Przyrodnicze uwarunkowania rozwoju przestrzennego 1900-5-PURP

Przedmiot prowadzony jest w czterech blokach tematycznych (można ogólnie określić je jako „rzeźba”, „klimat”, „wody”, krajobraz”). Ma za zadanie pokazać jak ważnym elementem jest prawidłowa diagnoza stanu środowiska. Zaprezentować takie możliwości wykorzystania przestrzeni i zasobów środowiska, aby z jednej strony zapewnić jak najlepsze jego wykorzystanie, z drugiej zabezpieczać się przed skutkami klęsk żywiołowych. Zaprezentowane będą takie formy działania w środowisku, które służą polepszeniu warunków życia przy zachowaniu walorów przyrodniczych.
Na zajęciach wprowadzane są także elementy edukacji ekologicznej
Blok „rzeźba” – rozpoczyna się próbą opisu rzeźby wybranego terenu poprzez wykorzystanie malarstwa, fotografii, map, poezji, literatury, muzyki. (próba znalezienia emocjonalnego kontaktu z przyrodą).
Następnie przeprowadzana jest analiza - rzeźba jako bariera rozwoju przestrzennego, czy wyzwanie planistyczne. Kolejne omawiane zagadnienie to rola rzeźby w rozwoju wybranych regionów.
Blok „klimat” – szczególny nacisk położony jest na zagadnienia klimatycznych uwarunkowań gospodarowania przestrzenią w różnych strefach klimatycznych ( w szczególności umiarkowanej). Na zajęciach analizowane są pozytywne i negatywne cechy klimatu lokalnego z punktu widzenia różnych dziedzin gospodarki: budownictwa, rolnictwa, turystyki i rekreacji. Omawia się także klimat obszarów zurbanizowanych z uwzględnieniem możliwości poprawy jego niekorzystnych cech. Prezentowane są także najnowsze technologie energooszczędne w budownictwie mieszkaniowym (szczególnie ważne w dobie kryzysu energetycznego).
Blok „woda” – relacje człowiek -woda są analizowane na przykładzie wybranych jezior. Oceniane są korzyści i zagrożenia wynikające ze współczesnego zagospodarowania zlewni bezpośredniej jezior oraz wywołane prognozowanym zmianami klimatu. Na zakończenie opracowywana jest lista środków zaradczych i zalecenia do zagospodarowania przestrzennego.
Blok „krajobraz” poświęcony jest krajobrazowi rozumianemu jako zasób wartości wizualno-estetycznych otoczenia, będącemu jednym z najważniejszych czynników określających komfort życia w środowisku. Jego ochrona wg Europejskiej Konwencji Krajobrazowej należy do najważniejszych działań w zakresie planowania i kształtowania ładu przestrzennego oraz rozwoju zrównoważonego. W trakcie zajęć studenci uczą się wykonywać Studium Ochrony Krajobrazu obejmujące ocenę atrakcyjności wizualnej krajobrazu, określenie zasad i warunków ochrony oraz modyfikacji i przebudowy krajobrazu.