Lektura wybranych ksiąg Nowego Testamentu przez pryzmat wczesnych tekstów judaizmu 3600-HE-LWKNT-OW

Kultura europejska ukształtowana została w znacznym stopniu przez chrześcijaństwo, którego najważniejszym i najstarszym korpusem tekstów jest Nowy Testament. W powszechnym rozumieniu stanowi on swego rodzaju akt założycielski nowej religii, która, przyjmując kanoniczność Biblii Hebrajskiej (Starego Testamentu), przewartościowuje jednakowoż jej podstawowe założenia i proponuje zupełnie odmienny paradygmat religijności. Tego rodzaju optyka zakłada, że chrześcijaństwo stanowi kolejny etap rozwoju religii, zastępujący judaizm rozumiany jako religia oparta na zasadach zawartych w Starym Testamencie. Dodatkowo, według tej wizji historii, nauki Jezusa należy rozumieć jako promujące uniwersalizm zamiast partykularyzmu i koncentrujące się na propagowaniu moralności chrześcijańskiej przy jednoczesnym zanegowaniu zasadności praktykowania anachronicznych przykazań zawartych w Torze. Począwszy od XX wieku, zaczęły pojawiać się publikacje przeczące poszczególnym elementom tego obrazu. Coraz częściej podkreślano oczywisty fakt, że zarówno Jezus, jak i większość autorów pozostałych pism NT, byli Judejczykami, których mentalność i siatka pojęciowa osadzone były w ówczesnym środowisku społecznym i kulturowym. W oparciu o badania porównawcze z wczesnymi tekstami judaizmu pojawiały się nowe artykuły i monografie wskazujące, że tematy podejmowane w NT powinny być rozumiane jako element dyskursu religijnego okresu drugiej świątyni. Odkrycie zwojów w Qumran także dostarczyło dodatkowego materiału wskazującego, że, polemizując ze swoimi adwersarzami, Jezus świadomie odnosił się do zagadnień religijnych nurtujących ówczesnych Judejczyków. Celem niniejszych zajęć jest analiza tekstów NT jako przejawów debaty religijnej w ramach judaizmu drugiej świątyni. Tego rodzaju podejście pozwala lepiej zrozumieć poszczególne wypowiedzi Jezusa i apostołów, zakwestionować szkodliwe stereotypy, a także zaprezentować bardziej prawdopodobny historycznie i spójny z kontekstem epoki opis problemów poruszanych przez poszczególnych autorów.