Immunoparazytologia 1400-225IMMP

Treści wykładu:
1. Pasożytnicze pierwotniaki i zwierzęta - odpowiedź immunologiczna wzbudzana podczas zarażenia.
2. Zróżnicowana wrażliwość i immunogenność wynikające z interakcji między pasożytem a żywicielem - wirulencja
3. Swoistość reakcji immunologicznych wobec stadiów rozwojowych pasożytów w żywicielach różnych kategorii.
4. Biologia i immunologia zarażenia pierwotniakami: Toxoplasma, Neospora, Plasmodium, Babesia, Trypanosoma, Leishmania,
5. Epidemiologia i immunobiologia inwazji przenoszonych przez stawonogi.
6. Pasożytnicze pełzaki (Amoeba i Acathamoeba) mechanizm zarażenia i patogeneza.
7. Zarażenie Schistosoma, faza ostra i chroniczna zarażenia
8. Zarażenie Trichinella spiralis: nadwrażliwość typu wczesnego
9. Molekularna i immunologiczna ucieczka pasożytów,
10. Filariozy: mechanizm regulacji immunologicznej.
11. Odpowiedź immunologiczna w zarażeniu geohelmintami: usuwanie pasożytów, odporność nabyta, hamowanie reakcji alergicznych.
12. Ograniczona skuteczność szczepionek przeciwpasożytniczych.
13. Znaczenie immunogenności dla adaptacji i zamknięcia cyklu rozwojowego pasożytów na poziomie populacji.

Tematy ćwiczeń:
Morfologia i cykl rozwojowy pierwotniaka Babesia microti. Wskażniki immunologiczne w fazie ostrej i przewlekłej zarażenia.
Acathamoeba sp. – metody diagnozowania i prowadzenie hodowli in vitro.
Morfologia i cykl rozwojowy nicieni pasożytniczych Trichinella spiralis i Heligmosomoides polygyrus bakeri; przygotowanie antygenu somatycznego i wydalniczo-wydzielniczego nicieni do testów in vitro.
Oznaczenie współczynnika pobudzenia narządów limfatycznych myszy zarażonych T. spiralis.
Leukocytoza i eozynofilia krwi u myszy zarażonych T. spiralis.
Oznaczanie aktywności peroksydazy eozynofilowej (EPO) u myszy zarażonych T. spiralis.
Nadwrażliwość typu wczesnego podczas zarażenia T. spiralis: test degranulacji komórek tucznych.
Oznaczanie poziomu tlenku azotu w hodowli makrofagów myszy zarażonych T. spiralis.
Indukcja odpowiedzi immunologicznej u myszy zarażonych H.polygyrus bakeri; proliferacja komórek krezkowych węzłów limfatycznych.
Genetyczne uwarunkowanie odporności myszy szczepu BALB/c i C57Bl6 w inwazji H. bakeri.
Ocena poziomu przeciwciał obronnych w surowicy myszy zarażonych T. spiralis i H. polygyrus bakeri: test ELISA.
Analiza molekularna antygenów T. spralis i H.p.bakeri: SDS – PAGE.

Kierunek podstawowy MISMaP

biotechnologia
biologia
chemia

Rodzaj przedmiotu

obowiązkowe
fakultatywne
monograficzne

Tryb prowadzenia

w sali

Założenia (opisowo)

Wykład zawiera podstawowe treści o układzie pasożyt-żywiciel na poziomie molekularnym, komórkowym, organizmów, i populacji. Student nauczy się w jaki sposób pasożyty zarażają żywiciela i dlaczego w nim przeżywają. Pasożyty omawiane należą do pierwotniaków, helmintów i ektopasożytów Omówiona będzie swoistość reakcji wobec stadiów rozwojowych pasożytów w bezkręgowcach i kręgowcach. Główne zagadnienia to: znaczenie immunogenności dla adaptacji pasożyta w żywicielu i zamknięcia cyklu rozwojowego pasożytów; molekularna i immunologiczna ucieczka pasożytów; modulacja reakcji układu odpornościowego żywiciela; odpowiedź immunologiczna w kolejnych fazach inwazji (przeciwpasożytnicza odporność wrodzona, odporność nabyta i hamowanie odpowiedzi immunologicznej w inwazji chronicznej); mechanizmy usuwania pasożytów z przewodu pokarmowego, alergie pochodzenia pasożytniczego, auto-immuno agresja wzbudzona przez pasożyty, oraz immunobiologia inwazji wywołanych przez patogeny przenoszone przez stawonogi Na ćwiczeniach studenci poznają morfologię i cykle rozwojowe pierwotniaków Acanthamoeba sp., Babesia microti oraz nicieni pasożytniczych: Heligmosmoides polygyrus bakeri i Trichinella spiralis. W tym celu prowadzą hodowlę pasożytów; uczą się rozpoznawania poszczególnych form rozwojowych ze szczególnym uwzględnieniem stadium inwazyjnego; poznają etapy odpowiedzi przeciwpasożytniczej w kolejnych fazach zarażenia. Oznaczają poziom reakcji wrodzonej i nabytej: współczynnik pobudzenia narządów limfatycznych, leukocytozę i eozynofilię w krwi, aktywność eozynofilów mierzoną poziomem peroksydazy eozynofilowej (EPO). Przeprowadzają test proliferacji komórek krezkowych węzłów limfatycznych. Oznaczają poziom tlenku azotu w hodowli makrofagów, poziom degranulacji komórek tucznych jamy otrzewnowej. Poznają testy immunoenzymatyczne i oznaczają poziom przeciwciał klasy IgG w surowicy. Poznają metodykę otrzymywania i analizy molekularnej białek antygenów somatycznych i wydalniczo-wydzielniczych nicieni. Poznają i stosują narzędzia bioinformatyczne do analizy zmienności sekwencji DNA nicieni.

Koordynatorzy przedmiotu

Maria Doligalska
Katarzyna Goździk

Efekty kształcenia

Posiada wiedzę o interakcjach w układzie pasożyt-żywiciel i interpretuje zjawiska na poziomie molekularnym, osobniczym i populacyjnym. (S1_W01, S1_W02, S1_U01)

Umie zaplanować doświadczenie parazytologiczne i wykonać badanie w warunkach laboratoryjnych kierując zespołem. (S1_W03, S1_U03)

W oparciu o dane doświadczalne przygotowuje protokół badania i interpretuje jego wyniki. (S1_W02, S1_U01)

Rozumie pojęcia i zna terminologię z zakresu parazytologii, immunologii i epidemiologii używając jej w języku polskim i angielskim. (S1_U02)

Zna i rozumie zasady postępowania w stanach zagrożenia epidemiologicznego pasożytami. (S1_W02, S1_K01)

Dobiera źródła wiedzy, krytycznie ocenia i interpretuje dane z zakresu immunoparazytologii i popularyzuje je. (S1_W05, S1_K01, S1_K02)

Zna i rozumie zasady funkcjonowania urządzeń oraz metodykę wykorzystywaną do badania układu pasożyt-żywiciel. (S1_W04)

Rozumie potrzebę podejmowania działań podnoszących świadomość społeczną o znaczeniu badań w parazytologicznych. (S1_K03, S1_K04)

Kryteria oceniania

Sposób weryfikacji i oceniania:
Wykład: egzamin pisemny - test wielokrotnego wyboru w odpowiedzi na 30 pytań. Uzyskanie 60% poprawnych odpowiedzi upoważnia do uzyskania oceny zaliczającej.

Ćwiczenia: protokół, prezentacja artykułu naukowego, test wielokrotnego wyboru.

Praktyki zawodowe

Nie dotyczy.

Literatura

Smyth J.D. Introduction to animal parasitology ,Cambridge University Press
Wakelin D. Immunity to parasites, Cambridge University Press
Cox F.E.G. Cox Modern Parasitology, Blackwell Scientific Publications
Kenedy D. Wakelin. Immunoparasitology. In Introduction to Animal Parasitology. Ed J.D. Smyth. Cambridge University Press, 1994
D. Wakelin .Immunity to parasites. Cambridge University Press, 1994
Advances in Parasitology. Academic Press, London and New York
Trends in Immunology, Elsevier
Trends in Parasitology, Elsevier
Fascynujący świat pasożytów. Kosmos, Tom54, 2005, No. 1
Wiadomości Parazytologiczne, Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Acta Parasitologica, Polish Parasitological Society.

Więcej informacji

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

Strona przedmiotu 1400-225IMMP w USOSweb