Montaż - obraz jako tożsamość 2700-M-DM-D3MOJT-DOK

Pierwszorzędne znaczenie mają ćwiczenia.
Jak stawianie liter, jak kaligrafia. To prowadzi do napisania zdania które mając właściwy szyk przekaże treść. Samodzielne wykonywanie przez studenta ujęć filmowych pokaże mu najszybciej, jak to robić żeby ujęcia dały się ze sobą skleić, żeby można było z nich złożyć scenę – napisać zrozumiałe zdanie. Ćwiczenia mają charakter prac domowych odrabianych przez studentów z lekcji na lekcję. Długość ćwiczeń wynosi 30”- 60”, a więc są to scenki 5-7 ujęciowe. Wartość dydaktyczna rodzi się z szerokiego omawiania wykonanych przez każdego ze studentów scen i popełnianych błędów.

Druga ścieżka dydaktyczna obejmuje wykłady i analizę kilku filmów dokumentalnych.
Studenci otrzymają podstawowy zbiór informacji na temat urządzenia którym dokonują rejestracji audiowizualnej i możliwości kreatywnego (manualnego) stosowania; telefonu, aparatu, kamery. Obejmie to informację nt. obrazu (kolorystyka, perspektywa jako funkcja ogniskowej) i osobno nt. dźwięku.
Język filmu – podstawowe pojęcia.
Montaż jako analiza bądź synteza.
Montaż jako manipulacja.

Nauczanie przedmiotu skupi się wyłącznie na opowiadaniu obrazem za pośrednictwem montażu – w odróżnieniu od tasiemcowego przekazu telewizyjnego za pośrednictwem jednego ujęcia, sposobu będącego cechą współczesnej telewizji.

Planowane do obejrzenia filmy:
„Wojny innych ludzi” – reż. M. Bukojemski
Pierwsze filmy Edisona - kolekcja MoMa
„Podróż na księżyc” G. Melies
„Pancernik Patiomkin” – scena schody
„Untochables” – scena dworzec
„Muzykanci” – Kazimierz Karabasz
„Hotel 22” – Elizabeth Lo (8’)
„Michała B. grypsy z interny”