Teorie popkultury 3002-2PROS24O2
Podstawowe tematy:
1. Zewnątrzsterowność, wewnątrzsterowność.
2. Krytyka szkoły frankfurckiej.
3. Kultura „middlebrow”.
4. Homogenizacja kultury, progi umasowienia.
5. Semiologia.
6. Koniec ideologii.
7. Krytyka mediów.
8. Futurologia.
9. Krytyka feministyczna.
10. Postmodernizm
121.Teorie kiczu
12. Kultura ludowa a kultura masowa
13. Drogi buntu
Rodzaj przedmiotu
proseminaria
Tryb prowadzenia
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Wiedza
Osoba biorąca udział w proseminarium zna i rozumie:
- w stopniu pogłębionym teorie kultury popularnej i masowej
- w stopniu pogłębionym podstawowe metodologie badań nad popkulturą (jak metoda semiotyczna czy krytyka feministyczna)
- polski kontekst kultury popularnej i masowej, progi umasowienia w XX wieku, problem kultury ludowej w PRL
- podstawowe stanowiska "krytyki i obrony" popkultury
- metody pracy z materiałem tekstowym i wizualnym
Umiejętności
Osoba studiująca potrafi
- wykorzystać zdobytą w czasie zajęć wiedzę i umiejętności, by w późniejszej pracy magisterskiej zastosować je do własnych analiz kultury popularnej
- wygłosić syntetyczne wprowadzenie do zajęć i zadać pytania do tekstu
- zastosować teoretyczne narzędzia do analizy wybranych materiałów tekstowych i wizualnych na zajęciach
- zabierać głos w dyskusji
Kompetencje społeczne
Osoba studiująca jest gotowa do:
- samodzielnej analizy tekstów popkultury w ich teoretycznym i historycznym kontekście
- dyskusji o tekstach teoretycznych i do krytyki z poszanowaniem odrębnych stanowisk
- pracy z parach (w przypadku zagajenia dzielonego z drugą osobą)
- pracy nad własną rozprawą magisterską, do wyznaczenia jej ram problemowych i wstępnej bibliografii
Kryteria oceniania
Podstawowym warunkiem zaliczenia proseminarium jest uczestniczenie w zajęciach. Nieobecności należy usprawiedliwiać u osoby prowadzącej. Osoba studiująca ma prawo do dwóch usprawiedliwionych lub nieusprawiedliwionych nieobecności w semestrze. Osoba mająca od trzech do pięciu nieobecności w semestrze musi nadrobić je w sposób określony przez osobę prowadzącą. Nieobecności (nawet usprawiedliwione!) na więcej niż pięciu zajęciach (30%) w semestrze skutkują niedopuszczeniem do zaliczenia zajęć. Jedynie osoby z przyznaną Indywidualną Organizacją Studiów w oparciu o opinię BON mogą mieć zwiększony limit nieobecności, jednak nie więcej niż do 50% w semestrze.
Podstawą wystawienia oceny końcowej w pierwszym semestrze jest ocena z krótkiego referatu (zagajenia do zajęć) (33%), konspektu przyszłej pracy magisterskiej ze szkicową bibliografią (33%) oraz aktywności na zajęciach (33%).
W ocenie zagajenia do zajęć będzie brana pod uwagę zwięzłość, poprawność merytoryczna i językowa, związek z tematem i umiejętne postawienie pytań do tekstu.
Szacunkowy nakład pracy osoby uczestniczącej w zajęciach:
Udział w zajęciach 30h (1 ECTS), przygotowanie do zajęć 30h (1 ECTS), przygotowanie zagajenia 60 h (2 ECTS), przygotowanie konspektu 60 h (2 ECTS). Łącznie 6 ECTS (180h).
Sposób wykorzystania narzędzi sztucznej inteligencji w pisemnych pracach zaliczeniowych określają zapisy § 3 i 4 uchwały nr 98 Uniwersyteckiej Rady ds. Kształcenia z dnia 8 grudnia 2023 roku. W związku z tym, że jedną z podstawowych umiejętności zdobywanych na kierunkach studiów organizowanych na Wydziale Polonistyki jest sprawne i profesjonalne posługiwanie się polszczyzną pisaną, a w szczególności stylem naukowym, zabrania się wykorzystywania systemów sztucznej inteligencji do korekty i redakcji tekstów.
Literatura
Jose Ortega y Gasset Bunt Mas, przeł. Piotr Niklewicz, Warszawa 1980 (fragmenty)
David Riesman Samotny tłum, przeł. Jan Strzelecki, s.39-61 i rozdz. IV (s.122-151)
Theodor W. Adorno Przemysł kulturalny. Oświecenie jako masowe oszczerstwo, w: Dialektyka oświecenia, przeł. Małgorzata Łukasiewicz, Warszawa 1994, s.138-189.
Czesław Miłosz Kultura masowa, Kraków 2002, s. 119 -135 (Lesie A. Fiedler) i 150-168 (Miłosz).
Antonina Kłoskowska Kultura masowa. Krytyka i obrona (fragmenty).
Roland Barthes, Mitologie, przeł. Adam Dziadek, Warszawa 2000 (wybór)
Umberto Eco, Semiologia życia codziennego, przeł Joanna Ugniewska i Piotr Salwa, Warszawa 1996 (wybór)
Daniel Bell Kulturowe sprzeczności kapitalizmu, Warszawa 1994, Cz. I rozdz.1, s.90-120.
Neil Postman Zabawić się na śmierć, przeł. Lech Niedzielski, Warszawa 2002 (fragmenty).
Alvin Toffler Trzecia fala, przeł. Ewa Woydyłło (fragmenty)
Mary F. Rogers Barbie jako ikona kultury, przeł. Ewa Klekot, Warszawa 2003 (fragmenty)
Elaine Showalter, Krytyka feministyczna na bezdrożach, "Teksty drugie " 4,5,6/1993
Frederic Jameson Postmodernizm i społeczeństwo konsumpcyjne, przeł. Przemysław Czapliński, w: Postmodernizm. Antologia przekładów, Kraków 1996
Andrzej Banach, O kiczu, Kraków 1968;
Hermann Broch Kilka uwag o kiczu, w: Kilka uwag o kiczu i inne eseje, Warszawa 1998
Piotr Korduba, Ludowość na sprzedaż, Warszawa 2013 (fragmenty)
Joseph Heath, Andrew Potter, Bunt na sprzedaż. Dlaczego kultury nie da się zagłuszyć, Warszawa 2010
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: