Serial telewizyjny. Geneza, proces twórczy, funkcje 4018-SEM39-CLASS
Popularność serialu telewizyjnego wywodzi się z głodu narracji, odwiecznej ludzkiej ciekawości, co dalej? Tradycja ustna oferowała odbiorcy opowieść „w odcinkach”, to co można było usłyszeć „za jednym razem”. Tak miała się sprawa z początkami tradycji homeryckiej, a zwłaszcza z Odyseją i cyklem trojańskim. Analogiczne przykłady epiki słuchanej występują już w Sumerze (Gilgamesh), czy później w Indiach (Ramayana czy Mahabharata). Romans hellenistyczny nie tylko słuchany, ale także zaczytywany na śmierć, preferuje wątki przygodowe i miłosne oraz podróżniczo-egzotyczne. Reakcja wykształconych elit na tę literaturę dla mas wytwarza parodie gatunku, np. Satiricon czy Złoty osioł. Chrześcijaństwo rodzi potrzebę pobożniejszej narracji i tworzy apokryfy i romanse apostolskie. Nowa post-klasyczna rzeczywistość z jednej strony sprzyja rozwojowi romansu rycerskiego, a z drugiej zaspakaja potrzeby kaznodziejstwa produkując zbiory Exemplów, Bestiariuszy, żywotów świętych - Legenda aurea. Powstaje narracja ramowa, seryjna z założenia, jak np. Decameron, Canterbury Tales, Cent nouvelles nouvelles, Heptameron; innym, znacznie wcześniejszym przykładem narracji ramowej są persko-arabskie Baśnie z tysiąca i jednej nocy, wydane w Europie na początku XVIII w. Rozwój powieści popularnej XVIII-XX w., w tym powieści w odcinkach publikowanych w prasie odzwierciedla epokę rozwijającego się czytelnictwa masowego. Nowe technologie informacyjne interesują się podobną tematyką i tworzą własne gatunki narracyjne: seriale radiowe poprzedzają seriale telewizyjne, które w stosunkowo krótkim czasie stają się jednym z najpopularniejszych gatunków tego medium. Zakres tematyki i odmian seriali jest ogromny, podobnie jak zakres literatury popularnej, z której wyrosły. Seriale będą wyróżniane pod kątem tematyki, tzn. z Dzikiego Zachodu, wojenne, historyczno-kostiumowe, kryminalno-policyjne, medyczne, fantastyczno-naukowe, sądowo-prawnicze, basniowe i fantasy – a omawiane pod względem wartości warsztatowych, społecznych i przyczyn popularności. Uczestnicy zajęć będą od samego początku poświęcać część zajęć na zbiorową pracę nad indywidualnymi projektami seriali. Biorąc po uwagę obowiązkową obecność na zajęciach (30 godzin), czytanie lektur i pisemną pracę zaliczeniową, student poświęci w sumie na osiągnięcie celów dydaktycznych zajęć około 60 godzin.
Rodzaj przedmiotu
Założenia (opisowo)
Efekty kształcenia
Po ukończeniu seminarium student zdobywa następujące efekty kształcenia:
Wiedza:
• zna podstawowe metody interpretacji dzieła audiowizualnego, w tym również analizy warstwy językowej i genezy literackiej takiego dzieła
• zna historię rozwoju gatunków literackich na przestrzeni wieków i wyrosłych z nich gatunków telewizyjnych
• opanował podstawy podejścia interdyscyplinarnego w badaniach medioznawczych
• rozumie róźnice procesu twórczego w literaturze i w masowej kulturze audiowizualnej
• rozumie wymogi i przebieg procesu twórczego
• rozumie zjawisko popularności i funkcji społecznych dzieła kultury masowej
Umiejętności:
• stosuje podstawowe ujęcia teoretyczne i paradygmaty w interpretacji kulturowej omawianych dzieł
• stosuje wiedzę o procesach twórczych w interpretacji dzieła audiowizualnego.
• identyfikuje i analizuje potrzeby odbiorców serialu telewizyjnego będącego częścią kultury masowej i odnosi je do zjawiska popularności i sukcesu dzieła.
• tworzy własny projekt serialu telewizyjnego i dostosowując temat, wątki, postaci, akcję i wymowę ogólną do potrzeb odbiorców.
• utrwala i poszerza znajomość języka angielskiego w zakresie języka używanego w twórczości medialnej.
Kompetencje społeczne:
• ma świadomość dynamicznego rozwoju kultury i pojawiania się nowych metod i paradygmatów badawczych
• rozumie potrzebę i zasady pracy zespołowej w grupie interdyscyplinarnej
• potrafi ułożyć i zrealizować plan pracy własnej, będącej wkładem w dane zajęcia, zgodnie z wytycznymi prowadzącego
• potrafi aktywnie uczestniczyć w dyskusji i innych zbiorowych ćwiczeniach twórczych
• umacnia nawyk kurtuazyjnej wymiany poglądów i gotowości wysłuchania zdania i rady innych
• aktywnie śledzi wydarzenia kulturalne w Polsce i na świecie.
Kryteria oceniania
Udział w wykładzie interaktywnym (10%). Udział w dyskusji nad materiałem filmowym lub tekstem (20%). Regularna praca nad projektem twórczym i udział w pracy zespołowej nad pomysłami (20%). Przygotowanie terminowe własnych projektów i udział w ich analizie, krytyce i ocenie (50 %).
Warunkiem uzyskania zaliczenia z przedmiotu jest obecność na zajęciach (student ma prawo do dwóch nieobecności w semestrze)
Literatura
Zestaw tekstów przygotowany przez prowadzącego.
Bignell, Jonathan. An Introduction to Television Studies. 3d ed. New York: Routledge, 2012.
Butler, Jeremy G. Television: Critical Method and Applications. 3d ed. Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum, 2007.
Godzic, Wiesław. Telewizja i jej gatunki. Kraków: Universitas, 2004.
– . Telewizja jako kultura. Wyd. II popr. Kraków: RABID, 2002.
Hopfinger, Maryla. Doświadczenia audiowizualne. Warszawa: Wydawnictwo Sic!, 2003.
Mittell, Jason. Genre and Television: From Cop Shows to Cartoons in American Culture, New York: Routledge, 2004.
Polskie seriale telewizyjne 2005. Studium antenowe. Pod redakcją Jerzego Uszyńskiego. Warszawa: Telewizja Polska S. A., 2005.
Storey, John. Cultural Theory and Popular Culture: An Introduction. 5th ed. Essex: Pearson Education Ltd, 2009.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: