Hospicjum - próba opisu 3502-SEM23

Zajęcia będą kontynuacją badań i rozwinięciem rozważań dotyczących HOSPICJUM - instytucji zajmującej się opieką nad umierającym i jego bliskimi. Ta forma opieki w zadziwiająco szybkim tempie rozwija się w naszym kraju - na początku lat 80-tych, na terenie Polski, działały tylko 3 hospicja, obecnie funkcjonuje ich ponad 400. Dla porównania na terenie Holandii działa 1 hospicjum i to założone przez polskiego emigranta. Czym spowodowany jest taki wzrost i tak diametralne różnice w obrębie kultury Zachodu w podejściu do śmierci, starości i opieki nad nieuleczalnie chorymi? Czym podyktowane jest tak lawinowe tworzenie się hospicjów i ośrodków opieki paliatywnej? Czy jest to tylko wynik starzenia się społeczeństwa, czy może jest to odpowiedź na medykalizację i pragmatyzm coraz wyraźniej obecny i w tej sferze ( np. dyskusja o wprowadzeniu eutanazji dla chorych na życzenie rodziny)? W ponowoczesnym świecie śmierć została wypchnięta poza nawias, jest milcząco przyjmowaną przegraną, pozbawiona formy kulturowej ( obrządków przejścia) staje się coraz bardziej niewytłumaczalna i nieoswojona. Czy zatem działalność hospicyjna stanowi tylko rozwiązanie problemu starzejącego się społeczeństwa polskiego czy jest równocześnie swoistym ruchem społecznym sprzeciwu wobec współczesnej kultury prowadzącej ku samotnej , zmedykalizowanej, pełnej lęku, niewytłumaczalnej śmierci jednostki. Pytanie o sens śmierci - wydaje się być dobrym wskaźnikiem dla opisu współczesnej kultury Zachodu. Istotnym jest zatem zbadanie postaw i motywacji samych wolontariuszy oraz personelu hospicjum ( lekarze, pielęgniarki, psychologowie). Ciekawe byłoby również określenie typu rodziny korzystającego z pomocy hospicjum. Nie ośmielamy się jednak w ramach tego seminarium badać samych umierających. Ważnym elementem badań powinno być ukazanie różnic w celach i motywacjach działań różnorakich form hospicjum ( hospicjum domowe jako sprzeciw wobec samotnej śmierci poza rodziną i domem) oraz medycyny paliatywnej ( np. przyszpitalne odziały dla nieuleczalnie chorych). Obok samego ruchu hospicyjnego wartym przebadania byłaby polityka państwa wobec umierających , a szczególnie ciekawym do prześledzenie byłyby działania powołanego stosunkowo niedawno pełnomocnika ds. medycyny paliatywnej. Na zajęciach będą kontynuowane badania nad opieką hospicyjną, ze szczególnym uwzględnieniem motywacji wolontariatu, liderów, założycieli w różnorakich placówkach ( hospicjum domowe, stacjonarne, aż po formy opieki paliatywnej). Doskonalone będzie narzędzie wywiadów oraz weryfikowany zestaw hipotez. Jako grupę porównawczą traktować będziemy inne formy wolontariatu ( np. krwiodawców).