Podstawy dydaktyki 1900-1-PODD-PED
Wykłady poświęcone są zagadnieniom dydaktyki ogólnej jako subdyscypliny pedagogicznej. Mają one na celu:
• umożliwienie studentom poznania szkoły jako instytucji wspomagającej rozwój ucznia oraz miejsca pracy (rozwoju zawodowego) nauczyciela,
• poznanie polskiego systemu oświaty, podstaw programowych, programów i treści nauczania,
• poznanie współczesnych koncepcji nauczania – uczenia się,
• uzmysłowienie studentom zadań dydaktycznych stojących przez
nauczycielem (w tym - wychowawcą)
• zaprezentowanie podstawowych zasad etyki zawodowej nauczyciela oraz modelowej sylwetki odpowiedzialnego nauczyciela,
• poznanie procesu nauczania – uczenia się, podstawowych zasad i metod dydaktycznych,
• poznanie przez studentów różnych stylów nauczania-uczenia się,
• poznanie różnorodnych form i metod pracy nauczyciela oraz ucznia,
• zainspirowanie studentów do planowania lekcji w klasie i poza klasą – poznanie narzędzi planistycznych,
• przygotowanie studentów do planowania krótko i długookresowej pracy dydaktycznej oraz procesu jej ewaluacji,
• uzmysłowienie konieczności tworzenia własnego warsztatu pracy, w tym – środków dydaktycznych,
• poznanie narzędzi diagnostycznych umożliwiających ocenianie skuteczności procesu nauczania-uczenia się,
• uświadomienie roli języka (w tym jego kultury) jako niezbędnego narzędzia pracy nauczyciela,
• poznanie kierunków i zasad skutecznej komunikacji interpersonalnej.
Nakład pracy studenta. W celu osiągnięcia planowanych efektów uczenia się konieczne jest:
• uczestnictwo (w części - aktywne) na wykładach ,
• wkład własny: przygotowanie się do zaliczenia (testu) lub samodzielna praca
dotycząca opracowania projektu edukacyjnego związanego z tematyką wykładów.
Kierunek podstawowy MISMaP
Rodzaj przedmiotu
fakultatywne
Tryb prowadzenia
Założenia (opisowo)
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Efekty uczenia się: C.W1; C.W2; C.W3; C.W4; C.W5; C.W6; C.W7; C.U1; C.U2; C.U3; C.U4; C.U5; C.U6; C.U8; C.K1; C.K2.
Po ukończeniu przedmiotu student:
- określa rolę szkoły jako instytucji wspomagającej rozwój ucznia i rozwój
zawodowy nauczyciela,
- charakteryzuje strukturę i funkcje systemu edukacji w Polsce, określa rolę
podstaw programowych, programów nauczania, przedstawia ich koncepcje
w nawiązaniu do treści nauczania,
- wymienia i charakteryzuje podstawowe teorie dotyczące procesów edukacji,
przedstawia uwarunkowania tych procesów,
- charakteryzuje współczesne koncepcje nauczania-uczenia się,
- wymienia i charakteryzuje podstawowe zasady etyki zawodowej nauczyciela,
- przedstawia modelową sylwetkę odpowiedzialnego nauczyciela,
- opisuje podstawowe zasady i metody dydaktyczne,
- charakteryzuje różne style nauczania-uczenia się,
- charakteryzuje różne formy i metody nauczania-uczenia się,
- opisuje etapy planowania lekcji kameralnych i terenowych,
- określa zasady i etapy planowania i ewaluacji pracy nauczyciela,
- przedstawia główne zadania dydaktyczne nauczyciela-wychowawcy,
- uzasadnia konieczność permanentnego rozwoju zawodowego,
- opisuje, czym jest warsztat pracy nauczyciela, uzasadnia konieczność jego
ustawicznego tworzenia,
- charakteryzuje różne kategorie środków dydaktycznych,
- opisuje proces projektowania i prowadzenia badań diagnostycznych
dotyczących skuteczności procesu nauczania-uczenia się,
- określa prawidłowości i sposoby komunikowania interpersonalnego oraz
opisuje rodzaje trudności i sposoby przeciwdziałania,
- przedstawia cechy uczenia się "przyjaznego mózgowi",
- określa, czym jest edukacja komplementarna.
Kryteria oceniania
Obecność na wykładzie (obowiązkowa), aktywność w fazie podsumowującej (nawiązania, refleksje, doświadczenia własne, konkluzje itp.).
Zaliczenie pisemne: a) test lub b) studencki projekt edukacyjny
a) Test: pięć zagadnień ujętych jako wiązka pytań otwartych. Uzyskanie 60% - ocena dostateczna
lub
b) Projekt edukacyjny na podstawie treści wybranych wykładów.
Kryteria ogólne oceniania: poprawność merytoryczna, zgodność z planem i założeniami podanymi przez wykładowcę, logiczność, spójność, planowość, krytycyzm, oryginalność, poprawność językowa.
Praktyki zawodowe
Uwaga: praktyki pedagogiczne stanowią oddzielny przedmiot w bloku pedagogicznym.
Literatura
Literatura wymagana:
- Franciszek Bereźnicki, 2011, Podstawy dydaktyki, Impuls, Kraków.
- Kruszewski K. (red.), 2007, Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela, Wyd. Nauk. PWN, Warszawa.
- Półturzycki J., 2000, Dydaktyka dla nauczycieli, Wyd. A. Marszałek, Toruń.
- Żegnałek K., Gutkowska_Wyrzykowska E., 2016, Nauczyciel – misja czy zawód? (w) Pedagogika, Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Humanitas, nr 13, Sosnowiec.
Literatura zalecana:
- Angiel J., 2018, Osobowość i autorytet nauczycieli geografii - wpływ na życie uczniów, obecnych studentów geografii, Prace KEG PTG, t. 8, Sosnowiec.
- Arends R. I., 1998, Uczymy się nauczać, WSiP, Warszawa.
- Denek K., 2015, Edukacja jutra. Drogowskazy - aksjologia - osobowość, Oficyna Wyd. "Humanitas", Sosnowiec.
- Fenstermacher G.D., Soltis J.F., 2000, Style nauczania, WSiP, Warszawa.
- Homplewicz J., 2000, Etyka pedagogiczna, Wyd. Salezjańskie, Warszawa.
- Klus-Stańska D., 2015, Szkolna klasa-miejsce (nie)przyjazne dziecku (w:) Miejsce, przestrzeń, krajobraz. Edukacyjne znaki (red. T. Sadoń-Osowiecka, Wyd. UG, Gdańsk.
- Klus-Stańska, 2010, Dydaktyka wobec chaosu pojęć i zdarzeń, Wyd. Akad. ŻAK, Warszawa.
- Paris S.G., Ayers L., 1997, Stawanie się refleksyjnym uczniem i nauczycielem, WSiP, Warszawa.
- Pawelski L., Urbanek B., 2014, Twórczość - Kreatywność - Nauczyciel, Polskie Stow. Nauczycieli Twórczych, Szczecinek.
- Perrot E., 1995, Efektywne nauczanie, WSiP, Warszawa.
- Robertson J., 1998, Jak zapewnić dyscyplinę, ład i uwagę w klasie, WSiP, Warszawa.
- Żylińska M., 2013, Neurodydaktyka. Nauczanie i uczenie się przyjazne mózgowi, Wyd. Nauk. UMK, Toruń.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: