Semantyka a pragmatyka: Insynuacja 3800-SAP25-S
W trakcie seminarium będziemy analizowali opublikowane ostatnio teksty dotyczące insynuacji (plus kilka starszych). Insynuacja polega na komunikowaniu pewnych treści w sposób pośredni, niejawny. Na przykład wypowiedź „Marcin był dzisiaj trzeźwy” może być insynuacją, że zwykle nie jest trzeźwy. Nadawca zamiast stwierdzić coś (zazwyczaj negatywnego) wprost, sugeruje to w sposób zawoalowany tak, żeby w razie czego móc się do takiej insynuacji nie przyznać. Jednocześnie jednak wydaje się, że nadawca chce, aby jego słuchacze zdawali sobie sprawę, że nie tylko coś jawnie stwierdza, ale również w sposób trochę ukryty insynuuje.
Będziemy próbowali zrozumieć na czym dokładnie insynuacja polega, jaki jest jej mechanizm oraz jaki jest jej związek z asercją, zobowiązaniami i zaprzeczalnością.
Rodzaj przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Wiedza:
Student zna na poziomie rozszerzonym dotyczącą tematu seminarium terminologię filozoficzną w języku polskim i angielskim, zna poszczególne stanowiska współczesnej filozofii języka dotyczące podziału kompetencji między semantyką a pragmatyką, ma gruntowną znajomość metod badawczych i strategii argumentacyjnych używanych w filozofii języka, ma gruntowną znajomość metod interpretacji tekstów filozoficznych (KW03, KW05, KW08, KW09, KW11).
Umiejętności
Student potrafi samodzielnie interpretować teksty filozoficzne, formułować argumenty na rzecz określonych tez, analizować i krytycznie oceniać argumenty filozoficzne, wykorzystywać wiedzę filozoficzną w analizie krytycznej. ((KU03, KU04, KU05, KU08, KU09, KU14, KU16).
Kompetencje społeczne
Student potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role (referenta, dyskutanta). (KK06).
Dodatkowe efekty kształcenia dla doktorantów:
Doktorant:
Zna i rozumie:
• metodologię badań naukowych w obrębie nauk humanistycznych (WG_03)
• fundamentalne dylematy współczesnej cywilizacji z perspektywy nauk humanistycznych (WK_01)
Potrafi:
• wykorzystywać wiedzę z filozofii języka do twórczego identyfikowania, formułowania i innowacyjnego rozwiązywania złożonych problemów lub wykonywania zadań o charakterze badawczym, a w szczególności definiować cel i przedmiot badań naukowych w filozofii języka , właściwie rozwijać metody, techniki i narzędzia badawcze oraz twórczo je stosować; formułować hipotezę badawczą oraz wnioskować na podstawie wyników badań naukowych (UW_01)
• dokonywać krytycznej analizy i oceny wyników badań naukowych (UW_02)
• zabierać głos w sporach prowadzonych współcześnie na gruncie filozofii języka (UK_03)
• inicjować debatę (UK_04)
Jest gotów do:
• krytycznej oceny własnego wkładu w rozwój danej dyscypliny naukowej oraz prowadzenia dyskusji, formułowania merytorycznych argumentów, wypowiadania swoich racji z zachowaniem szacunku dla innych, prezentuje postawę otwartości na właściwy dla różnych nauk humanistycznych typ refleksji z poszanowaniem odmiennych poglądów (KK_02)
• uznania priorytetu wiedzy w rozwiązaniu problemów badawczych, poznawczych i praktycznych, w obrębie dyscyplin humanistycznych, z zachowaniem szacunku dla standardów pracy i debaty naukowej (KK_03)
Kryteria oceniania
Studenci będą musieli przygotować co najmniej jeden referat z jednej z lektur, przy ocenie będzie także brana aktywność podczas dyskusji
Dodatkowe kryteria oceniania dla doktorantów: doktorant powinien aktywnie uczestniczyć w dyskusjach i przygotować co najmniej dwa referaty z lektur
Dopuszczalna liczba nieobecności: 2
Literatura
Przykładowe teksty:
Asher, N., Lascarides, A. 2001. Indirect speech acts. Synthese, 128, 183–228.
Attardo, S. 1999. Covert speech acts and their meaning. Deseret Language and Linguistic Society Symposium, 25(1), 202–217.
Bell, D. M. 1997. Innuendo. Journal of Pragmatics, 27(1), 35–59.
Berstler, S. 2025. Non-Epistemic Deniability. Mind.
Bertolet, R. 1994. Are there indirect speech acts? W: S. L. Tsohatzidis (red.), Foundations of speech act theory: Philosophical and linguistic perspectives (pp. 335–349). Routledge.
Bertolet, R. 2017. On the arguments for indirect speech acts. Philosophia, 45, 533–540.
Bianchi, C. 2024. Unfinished speech acts. Synthese 204 (5):1-18.
Camp, E. 2018. Insinuation, Common Ground, and the Conversational Record. W: D. Fogal, D. W. Harris & M. Moss, New Work on Speech Acts. Oxford University Press. pp. 40–66.
Domínguez-Armas, Á., Soria-Ruiz, A. 2021. Provocative insinuations. Daimon. Revista Internacional De Filosofía, 84, 63–80.
Fraser, B. 2001. An account of innuendo. W; I. Kenesei & R. M. Harnish (red.), Perspectives on semantics, pragmatics, and discourse: A festschrift for Ferenc Kiefer (pp. 321–336). John Benjamins Publishing Company.
Fricker, E. 2012. Stating and Insinuating. Aristotelian Society Supplementary Volume 86 (1):61-94.
González de Prado, J. 2025. No norm for (off the record) implicatures. Inquiry: An Interdisciplinary Journal of Philosophy.
Jaszczolt, K. M. 2009. Cancelability and the primary/secondary meaning distinction. Intercultural Pragmatics, 6(3), 259–289.
Mazzarella, D. 2021. “I didn't mean to suggest anything like that!”: Deniability and context reconstruction. Mind and Language 38 (1):218-236.
Monaco, A. 2022. Insinuations, Indirect Speech Acts, and Deniability. Studia Semiotyczne 36 (47):62-80.
Oswald, S. 2022. Insinuation is committing. Journal of Pragmatics, 198, 158–170.
Schiller, H.I. 2021. Is that a Threat? Erkenntnis 86 (5):1161-1183.
Sullivan, A. 2023. Are There Non-Propositional Implicatures? Philosophical Quarterly 73 (2):580-601.
Witek, M. 2024. Gricean insinuation and the fake one-way mirror effect. Synthese 204 (96):1-33.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: