Projektowanie urbanistyczne I 1900-5-PRUR1
Ćwiczenia warsztatowe oparte są na autorskim programie dydaktycznym.
Program bazuje na 6 - ciu elementach pryncypialnych w architekturze, sztuce i budowie miast wywodzących się z Traktatu Witruwiusza,
czyli:
1) OKOLICA (regio)
2) OBSZAR (area)
3) PODZIAŁ (partitio)
4) ŚCIANA (paries)
5) PRZYKRYCIE (tectum)
6) OTWÓR (apertitio)
Jego innowacyjność polega na połączeniu i jednoczesnym współwystępowaniu w trakcie prowadzonych zajęć, trzech komplementarnych dla przyszłej pracy zawodowej studentów, aktywności:
- pobudzeniu własnej wyobraźni (zrozumienie przestrzenne zadania projektowego przekazanego zawsze w formie tekstowej w niektórych przypadkach uzupełnionej obrazem lub dźwiękiem) i wygenerowanie następnie modelu własnej przestrzeni odpowiadającej postawionemu zadaniu używając do tego celu specjalnego zestawu brył i płaszczyzn,
- nabywaniu umiejętności pracy zespołowej,
- podejmowanie rywalizacji w rozwiązywaniu zadań w trybie konkursowym - pod presją czasu.
Utworzony w ten sposób program Warsztaty z kompozycji przestrzennej jest wciąż jeszcze jednym z nielicznych programów typowo warsztatowych, nie tylko na Uniwersytecie Warszawskim, ale również na wydziałach architektury wielu polskich i zagranicznych ośrodków naukowych.
Tworzywem przeznaczonym do kształtowania przestrzeni, jest autorski zestaw modeli brył i płaszczyzn, wykonany z drewna (z założenia) lub innego materiału o podobnych właściwościach, zaprojektowany specjalnie dla tego konkretnego cyklu ćwiczeń, według założonego przez autora, koordynatora przedmiotu, modularyzmu.
Istotą tego modularyzmu jest bazowanie w opracowanych przez autora zestawach wyłącznie na bryle kubicznej (sześcian i jego multiplikacje) oraz skorelowanej z nią płaszczyźnie zawsze regularnej - prostokątnej (prostokąt i kwadrat).
Autor wprowadził również dodatkowy podział na elementy sztywne i miękkie, transparentne, półprzepuszczalne i nieprzepuszczalne, gdzie zastosowano inny niż drewno materiał [zawsze jednak jako pochodna formy sześcianu - bryła i prostokąta - płaszczyzna oraz elementy pomocnicze konstrukcji dla ich użycia].
Największą zaletą tego zestawu, jak również elementem innowacyjnym, jest zaprojektowana „kompatybilność” poszczególnych elementów zestawu do zastosowania w realiach rozwiązań urbanistycznych funkcjonujących w różnych skalach liniowych od 1:10 do 1: 1000 (poszczególny element w każdej skali oznacza inną, ale konkretną wielkość odpowiadającą różnym realnym obiektom).
Formuła ćwiczeń warsztatowych opiera się na współpracy studenta z prowadzącym, podczas zajęć stosowana jest forma dialogowa, korekta i konsultacja, praca nie zawiera więc stresu występującego podczas sprawdzianu czy egzaminu. Zasada oceniania pracy na każdych zajęciach stanowi istotny czynnik motywujący w rywalizacji pomiędzy zespołami i ma zadanie dyscyplinujące.
Wprowadzona zasada zespołowego współzawodnictwa – rywalizacji, jest możliwa w szerokim przekroju zastosowanych konfiguracji w ramach grupy studenckiej z podziałem na:
- zespoły 2 osobowe,
- zespoły 4 osobowe,
- zespoły 6 osobowe
Liczba osób w zespołach wiąże się ze skalą i trudnością podejmowanego zadania projektowego oraz liczbą brył i płaszczyzn niezbędnych do osiągnięcia celu i narzucana jest obligatoryjnie, w zależności od realizowanego zadania.
10 spotkań 135 minutowych jest uporządkowanych w ciąg zajęć warsztatowych o rosnącej skali trudności (od najłatwiejszych – zadania intuicyjne, wrażeniowe aż do skomplikowanych zadań urbanistycznych). Program zawiera 5 par problemów przestrzennych do przećwiczenia, z których zawsze pierwsze zadanie w parze jest łatwiejsze a drugie trudniejsze, oba ćwiczenia w parze chociaż są zadedykowane jednemu zagadnieniu mają różną treść i wymagania.
Kierunek podstawowy MISMaP
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Założenia (opisowo)
Efekty kształcenia
Efekty uczenia się: K_W01, K_W02, K_W05 / _U01, K_U03, K_U06, K_U09 / K_K01, K_K02
WIEDZA
K_W03
Absolwent po zakończeniu kursu zna i rozumie podstawowe procesy zachodzące w przestrzeni miasta i regionu miejskiego (ujęcie historyczno-urbanistyczne); wie, jakie generują one potrzeby w zakresie praktyki planistycznej, zarządzania i procesów politycznych, a także rozumie ich wpływ na koszty społeczne oraz ekonomiczne funkcjonowania przestrzeni.
Posiada poszerzoną wiedzę na temat dynamiki struktur przestrzennych oraz ich uwarunkowań.
UMIEJĘTNOŚCI
K_U01; K_U08
Absolwent po ukończeniu kursu potrafi wykorzystać podstawową wiedzę do prognozowania, planowania, obserwacji i analiz zjawisk przestrzennych, a następnie wyjaśniać ich przyczyny oraz wzajemne powiązania
Absolwent po ukończeniu kursu potrafi identyfikować, prognozować i modelować złożone zadania z zakresu gospodarki przestrzennej, w tym zadania nietypowe, integrujące wiedzę pokrewnych dziedzin nauki i dyscyplin, z zastosowaniem zaawansowanych metod i narzędzi.
Absolwent po ukończeniu kursu potrafi zaplanować i zorganizować zespołową pracę nad tworzeniem koncepcji rozwoju wybranych obszarów (planowanie strategiczne i urbanistyczne)
KOMPETENCJE
K_K04; K_K02; K_K05
Absolwent po ukończeniu kursu jest gotów do krytycznej oceny nabytej wiedzy i umiejętności oraz poszerzania kompetencji zawodowych
Ma kompetencje aby współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role, będąc świadomym odpowiedzialności za własne decyzje i podjęte
Potrafi myśleć i działać w sposób kreatywny i przedsiębiorczy, wyznaczać cele strategiczne i operacyjne. Zna zasady kontroli i ewaluacji zadań.
Kryteria oceniania
Forma zaliczenia, jest średnią arytmetyczną ocen wystawianych za każde ukończone ćwiczenie. Oceny te wystawiane są zawsze na zakończenie każdego ćwiczenia. Informacja o ocenach przekazywana jest podczas omówienia prac poszczególnych zespołów, do którego to omówienia zapraszani są wszyscy studenci. Ma wtedy miejsce krótka debata merytoryczna. Podczas debaty studenci mają okazję zdobywać punkty dodatkowe.Są również punkty ujemne za brak wiedzy na temat skali, w której tworzy się makietę oraz za brak aktywności. Następnie prace archiwizowane są w formie cyfrowej.
Wszystkie tematy zadań są opracowane przez autora programu i zawierają zawsze jeden konkretny problem przestrzenny, inny dla każdgo bloku dwu-zajęciowego (zmienia się skala trudności, a często również zadana skala liniowa, w której należy budować makietę).
Tematy zadań są tak skonstruowane, aby nie można było zastosować rozwiązań znanych z otaczającej nas rzeczywistości, powtórzenia istniejącej przestrzeni miejskiej, podpatrzonej lub gdzieś już widzianej, ale zawsze każde zadanie kierowane jest do wyobraźni studenta, zmusza go do poszukiwania własnych rozwiązań przestrzennych, dla konkretnej sytuacji i w konkretnej skali.
Tematyka zadań rozszerza wiedzę studentów o inne dziedziny nauki (elementy naturalnej rzeźby terenu, skali miasta ) i sztuki (takie jak: muzyka, film, malarstwo).
Celem programu jest przybliżenie studentom zasad kształtowania przestrzeni.
Każde zadanie warsztatowe poprzedzone jest krótkim wprowadzeniem, przybliżającym tematykę zadanego ćwiczenia oraz zawiera wyczerpujący opis tematu pracy wraz z zalecaną skalą. Pod koniec każdych zajęć następuje wspólne dla całej grupy (wszystkich zespołów) szerokie blisko 45 minutowe omówienie poszczególnych prac i dyskusja.
Metody oceny:
Ocena jest średnią arytmetyczną sumy ocen wystawianych za każde ćwiczenie podczas kolejnych zajęć w cyklu. Powtarzania zajęć na poprawę oceny nie przewiduje się poza możliwością odbycia kolokwium w tym samym trybie warsztatowym (budowanie makiety na nieznany wcześniej temat) na koniec semestru, nie jest ono jednak obowiązkowe i wymaga zgłoszenia się indywidualnego studentów chcących poprawić sobie ocenę końcową o jeden stopień.
Pracę wykonuje się zasadniczo w zespołach dwuosobowych.
Jest jednak kilka ćwiczeń, gdzie zadanie musi być wykonane przez zespoły złożone z 4 i 6 osób.
Dopuszczalna jest jedna nieobecność na zajęciach, (innymi słowy średnia liczona jest bez jednej najgorszej oceny, przy wszystkich obecnościach studenta.
Dobór osób w zespołach jest pozostawiony całkowicie do decyzji studentów. (nie można dokonywać jedynie zmian w zespołach w trakcie wykonywania bieżącego zadania).
Praktyki zawodowe
brak praktyk
Literatura
• K. Wejchert: „Elementy kompozycji urbanistycznej” wyd. Arkady Warszawa 1984;
• J.J.Gibbson “The Perception of the Visual World” Boston 1950;
• Arheim R. “Art and Visual Perception” New York 1956;
• Ch. Alexander “Pattern Language” New York – San Francisco – Washington 1992
• K. Lynch “Image of the City” 1960 Massachusetts Institute of Technology
Więcej informacji
Więcej informacji o poziomie przedmiotu, roku studiów (i/lub semestrze) w którym się odbywa, o rodzaju i liczbie godzin zajęć - szukaj w planach studiów odpowiednich programów. Ten przedmiot jest związany z programami:
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: