Kościół w Ukrainie – Współczesne zmiany tożsamości narodowej 3700-AL-KUWZT-qKR
Zajęcia będą składały się z czterech bloków dydaktycznych, każdy składający się z trzech zajęć 90 minutowych. Tematyka bloków będzie podzielona chronologiczne według historii chrześcijaństwa na terenach Ukrainy. Pierwsze blok zajęć prowadzony będzie w formie wykładu konwersatoryjnego. Jako wprowadzenie do kursu, wyjaśniona zostanie na nim metodologia i podstawowe pojęcia związane z tematyką kursu. Drugi blok zajęciowy również będzie prowadzony w formie wykładu konwersatoryjnego, jednak przed każdymi zajęciami będzie krótka (10 minutowa) prezentacja wygłoszona przez studenta na wybrany temat z zakresu zajęć. Trzeci zajęć będzie poprowadzony w formie warsztatowej/konwersatoryjnej w której studenci będą wspólnie pracować w grupach nad tekstami/materiałami źródłowymi dot. tematyki zajęć (takimi jak artykułu publicystyczne, fragmenty tekstów naukowych, zdjęcia historyczne). Czwarty blok zajęć będzie prowadzony w formie warsztatu antropologicznego. W ramach zajęć przewidziane są spotkania z zaproszonymi gośćmi: duchownym greckokatolickim oraz duchownym prawosławnym. Na tych zajęciach goście odpowiedzą na pytania studentów dotyczące współczesnej tożsamości tych wyznań w Polsce. Przewidziane są również jedne zajęcia terenowe, związane z obserwacją uczestniczącą w parafii prawosławnej albo greckokatolickiej.
Zajęcia będą stanowić wstęp do zrozumienia historii i tradycji Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego oraz Kościoła katolickiego obrządku bizantyjsko-ukraińskiego (greckokatolickiego) na terenie Ukrainy oraz w ramach diaspory. Na zajęciach zostaną przedstawione procesy historyczne, które wpłynęły na obecne relację UKP z Kościołem Matką – Patriarchatem Konstantynopola, Stolicą Apostolską w Rzymie oraz Patriarchatem Moskiewskim.
Omówiony zostanie kontekst historyczny przyjęcia chrześcijaństwa przez Ruś Kijowską w 988 roku, wpływ katolickiego księstwa Litwy na kształtowanie się tożsamości prawosławnych Rusinów oraz pierwsze próby unifikacji prawosławia z Rzymem w ramach Unii 1439 roku. Kluczowy moment dla naszych rozważań stanowić będzie unia brzeska 1596 roku, która spowodowała widoczny współcześnie podział chrześcijaństwa w Ukrainie społeczność prawosławną i greckokatolicką.
Na zajęciach przedstawione będzie również będą wydarzenia z roku 1686 w którym to Patriarchat Moskiewski przejął zwierzchnictwo nad Prawosławną Metropolią Kijowską od Ekumenicznego Patriarchatu Konstantynopola. Zarysowany będzie również kontekst Rozbiorów Rzeczpospolitej (1772, 1793, 1795) gdzie ukraińskie prawosławie i grekokatolicyzm znalazły się pod wpływem nowych władz – Imperium Rosyjskiego i Monarchii Habsburskiej. Omówiony zostanie kontekst polityki rusyfikacyjnej oraz likwidacja struktur Kościoła greckokatolickiego na synodzie połockim (1839). Z kolei w Galicji, będącej pod panowanie Monarchii Habsburgów, Kościół Greckokatolicki uzyskał większą autonomię i stał się istotnym filarem powstającej ukraińskiej tożsamości narodowej, w epoce kształtowania ruchów niepodległościowych.
Pokrótce zarysowany będzie kontekst XX wieku i wojny o niepodległość Ukrainy (1917-1921) a także wpływ tego konfliktu na tożsamość religijną na terenie tego kraju. W 1946 roku, na rozkaz władz sowieckich, podczas tzw. pseudo-soboru lwowskiego, Kościół Greckokatolicki został przymusowo rozwiązany, a jego struktury wcielono do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. W kolejnych dekadach grekokatolicyzm stał się największą nielegalną organizacją religijną w ZSRR, funkcjonującą w ukryciu aż do jego odrodzenia na przełomie lat 80. i 90. XX wieku, w okresie pierestrojki i rozpadu Związku Radzieckiego.
Ostatnie zajęcia skupią się na historii najnowszej, aż do końca 2018 roku w Ukrainie istniały trzy Kościoły Prawosławne rywalizujące ze sobą o tzw. rząd dusz. Wybuch wojny rosyjsko-ukraińskiej w 2014 roku, zapoczątkowanej aneksją Krymu i konfliktem w Donbasie, znacząco wpłynął na sytuację prawosławia w Ukrainie, pogłębiając podziały między Kościołami. Ostatecznie Kościół Prawosławny Ukrainy (KPU) uzyskał autokefalię w 2019 roku, co wywołało silne napięcia na linii Moskwa-Konstantynopol i doprowadziło do kryzysu wewnętrznego w świecie prawosławnym.
Rodzaj przedmiotu
Założenia (opisowo)
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Wiedza: absolwent zna i rozumie
- podstawową terminologię nauk humanistycznych i rozumie ich rolę w kulturze K_W01;
- podstawowe metody analizy i interpretacji tekstów kultury K_W02;
- stosuje metody analizy i interpretacji tekstów naukowych (K_W04)
Umiejętności: absolwent potrafi
- selekcjonować oraz dokonać krytycznej oceny informacji pochodzących z różnych źródeł naukowych, popularnonaukowych, publicystycznych i innych K_U01;
- dokonywać analizy dzieł sztuki oraz tekstów naukowych i materiałów źródłowych za pomocą odpowiednich narzędzi badawczych K_U02;
- rozpoznawać i interpretować podstawowe problemy i zjawiska współczesności K_U05;
- prezentować wyniki indywidualnej i zespołowej pracy akademickiej we właściwej formie K_U07;
- zaplanować i zrealizować pracę grupową K_U12.
[Efekty te zostaną zweryfikowane w trakcie zaliczenia ustnego]
Kompetencje społeczne: absolwent
- jest gotów do podejmowania kształcenia przez całe życie K_K01;
- jest gotów do podejmowania pracy zespołowe K_K02;
- przestrzega zasady tolerancji, rozumie dziedzictwo kulturowe i ma poszanowanie dla różnic kulturowych K_K07;
- docenia bogactwo kultury K_K08.
[efekty te będą weryfikowane w trakcie zaliczenia ustnego oraz poprzez obserwację zaangażowania studentów w trakcie dyskusji i pracy w grupach toczących się w trakcie zajęć]
Kryteria oceniania
Należy podać sposób weryfikacji i oceniania osiągniętych przez studenta efektów uczenia się określonych dla przedmiotu jako całości (która może obejmować różne formy zajęć, np. wykład i ćwiczenia, wykład i laboratorium itp.).
Mogą to być np. wymagania i kryteria egzaminacyjne, jeżeli przedmiot kończy się egzaminem.
Metody i kryteria oceniania osiągniętych przez studenta efektów uczenia się zdefiniowanych dla poszczególnych form dydaktycznych zajęć w ramach przedmiotu należy przedstawić w części B formularza.
Zaliczenie na ocenę. Podstawą zaliczenia przedmiotu jest obecność. Możliwe są dwie nieobecności. Trzecią i czwartą nieobecność zalicza się indywidualnie.
Ocena przedmiotu jest cząstkowa, składają się na nią:
1) Aktywny udział w zajęciach. Czytanie zadanych tekstów i udział w dyskusji.
2) Indywidualne wygłoszenie referatu na zadany temat związany z tematyką zajęć.
3) Ocena pracy grupowej w bloku warsztatowym.
4) Zaliczenie ustne poprzez omówienie wybranych artykułów (2-3) z zakresu współczesnej sytuacji religijnej w Ukrainie.
Literatura
Literatura obowiązkowa:
1. B. Gudziak, Kryzys i reforma. Metropolia kijowska, patriarchat konstantynopolski i geneza unii brzeskiej, Lublin 2008.
2. O. Halecki, Od unii florenckiej do unii brzeskiej, t.1-2, Lublin 1997.
3. J. Hrycak, Historia Ukrainy 1772–1999: Narodziny nowoczesnego narodu, Lublin 2000.
4. A. Mironowicz, Kościół prawosławny w dziejach dawnej Rzeczypospolitej, Białystok 2001.
5. K. Kuczara, Grecy w Kościołach Wschodnich w Rzeczypospolitej (1585-1621), Poznań 2012.
6. Prace dotyczące konfliktu rosyjsko-ukraińskiego oraz delegalizacji Kościoła moskiewskiego, m.in.:
- Suslov (2016), analiza dyskursu religijno-politycznego w kontekście współczesnych przemian.
- Kozelsky (2014), studium zmian w strukturach Kościoła na Ukrainie.
- Dudra (2012), badania nad zmianami językowymi i liturgicznymi w obrządkach kościelnych.
- Miszewski (2023), analiza przypadków parafialnych jako ilustracja delegalizacji tradycji moskiewskiej.
- Jakowenko (2011) Historia Ukrainy od czasów najdawniejszych do końca XVIII wieku
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: