Filozoficzne aspekty spekulatywnej gramatyki średniowiecznej 3501-S17-07

Gramatyka tradycyjna wyrosła na gruncie starożytnej myśli filozoficznej: Platona, Arystotelesa, ale przede wszystkim stoickiej. Wiele wątków filozoficznych przetrwało w gramatyce w starożytności także w czasach, gdy przekształciła się ona w naukę o charakterze filologicznym. Zarówno owe dawne genetyczne związki gramatyki z filozofią, jak i nowe średniowieczne zainteresowanie logiką, a następnie arystotelesowską filozofią i metodologią zaowocowało powstaniem w wiekach średnich gramatyki o charakterze spekulatywnym, tzn. teoretycznym. Miała ona cechy teoretycznej nauki o języku jako strukturze uniwersalnej. W zależności od zmian panujących kierunków doktrynalnych zmieniała się też filozoficzna zawartość tej gramatyki. Jej filozoficzne aspekty i ich przemiany na przestrzeni średniowiecza są głównym wątkiem seminarium. Równolegle będziemy śledzić relacje między gramatyką i logiką średniowieczną. Jednoczesny intensywny rozwój i interakcja obu dziedzin w XII wieku ujawniły heterogeniczność założeń leżących u podstaw przekazanej średniowieczu tradycji "językoznawczej" i doprowadziły do powstania oryginalnych rozwiązań nie tylko z zakresu wąsko rozumianej gramatyki i logiki, lecz także filozofii języka, epistemologii i metafizyki. Skupimy się między innymi na gramatyczno-logicznym podłożu niektórych rozwiązań problemu uniwersaliów, teorii orzekania i koncepcji oznaczania.