Pedagogika resocjalizacyjna 3401-RL211PWR22
1. Interdyscyplinarny charakter wiedzy o resocjalizacji i profilaktyce społecznej.
2. Podstawowe pojęcia z zakresu pedagogiki resocjalizacyjnej: opieka, wychowanie,
socjalizacja, resocjalizacja, profilaktyka, terapia, interwencja, harm reduction.
3. Heurystyczny model funkcjonowania człowieka.
4. Norma (pojęcie, kryteria) i patologia w zachowaniu ludzkim.
5. Integracyjna teoria zachowania przestępczego wg M.Leblanca.
6. Objawy, etiologia, ujęcia definicyjne nieprzystosowania społecznego.
7. Pojęcie, stadia i typologie nieprzystosowania społecznego.
8. Badania nad nieprzystosowaniem społecznym.
9. Teorie nieprzystosowania i ich związek z modelami diagnozy i resocjalizacji.
10. Fazy i efektywność resocjalizacji nieletnich.
11. Systemy oraz instytucje prewencyjne, kontroli społecznej, resocjalizacyjne.
12. Kierunki resocjalizacji nieletnich w Polsce i za granicą.
13. Resocjalizacja w instytucjach o charakterze zamkniętym i środowisku otwartym.
14. Odpowiedzialność prawna nieletnich.
15. Strategie, metody i techniki wychowania resocjalizującego.
16. Profilaktyka uzależnień.
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Założenia (opisowo)
Efekty kształcenia
Wiedza
po zakończeniu procesu uczenia słuchacz, na podstawie zgromadzonej wiedzy:
─ definiuje podstawowe pojęcia z zakresu resocjalizacji, pedagogiki resocjalizacyjnej
─ definiuje podstawowe pojęcia i teorie nieprzystosowania społecznego
─ opisuje relacje pomiędzy teoretycznymi ujęciami patologii społecznej a modelami diagnozy i terapii
─ opisuje cele, zadania i organizację pracy instytucji wychowania resocjalizującego oraz resocjalizacji w środowisku otwartym w Polsce oraz za granicą.
Umiejętności
po zakończeniu procesu uczenia słuchacz posiada następujące umiejętności:
─ analizy zachowań nieakceptowanych społecznie przy zastosowaniu różnych ujęć teoretycznych
─ interpretacji modeli diagnozy i terapii pod kątem ich przydatności resocjalizacyjnej
─ wskazania i wyboru właściwych podejść profilaktycznych, wychowawczych, resocjalizacyjnych
─ krytyczniej oceny pracy korekcyjno – wychowawczej z punktu widzenia celów resocjalizacji oraz wymagań diagnostycznych i metodycznych;
Kompetencje społeczne
po zakończeniu procesu uczenia słuchacz posiada następujące kompetencje społeczne:
─ postępuje zgodnie z zasadami etyki wychowawcy
─ weryfikuje działania korekcyjno-wychowawcze w zależności od zmieniających się potrzeb indywidualnych i społecznych
─ ma świadomość konieczności zmian w podejściu do diagnozy i terapii nieprzystosowania społecznego.
Kryteria oceniania
ocena ciągła, kontrola obecności, końcowe zaliczenie pisemne
egzamin
Literatura
A.Bandura, R.H. Walters, Agresja w okresie dorastania, Warszawa 1968, PWN.
E. Bielecka (red.), Profilaktyka i readaptacja społeczna – od teorii do doświadczeń praktyków, Białystok 2007, Wyd. Trans Humana.
E. Bielecka (red.), Streetworking. Teoria i praktyka, Warszawa 2005.
Cz. Czapów, Wychowanie resocjalizujące. Elementy metodyki i diagnostyki. Warszawa 1978.
M. Konopczyński, Metody twórczej resocjalizacji, Warszawa 2006, PWN.
K. Pospiszyl, resocjalizacja. Teoretyczne podstawy oraz przykłady programów oddziaływań, Warszawa 1998.
L. Pytka, Pedagogika resocjalizacyjna. Wybrane zagadnienia teoretyczne, diagnostyczne i metodyczne, Warszawa 2000.
B.Urban, Zachowania dewiacyjne młodzieży, Kraków 1998.
B. Urban, Zaburzenia w zachowaniu i przestępczość młodzieży, Kraków 2000, Wyd. UJ.
B. Urban, J. Stanik (red.), Resocjalizacja, t.1 i 2, Warszawa 2007, PWN.
Ustawa o postępowaniu w sprawach nieletnich.
Opieka – Wychowanie – Terapia, Pismo metodyczno-teoretyczne poświęcone problemom profilaktyki społecznej i resocjalizacji, Wyd. KKWR.
Pedagogika Społeczna, kwartalnik
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: