Teledetekcja środowiska 4030-TS-W
W trakcie wykładów zaprezentowane zostaną następujące zagadnienia:
• podstawy badań teledetekcyjnych: podstawowe pojęcia, zakresy promieniowania elektromagnetycznego, charakterystyki i biblioteki spektralne, wskaźniki teledetekcyjne,
• dostęp do danych lotniczych, satelitarnych, wykorzystanie teledetekcji do monitoringu środowiska,
• poziomy pozyskiwania danych teledetekcyjnych,
• naziemne badania teledetekcyjne,
• podstawy teledetekcji lotniczej (rzut środkowy, kamery i zdjęcia lotnicze, obliczanie skali zdjęć, bezpośrednie i pośrednie cechy fotointerpretacyjne, ortofotomapa),
• historia i współczesne misje satelitarne (suborbitalne, heliosynchroniczne, geostacjonarne),
• zastosowania teledetekcji w monitoringu: atmosfery i meteorologii, hydrosfery, biosfery, pokrycia i użytkowania terenu, katastrof,
• metody przetwarzania danych teledetekcyjnych (korekcja geometryczna, atmosferyczna, klasyfikacja nadzorowana, nienadzorowana, analizy poklasyfikacyjne, ocena dokładności),
• praktyczne zastosowania teledetekcji (przykładowe projekty geoinformatyczne).
Podczas ćwiczeń wykonane zostaną podstawowe analizy teledetekcyjne (kompozycje barwne, klasyfikacje, wskaźniki teledetekcyjne). Zasadnicza część ćwiczeń wykonywana jest podczas zajęć. Samodzielnie studenci dopracowują graficzną i redakcyjną stronę ćwiczenia wraz z opisem do prezentacji, co powinno średnio zająć mniej niż dwie godziny dla każdego wykonywanego ćwiczenia.
Podczas wykładu prezentowane są najważniejsze elementy, ich utrwalenie oraz ewentualne uzupełnienie wiedzy w oparciu o źródła literaturowe, średnio powinno zająć nie więcej niż jedną godzinę po każdym wykładzie.
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Efekty kierunkowe:
K_W01 - studenci zapoznają się kierunkami badawczymi i osiągnięciami współczesnej geografii, dotyczy to zakresu badań przestrzennych, nowoczesnych metod pozyskania przetworzenia danych.
K_W07 - studenci zapoznają się z fachowym słownictwem teledetekcyjnym,
K_W09 - studenci poznają oprogramowanie teledetekcyjne (SNAP) przetwarzają dane przestrzenne i opracowują analizy.
K_U03 - studenci poznają zasady i potrafią je zastosować w celu przygotowania prezentacji wyników analiz przestrzennych.
K_K06 - każdy student potrafi pozyskać i przetworzyć dostępne dane przestrzenne z użyciem oprogramowania teledetekcyjnego (SNAP)
Student po zakończeniu przedmiotu:
- rozumie podstawowe pojęcia teledetekcyjne,
- umie wykorzystać materiały teledetekcyjne jako dane do analiz przestrzennych.
- zna najważniejsze metody i techniki teledetekcyjne,
- zna ogólnodostępne bazy danych satelitarnych i umie z nich skorzystać,
- znają kierunku rozwoju współczesnej teledetekcji.
Kryteria oceniania
Wykład kończy się egzaminem w formie testu składającego się z pytań otwartych oraz testu wyboru.
Ocena z ćwiczeń składa się ze średniej ocen z pisemnych sprawdzianów i ćwiczeń praktycznych. Dodatkowo oceniana będzie aktywność na zajęciach i terminowość oddawania prac. Obecność na ćwiczeniach jest obowiązkowa, dopuszczalna jest jedna usprawiedliwiona nieobecności. Wszystkie ćwiczenia muszą być wykonane i zaliczone. Termin wykonania zaległych lub niezaliczonych ćwiczeń należy ustalić z prowadzącym podczas konsultacji. Pozytywna ocena z ćwiczeń jest warunkiem dopuszczenia do egzaminu z wykładu.
Podczas sesji egzaminacyjnej istnieje możliwość poprawy niezaliczonych sprawdzianów z ćwiczeń. Brak zaliczonych ćwiczeń uniemożliwia przystąpienie do egzaminu poprawkowego z wykładu.
Do zaliczenia przedmiotu konieczne jest zaliczenie wykładu i ćwiczeń. Końcowa ocena z przedmiotu jest składową: 50% z oceny uzyskanej z ćwiczeń oraz 50% z egzaminu z wykładu (na ocenę końcową decydujący wpływ ma ocena z egzaminu z wykładu). Podstawą zaliczenia przedmiotu jest uzyskanie minimum 51% możliwych do zdobycia punktów; w zakresie: 51-60% ocena dostateczna, 61-70% - dostateczna plus, 71-80% - dobra, 81-90% - dobra plus, 91-100% - bardzo dobra.
Literatura
Ciołkosz A., Miszalski J., Olędzki J.R., Interpretacja zdjęć lotniczych, PWN, Warszawa 1999.
Ciołkosz A., Kęsik A., Teledetekcja satelitarna, PWN, Warszawa 1989.
Sitek Z., Wprowadzenie do teledetekcji lotniczej i satelitarnej, AGH, Kraków 2000.
Adamczyk J., Będkowski K., Metody cyfrowe w teledetekcji, SGGW, Warszawa 2005.
Zagajewski B., Jarocińska A., Olesiuk D., Metody i techniki badań geoinformatycznych. Uniwersytet Warszawski, Wydział Geografii i Studiów Regionalnych, Warszawa, 2010.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: