Problemy dialektalne języka hiszpańskiego w tłumaczeniach 3305-PDJH-U
Język hiszpański należy do grupy tzw. języków policentrycznych, czyli takich którym można przypisać więcej niż jedną formę standardową w zależności od odmiany geolektalnej, z którą mamy do czynienia (określanej przeze niektórych badaczy mianem dialektu). Język hiszpański wykazuje zróżnicowanie o charakterze fonetycznym, leksykalnym czy gramatycznym, co nie pozostaje bez wpływu na proces przekładu zarówno z jak i na język hiszpański. W trakcie zajęć studenci zapoznają się z różnymi wariantami języka hiszpańskiego, poznają różnorakie narzędzia pomocne w pracy tłumacza oraz dowiedzą się, jak wykorzystać nowoczesne technologie w badaniach nad przekładem.
Podczas pracy z różnego rodzaju tekstami (artykuły prasowe, dokumenty prawne, literackie itp.) szczególny nacisk zostanie położony na istotne z punktu widzenia tłumacza języka hiszpańskiego problemy, jakie niesie za sobą zróżnicowanie tego języka.
Poprzez realizację tego typu zadań studenci zyskają świadomość złożoności języka, dzięki czemu podniosą swoje kompetencje językowe oraz zdobędą elementarne przygotowanie do wykonywania tłumaczeń hiszpańsko-polskich.
Ze względu na specyfikę zagadnień poruszanych podczas kursu (wymuszającą ujęcie komparatystyczne) oraz na warsztatowy charakter zajęć będą one prowadzone zarówno w języku hiszpańskim, jak i polskim.
RAMY PROGRAMOWE
1. Zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami dotyczącymi dialektologii
2. Omówienie wariantów diatopicznych języka hiszpańskiego celem ukazania jego policentryzmu.
3. Zestawienie i analiza różnego rodzaju tekstów celem wykazania różnic i podobieństw pod względem terminologii, struktur gramatycznych itd.
4. Geolektalne pułapki języka hiszpańskiego w pracy tłumacza
5. Wykorzystanie nowoczesnych technologii w procesie tłumaczenia
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Założenia (opisowo)
Efekty kształcenia
Po ukończeniu kursu student:
- ma podstawową wiedzę o miejscu hispanistyki w systemie nauk oraz o jej przedmiotowych i metodologicznych powiązaniach z innymi dyscyplinami naukowymi (K_W01),
- zna elementarną terminologię używaną w opisie języka, rozumie jej źródła oraz zastosowania, a także ma elementarną wiedzę o metodologii badań nad językiem i przekładem (K_W03, K_W08),
- ma podstawową wiedzę niezbędną w profesjonalnej analizie i interpretacji tekstów reprezentujących różne rejestry i style funkcjonalne języka hiszpańskiego i polskiego (K_W03)
- ma świadomość kompleksowej natury języka oraz jego złożoności i historycznej zmienności jego znaczeń (K_W07, K_W08),
- potrafi - z wykorzystaniem różnych źródeł i sposobów - wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i użytkować informacje (K_U04),
- potrafi określić podstawowe funkcje językoznawcze w procesie tłumaczenia (K_U03),
- rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie (K_K01),
- ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności językowych w zakresie języka hiszpańskiego i polskiego, rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się zawodowego i rozwoju osobistego, dokonuje samooceny własnych kompetencji, doskonali umiejętności, wyznacza kierunki własnego rozwoju i kształcenia (K_K01, K_K04).
- potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji określonego przez siebie i innych zadania (K_K02),
- prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy związane z wykonywaniem zawodu tłumacza tekstów hiszpańskojęzycznych na język polski (K_K04).
Kryteria oceniania
Zajęcia mają charakter warsztatowy.
Studenci będą analizować udostępnione przez wykładowcę teksty paralelne, poszukując w nich różnic i podobieństw pod względem terminologii oraz struktur gramatycznych i opracowując na tej podstawie własne bazy terminologiczne (mikrokorpusy). Zadania te będą realizowane w oparciu o pracę indywidualną lub w parach, której wyniki będą następnie komentowane na forum grupy.
Zaliczenie przedmiotu następuje na podstawie następujących kryteriów:
1. Obecność na zajęciach (dopuszczalne 2 nieobecności) – 10%
2. Aktywne uczestnictwo w zajęciach – 30%
3. Kolokwium zaliczeniowe (przetłumaczenie wybranych przez prowadzącą, osadzonych w konkretnych kontekstach terminów i sformułowań, które były omawiane podczas kursu) – 60%
Literatura
BIBLIOGRAFIA PODSTAWOWA:
Real Academia Española (2014): Diccionario de la Real Academia Española, Madrid, Espasa.
Real Academia Española (2005): Diccionario panhispánico de dudas, Madrid, Santillana.
Real Academia Española (2009): Nueva gramática de la lengua española, Madrid, Espasa.
Real Academia Española (2010): Ortografía de la lengua española, Madrid, Espasa.
Asociación de Academias de la Lengua Española (2010): Diccionario de americanismos. Madrid: Espasa.
BIBLIOGRAFIA UZUPEŁNIAJĄCA:
ALEZA IZQUIERDO, M. y JM. ENGUITA UTRILLA (coords.) (2010), La lengua española en América. Normas y usos correctos en el español actual, Valencia, Tirant Humanidades. http://www.uv.es/aleza/esp.am.pdf
ALVAR, M. (dir.) (1996), Manual de dialectología hispánica. El español de América, Barcelona, Ariel.
GARCÍA MOUTON, Pilar (1994): Lenguas y dialectos de España, Madrid, Arco/Libros.
GÓMEZ TORREGO, Leonardo (2006): Hablar y escribir correctamente. Gramática normativa del español actual, Madrid, Arco/Libros. Disponible en: https://pl.scribd.com/document/284011413/Hablar-y-Escribir-Correctamente-Gomez-Torrego
LIPSKI, J. (1996), El español de América, Madrid, Cátedra.
Materiales propios
ŹRÓDŁA INTERNETOWE:
Página web de la Real Academia Española (RAE): http://www.rae.es
Banco de datos de la RAE: http://www.rae.es/RAE/Noticias.nsf/Home?ReadForm
Diccionarios de la RAE: http://buscon.rae.es/ntlle/SrvltGUILoginNtlle
Página web sobre gramática española: http://www.elcastellano.org
Página web sobre gramática española: http://gramaticas.iespana.es
Página web sobre gramática española: http://www.angelfire.com/de/hispania
Página web sobre variedades del español (dialectología): http://www.dialectologia.es
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: