Gramatyka opisowa języka węgierskiego I 3320-ZGJW56C
Na zajęciach studenci pogłębiają w praktyce wiedzę zdobytą na wykładzie z gramatyki opisowej języka węgierskiego. W szczególności rozpoznają cechy artykulacyjne węgierskich samogłosek i spółgłosek, nazywają zjawiska fonetyczne zachodzące w węgierskich wyrazach (uzgodnienia, upodobnienia, fuzje, skrócenia, wzdłużenia, elizje i epentezy) oraz zapisują węgierskie wyrazy za pomocą znaków międzynarodowego alfabetu fonetycznego (IPA). Na zajęciach ćwiczona jest również poprawna wymowa oraz ortografia węgierskich wyrazów.
Założenia (opisowo)
Koordynatorzy przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Efekty kształcenia
Absolwent zna i rozumie:
- w zaawansowanym stopniu zjawiska zachodzące w obszarach języka oraz terminologię używaną w opisie języka oraz rozumie jej źródła oraz zastosowania (K_W01)
- w stopniu zaawansowanym pojęcia z zakresu językoznawstwa ogólnego oraz gramatyki, stylistyki, historii języka kierunkowego/węgierskiego (K_W02)
- w sposób usystematyzowany metodologię badań nad językiem i kierunki badań w językoznawstwie (K_W03)
Absolwent potrafi:
- posługiwać się w sposób zaawansowany ujęciami teoretycznymi, paradygmatami badawczymi i pojęciami właściwymi dla językoznawstwa (K_U01)
- samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać swoje kompetencje badawcze kierując się wskazówkami opiekuna naukowego (K_U13)
Absolwent jest gotów do?
- samodzielnego podnoszenia poziomu swojej wiedzy i umiejętności językowych w zakresie języka węgierskiego rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się zawodowego i rozwoju osobistego, dokonuje samooceny własnych kompetencji i doskonali umiejętności, wyznacza kierunki własnego rozwoju i kształcenia, śledzi procesy zachodzące w języku (K_K01)
Kryteria oceniania
- kontrola obecności
- śródsemestralne pisemne testy kontrolne
- ocena ciągła (bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność)
Zaliczenie na ocenę.
Przelicznik punktów na ocenę semestralną:
51-60% - dostateczny
61-70% - dostateczny+
71-80% - dobry
81-90% - dobry+
91-100% - bardzo dobry
Praktyki zawodowe
brak praktyk
Literatura
1. Kassai I., 1998, Fonetika, Budapest: Nemzeti Tankönyvkiadó.
2. Molnár J., 1984, A magyar beszédhangok atlasza, Budapest.
Literatura uzupełniająca:
3. Papp I., 1971, Leíró magyar hangtan, Budapest.
4. Strukturális magyar nyelvtan 2. Fonológia, 1994, Kiefer F. red., Budapest. (wybrane fragmenty)
5. Bańczerowski J., 1988, "System fonemów spółgłoskowych języka polskiego i węgierskiego w świetle analizy kontrastywnej" w: Hungaro Slavica, Budapest, 11-31.
|
W cyklu 2023Z:
1. Kassai I., 1998, Fonetika, Budapest: Nemzeti Tankönyvkiadó. |
W cyklu 2024Z:
1. Kassai I., 1998, Fonetika, Budapest: Nemzeti Tankönyvkiadó. |
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: