej moderator lub wykonawca powierzonego mu zadania;
- umie słuchać rad innych i rozumie, że jest to umiejętność konieczna dla efektywnej pracy zespołowej.
Blok 5
Student:
- szczegółowo zna zasady wyróżniania figur i tropów retorycznych;
- umie je rozpoznawać nie tylko w tekstach literackich, lecz także użytkowych;
- zna podstawowe terminy teorii retoryki i umie posługiwać się nimi w analizie tekstów;
- analizuje wartość retoryczną zjawisk poznanych na zajęciach;
- potrafi przeprowadzać wnioskowanie według prostych schematów;
- rozpoznaje argumenty erystyczne i potrafi się przed nimi bronić;
- umie zastosować pojęcie toposu do analizy tekstu;
- potrafi stosować różne narzędzia retoryczne odnośnie do tekstów, z którymi styka się w życiu codziennym.
Kryteria oceniania
Nakład pracy i punkty ECTS: -
- udział w ćwiczeniach: 15 godzin (0,5 ECTS);
- przygotowanie do zajęć (wykonywanie zadań, prac, testów, inne aktywności): 45 godzin (1,5 ECTS).
Zajęcia kończą się pracą pisemną w formule i według zasad zaproponowanych przez poszczególnych prowadzących. Minimum punktowe konieczne do zaliczenia to 60%.
Student ma prawo do JEDNEJ nieusprawiedliwionej nieobecności w semestrze.
Jeśli student ma więcej nieusprawiedliwionych nieobecności, nie otrzymuje zaliczenia z zajęć.
Jeśli student chce usprawiedliwić nieobecności, musi w ciągu tygodnia udokumentować ich obiektywne przyczyny (np. zwolnieniem lekarskim).
Student ma obowiązek odrobić nadprogramowe usprawiedliwione nieobecności w sposób wskazany przez osobę prowadzącą zajęcia.
Podstawa: Regulamin studiów na Uniwersytecie Warszawskim:
a. pkt. 17 par. 2,
b. pkt.4. 5 par. 17,
c. par. 33.
Jeśli student chce na potrzeby pracy zaliczeniowej lub prac cząstkowych skorzystać z narzędzi sztucznej inteligencji, musi:
a. uzyskać na to zgodę osoby prowadzącej zajęcia,
b. uzgodnić z osobą prowadzącą zajęcia cele i zakres wykorzystania narzędzi sztucznej inteligencji.
Student nie może korzystać z narzędzi sztucznej inteligencji, aby redagować prace w języku polskim, chyba że osoba prowadząca zajęcia się na to zgodzi.
3. Jeśli student wykorzysta narzędzia sztucznej inteligencji:
a. bez zgody osoby prowadzącej zajęcia lub
b. w sposób z nią nieuzgodniony,
osoba prowadząca zajęcia stosuje procedury analogiczne do tych stosowanych w procedurze antyplagiatowej. Procedury te opisała Uniwersytecka Rada ds. Kształcenia w uchwale nr 14.
Podstawa:
1. Uchwała nr 170 Rady Dydaktycznej dla kierunków studiów: filologia bałtycka, filologia klasyczna i studia śródziemnomorskie, filologia polska, filologia polskiego języka migowego, kulturoznawstwo – wiedza o kulturze, logopedia ogólna i kliniczna, slawistyka, sztuka pisania, sztuki społeczne z dnia 27 lutego 2024 r. w sprawie wytycznych dotyczących korzystania z narzędzi sztucznej inteligencji w procesie kształcenia na Wydziale Polonistyki
2. Uchwała nr 98 Uniwersyteckiej Rady ds. Kształcenia z dnia 8 grudnia 2023 r. w sprawie wytycznych dotyczących korzystania z narzędzi sztucznej inteligencji w procesie kształcenia
3. Uchwała nr 14 Uniwersyteckiej Rady ds. Kształcenia z dnia 13 lipca 2020 r. w sprawie wytycznych dotyczących standardów i procedur postępowania w przypadku przygotowywania prac zaliczeniowych i dyplomowych z naruszeniem prawa na Uniwersytecie Warszawskim
Praktyki zawodowe
---
Literatura
Literatura w wyborze:
M. Bachtin, Problem gatunków mowy [w:] tegoż, Estetyka twórczości słownej, Warszawa 1986.
E. Balcerzan, W stronę genologii multimedialnej, „Teksty Drugie” 1999, nr 6.
Styl a tekst, red. M. Balowski, S. Gajda, Opole 1996.
J. Bartmiński, Derywacja stylu [w:] tegoż, Pojęcie derywacji w lingwistyce, Lublin 1981.
J. Bartmiński, Styl potoczny jako centrum stylowe języka [w:] Synteza w stylistyce słowiańskiej, red. S. Gajda, Opole 1991.
R.A. de Beaugrande, A. Dressler, Wstęp do lingwistyki tekstu, Warszawa 1990.
B. Broda, M. Maziarz, T. Piekot, A. Radziszewski, Trudność tekstów o funduszach europejskich w świetle miar statystycznych, „Rozprawy Komisji Językowej” 2010, XXXVII, red. J. Miodek, W. Wysoczański, http://www.wtn.wroc.pl/files/RKJXXXVII.pdf
K. Budzyk, Zarys dziejów stylistyki teoretycznej w Polsce [w:] Stylistyka teoretyczna w Polsce, red. K. Budzyk, Warszawa 1946.
D. Buttler, Miejsce języka potocznego wśród odmian współczesnego języka polskiego [w:] Język literacki i jego warianty, red. S. Urbańczyk, Warszawa 1982.
E. Charzyńska, L. Dębowski, W. Guszczyński, M. Hadryan, Historia badań nad zrozumiałością tekstu, https://www.researchgate.net/publication/303875967_Historia_badan_nad_zrozumialoscia_tekstu
Dyskurs jako struktura i proces, red. T.A. van Dijk, Warszawa 2001.
Tekst i zdanie. Zbiór studiów, red. T. Dobrzyńska, E. Janusz, Wrocław 1983.
T. Dobrzyńska, Tekst. Próba syntezy, Warszawa 1993.
T. Dobrzyńska, Tekst – styl – poetyka, Kraków 2003.
A. Furdal, Klasyfikacja odmian współczesnego języka polskiego, Wrocław 1973.
S. Gajda, Gatunkowe wzorce wypowiedzi [w:] Współczesny język polski, red. J. Bartmiński, Lublin 2001.
S. Gajda, Najnowsze dzieje języków słowiańskich. Język polski, Opole 2001.
S. Grabias, Język w zachowaniach społecznych, Lublin 1997.
W. Gruszczyński, B. Broda, B. Nitoń, M. Ogrodniczuk, W poszukiwaniu metody automatycznego mierzenia stopnia zrozumiałości, „Poradnik Językowy” 2015, z. 2, s. 9–22, http://nlp.ipipan.waw.pl/Bib/gru:etal:15.pdf
Jasnopis, czyli mierzenie zrozumiałości polskich tekstów użytkowych, red. W. Gruszczyński, M. Ogrodniczuk, Warszawa 2015.
H. Jadacka, Od czego zależy zrozumiałość tekstu, „Biuletyn Rady Legislacyjnej” 1995, nr 6, s. 190196.
H. Jadacka, O zdaniach za długich i za krótkich, „Biuletyn Rady Legislacyjnej” 1995, nr 2, s. 167175.
Z. Klemensiewicz, O różnych odmianach współczesnej polszczyzny [w:] tegoż, W kręgu języka literackiego i artystycznego, Warszawa 1961.
E. Kołodziejek, Człowiek i świat w języku subkultur, Szczecin 2005.
J. Łotman, Wykłady z poetyki strukturalnej [w:] Współczesna teoria badań literackich za granicą, opr. H. Markiewicz, Kraków 1972.
O spójności tekstu, red. M.R. Mayenowa, Wrocław 1971.
Tekst i język: problemy semantyczne, red. M.R. Mayenowa, Wrocław 1974.
J. Miodek, M. Maziarz, T. Piekot, M. Poprawa, G. Zarzeczny, Jak pisać o Funduszach Europejskich?, Warszawa 2010, www.ifp.uni.wroc.pl/data/files/pub-6079.pdf
T. Piekot, Ruch prostego języka – korzyści i zagrożenia (Standard „plain language” jako język przyjazny obywatelom) [w:] I Kongres Języka Urzędowego, Warszawa 2013, s. 169197.
A. Seretny, Wskaźnik czytelności tekstu jako pomoc w określaniu stopnia jego trudności, „LingVaria” 2006, nr 2, 87–98, http://www.lingvaria.polonistyka.uj.edu.pl/documents/5768825/659ba4a9-f3c5-4156-958f-47c13bec8f8a
E. Moroń, T. Piekot. G. Zarzeczny, Prosto po polsku, przyjazne upomnienia, http://www.ppp.uni.wroc.pl/pliki/raport_prosto-po-polsku-przyjazne-upomnienia.pdf
E. Moroń, T. Piekot, G. Zarzeczny, Upraszczanie tekstu użytkowego jako (współ)działanie. Perspektywa prostej polszczyzny, http://www.ppp.uni.wroc.pl/pliki/upraszczanie-tekstu-uzytkowego-jako-wspoldzialanie-perspektywa-prostej-polszczyzny.pdf
E. Moroń, T. Piekot, G. Zarzeczny, M. Maziarz, Prosto o konkursach Funduszy Europejskich. Poradnik efektywnego pisania, Warszawa 2015, http://www.funduszeeuropejskie.gov.pl/media/6287/Prosto_o_konkursach_FE_poradnik.pdf lub http://www.ppp.uni.wroc.pl/pliki/prosto-o-konkursach-funduszy-europejskich.pdf
Gatunki mowy i ich ewolucja, t. 1: Mowy piękno wielorakie, t. 2: Tekst a gatunek, red. D. Ostaszewska, Katowice 2000.
B. Pędzich, Jak powstaje socjolekt? Studium słownictwa paralotniarzy, Warszawa 2012.
T. Piekot, Język w grupie społecznej. Wprowadzenie do analizy socjolektu, Wałbrzych 2008.
T. Piekot, G. Zarzeczny, Prosta polszczyzna, http://www.ifp.uni.wroc.pl/data/files/pub-8948.pdf
T. Skubalanka, Wprowadzenie do gramatyki stylistycznej, Lublin 1990.
T. Skubalanka, O definicjach stylu [w:] O stylu poetyckim i innych stylach języka. Studia i szkice teoretyczne, Lublin 1995.
K. Stępniak, Miejsce i rola gwar środowiskowych w rozwoju języka narodowego, „Poradnik Językowy” 1972, z. 10.
A. Wilkoń, Typologia odmian językowych współczesnej polszczyzny, Katowice 2000.
A. Wilkoń, Spójność i struktura tekstu, Kraków 2002.
B. Witosz, Genologia lingwistyczna. Zarys problematyki, Katowice 2005.
M. Wojtak, Stylistyka a pragmatyka – stan i perspektywy w stylistyce polskiej, „Stylistyka” 1998, nr 7.
D. Zdunkiewicz-Jedynak, Wykłady ze stylistyki, Warszawa 2008.
Ćwiczenia ze stylistyki, red. D. Zdunkiewicz-Jedynak, Warszawa 2010.
H. Zgółkowa, Język subkultur młodzieżowych [w:] Polszczyzna 2000. Orędzie o stanie języka na przełomie tysiącleci, red. W. Pisarek, Kraków 1999.
J. Ziomek, Retoryka opisowa, Wrocław – Warszawa – Kraków 1980.
Arystoteles, Poetyka. Retoryka, Warszawa 1988.
Retoryka, red. M. Barłowska, A. Budzyńska-Daca, P. Wilczek, Warszawa 2008.
G. Beck, Podręcznik manipulacji. Zakazana retoryka, Warszawa 2005 [2007].
M. Korolko, Sztuka retoryki. Przewodnik encyklopedyczny, Warszawa 1990.
K. Szymanek, K.A. Wieczorek, A.S. Wójcik, Sztuka argumentacji. Ćwiczenia w badaniu argumentów, Warszawa 2003.
J. Austin, Jak działać słowami [w:] tegoż, Mówienie i poznawanie. Rozprawy i wykłady filozoficzne, Warszawa 1962 [wyd. II – 1993].
J. Austin, Wypowiedzi performatywne [w:] tegoż, Mówienie i poznawanie. Rozprawy i wykłady filozoficzne, Warszawa 1979 [wyd. II – 1993].
M. Bachtin, Problem tekstu w lingwistyce, filozofii i innych naukach humanistycznych [w:] tegoż, Estetyka twórczości słownej, Warszawa 1986.
R. Barthes, Teoria tekstu [w:] Współczesna teoria badań literackich za granicą. Antologia, opr. H. Markiewicz, t. 4, cz. 2, Kraków 1996.
J. Bartmiński, S. Niebrzegowska-Bartmińska, Tekstologia, Warszawa 2009.
T. Dobrzyńska, Tekst [w:] Współczesny język polski, red. J. Bartmiński, Lublin 2001.
H.P. Grice, Logika i konwersacja, „Przegląd Humanistyczny” 1977, nr 6 (lub Logika a konwersacja [w:] Język w świetle nauki, red. B. Stanosz, Warszawa 1980).
R. Ingarden, O tak zwanej „prawdzie” w literaturze, „Przegląd Współczesny” 1937, nr 182 i 183.
S.C. Levinson, Pragmatyka, Warszawa 2010.
J. Łotman, Problem znaczenia w tekście artystycznym [w:] tegoż, Struktura tekstu artystycznego, Warszawa 1984.
J. Maćkiewicz, Jak pisać teksty naukowe, Warszawa 2010.
F. Schulz von Thun, Sztuka rozmawiania, cz. 1: Analiza zaburzeń, Kraków 2001 [2006].
Literatura, teoria, metodologia, red. D. Ulicka, Warszawa 2001.
D. Zdunkiewicz, Akty mowy [w:] Współczesny język polski, red. J. Bartmiński, Lublin 2001.
E. Malinowska, J. Nocoń, U. Żydowska-Bednarczuk (red.), Style wspólczesnej polszczyzny.Przewodnik po stylistyce polskiej, Kraków 2013.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: