Freud i Lacan. Rewolucja psychoanalityczna w naukach humanistycznych. 3502-387

Michel Foucault pisał w Słowach i Rzeczach, że "człowiek nie jest najstarszym ani najtrwalszym problemem, przed jakim stanęła ludzka wiedza. (...) Człowiek jest wynalazkiem, którego historia jest krótka. A koniec być może bliski". Słowa te wywołały wiele kontrowersji i konfuzji. W jaki sposób może umrzeć człowiek? Pytano nie bez złośliwości. Zajęcia będą próbo poważnego potraktowania tego pytania. Za przewodnika w próbach odpowiedzi przyjmiemy Freuda. Sam Foucault wskazał twórcę psychoanalizy jako na tego, który rozpoczął proces głębokiego przewartościowania sensu człowieczeństwa. Jednak to nie psychoanaliza w swoje ortodoksyjnej postaci będzie głównym przedmiotem dociekań. Interesować nas będzie szczególnie rola, jaką odkrycie psychoanalizy odegrało w przekształceniu nauk humanistycznych i kreowanego przez nie obrazu społeczeństwa.W pierwszym semestrze główną uwagę skupimy na Freudzie. Zajęcia będą poświęcone lekturze najważniejszych pism twórcy psychoanalizy. W semestrze drugim zajmiemy się freudowskimi inspiracjami. W pierwszej kolejności przyjrzymy się szkole frankfurckiej, która jako jedna z pierwszych próbowała przełożyć odkrycia psychoanalizy na język teorii społecznej. Następnie przyjrzymy się wersji psychoanalizy zaproponowanej przez Jacques Lacan i wychodzących od niego autorów, tj. Zizek czy Lang.