Proza weryzmu 3321-7M09L7

Weryzm wywodzi się z francuskiego naturalizmu (bracia Goncourt, E. Zola i jego cykl powieściowy Rougon-Macquartowie). Weryści przyswajają sobie "kanon doskonałej bezosobowości", zakładający całkowitą obiektywność twórcy wobec dzieła, choć stosują go mniej rygorystycznie; preferują też w odróżnieniu od naturalistów francuskich tematykę wiejską, zwłaszcza związaną z Sycylią, z której prawie wszyscy pochodzą. Najwybitniejszym przedstawicielem weryzmu jest Giovanni Verga, autor powieści Rodzina Malavogliów (I Malavoglia, 1881) i Mastro-don Gesualdo (1889) oraz wielu nowel; Verga wywarł znaczny wpływ na późniejsza literaturę włoską, od F. Tozziego po L. Sciascię i innych. Przede wszystkim nowelistą - wyjątkowo płodnym - był teoretyk weryzmu Luigi Capuana, któremu zawdzięczamy także ważną powieść Margrabia Roccaverdina (Il marchese di Roccaverdina, 1901). Do sycylijskiej trójcy werystów zalicza się ponadto Federico De Roberto, który sążnistą powieść I vicere' (1894) poświęcił środowisku arystokratycznemu. Neapolitanka Matilde Serao, bardzo popularna, znana również poza granicami Włoch autorka licznych powieści w części o konsumpcyjnym charakterze, była z weryzmem związana luźno. Za zbliżonych do niego można uznać kilku innych pisarzy schyłku XIX w. (M. Pratesi, R. Fucini, E. De Marchi). Na polski przetłumaczono w pierwszych dziesięcioleciach XX w. szereg utworów M. Serao; dobre przekłady wielkich powieści Vergi ukazały się dopiero po II wojnie światowej.