Praktyka w ochronie zwierząt 4030-PwOZ

Przedmiot służy nabyciu praktycznych umiejętności w wybranych formach działalności związanej z ochroną zwierząt oraz umożliwia wykorzystanie i pogłębienie wiedzy teoretycznej zdobytej w toku studiów. Zachęca do samodzielnego rozwiązywania konkretnych problemów – m.in. poprzez sporządzanie dokumentów, pism procesowych, analiz i interpretacji – oraz rozwija kompetencje w zakresie pracy zespołowej, komunikacji i współpracy międzyinstytucjonalnej.
Program zakłada odbycie intensywnych praktyk zawodowych poza Uniwersytetem Warszawskim, wymagających odpowiedniego przygotowania i zaangażowania jeszcze przed ich rozpoczęciem. Praktyki realizowane są w instytucjach zgodnych z profilem studiów, takich jak: ogrody zoologiczne, schroniska dla zwierząt, parki narodowe, instytuty zootechniczne, kancelarie prawne, sądy, urzędy, organizacje pozarządowe oraz inne podmioty – w tym również prowadzące działalność gospodarczą – zajmujące się ochroną zwierząt w ujęciu prawnym, biologicznym lub psychologicznym.
Praktyki mogą mieć formę:
1. praktyki studenckiej organizowanej przez podmiot zewnętrzny (indywidualnie wybrany przez osobę studiującą lub wybrany z oferty, o ile taka zostanie przygotowana),
2. zatrudnienia w podmiocie zajmującym się ochroną zwierząt – na stanowisku zgodnym z profilem studiów – na podstawie umowy o pracę, stosunku służbowego lub umowy cywilnoprawnej.
Osoba studiująca samodzielnie wybiera instytucję, kontaktuje się z nią i ustala szczegóły praktyk (termin, wymiar, zakres). Warunkiem uznania praktyki jest zgodność działalności instytucji oraz powierzonych czynności z profilem kierunku studiów. Praktyki mogą również zostać zrealizowane w ramach oferty współpracujących instytucji – w takim przypadku nie jest wymagane osobne zatwierdzenie przez opiekuna praktyk, a warunki realizacji są określone z góry.
W zależności od miejsca odbywania praktyk, osoba studiująca może rozwinąć różne – a potencjalnie wszystkie – efekty uczenia się przypisane do kierunku. W szczególności praktyki mogą przyczynić się do nabycia umiejętności:
● korzystania ze źródeł wiedzy biologicznej i interpretowania wyników badań w kontekście ochrony zwierząt,
● korzystania z wiedzy psychologicznej i stosowania jej w działaniach praktycznych,
● rozwiązywania problemów z zakresu ochrony zwierząt z wykorzystaniem wiedzy prawnej i prawniczej,
● identyfikowania złożonych problemów społecznych związanych z prawną ochroną zwierząt oraz analizy i rozwiązywania ich z zastosowaniem odpowiednich metod i narzędzi,
● planowania działań i współpracy z ekspertami z różnych dziedzin,
● zarządzania procesami w instytucjach zajmujących się ochroną zwierząt,
● skutecznej komunikacji ze zróżnicowanymi grupami odbiorców, uzasadniania własnego stanowiska i pozyskiwania partnerów do współpracy,
● oceny dobrostanu zwierząt i podejmowania działań na rzecz jego zapewnienia – zwłaszcza w kontekście hodowli,
● uczestnictwa w postępowaniach administracyjnych i sądowych dotyczących zwierząt,
● rozpoznawania gatunków zwierząt,
● krytycznej analizy treści aktów normatywnych oraz procesu stosowania prawa.
W zależności od charakteru instytucji, praktyki mogą obejmować także wykorzystanie cyfrowych narzędzi wspierających działania w obszarze ochrony zwierząt – m.in. w zakresie zarządzania informacją, prowadzenia dokumentacji, komunikacji społecznej czy analizy danych.