Postępy filozofii działania. Działania rutynowe 3800-PFD23-S

Zasadniczym problemem, który będziemy dyskutować jest pytanie, czy działania habitualne (rutynowe, nawykowe) są intencjonalne, a zatem, czy zasługują na miano działań.

Centralne twierdzenie filozofii działania głosi, że działanie jest z konieczności intencjonalne ze względu na jakiś opis. Zgodnie ze standardową interpretacją, odnośnego opisu dostarcza intencja sprawcy. Zgodność działania z intencją nie jest tu wystarczająca; intencja powinna kierować działaniem.

Model ten dobrze ujmuje sprawstwo nowicjusza. Gdy jesteśmy w jakiejś dziedzinie początkujący, działamy nieustannie myśląc o tym co i jak robimy. Inaczej jest, gdy nabierzemy wprawy. Pojawia się w tym kontekście pytanie, czy działania habitualne to w ogóle działania. Z drugiej strony, powinniśmy przyjrzeć się standardowemu ujęciu działania: być może jest ono niewystarczające i wymaga głębokich modyfikacji. Nie jest też wykluczone, że struktura działań silnie zautomatyzowanych jest w istocie zbliżona do struktury działań nowicjuszy.

Będziemy omawiać współczesne teksty filozoficzne dotyczące intencjonalności działań habitualnych, oraz filozoficzną i psychologiczną literaturę dotyczącą związków sprawstwa z uwagą. Podejmiemy też problem granic, standardowego we współczesnej filozofii działania, ujęcia działań jako z konieczności intencjonalnych – w tym względzie zajmiemy się różnymi formami błędów w działaniu; przede wszystkim omyłkami i pomyłkami.