Bohaterowie i ikony kultury amerykańskiej 3301-ZKA1503

Podczas Rewolucji Amerykańskiej, Amerykanie, próbując określić własną tożsamość, stworzyli amerykański charakter narodowy w oparciu o bohaterów wojennych, romantyczne postacie literackie i wybitnych mężów stanu będących ideałem cnoty i niezależności. Mimo to, w połowie XX wieku ta uprzywilejowana pozycja nie należała już do polityków czy bohaterów wojennych, lecz do gwiazd sportu i kina. Powodem takiej zmiany była rewolucja w komunikacji na przełomie XIX i XX wieku oraz napływ emigrantów i intensywny rozwój miast w latach 1890 do1920. Analizując ten zmieniający się amerykański obraz sławy, a zwłaszcza przejście od tradycyjnych bohaterów do ikon kultury i gwiazdorskich osobowości, kurs omówi wciąż aktualną potrzebę Amerykanów do samookreślenia.
Bohaterowie okresu Rewolucji Amerykańskiej mieli usankcjonować historycznie powstanie Stanów Zjednoczonych, a ich główną cechą była cnota. Ze wszystkich bohaterów okresu wojny o niepodległość, to właśnie George Waszyngton był największym uosobieniem prawości i cnoty. Następna dekada niewiele różniła się od poprzedniej. Stworzyła ona bohaterów niezależnych, cnotliwych i przedsiębiorczych. Prawdziwa zmiana przyszła wraz z rozwojem technologii komunikacji i urbanizacją, a w szczególności z technikami reprodukcji obrazów i sposobów masowej dystrybucji informacji. Pojawienie się fotografii zaowocowało ogromnym wzrostem publikacji masowych, gazet i czasopism, co z kolej zapoczątkowało powstanie agencji informacyjnych takich jak Associated Press. Pod koniec XIX wieku, poza dostarczaniem codziennych informacji, gazety codzienne wpływały na świadomość i wyobraźnię czytelników definiując na nowo ideał sławy, sukcesu i narodowego heroizmu. W tym czasie, najbardziej podziwianymi bohaterami Ameryki byli wynalazcy, Thomas Edison, Henry Ford i Guglialmo Marcowi i magnaci finansowi, J. P. Morgan and John D. Rockefeller.
Od momentu pojawienia się prasy w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XIX wieku, Amerykanie zdradzali szczególną fascynację rozrywką, domagając się artykułów poświęconych artystom. Teatry na Broadwayu zaspokajały potrzeby społeczne dostarczając coraz większej ilości gwiazd, a w latach dwudziestych XX wieku, aktorzy pojawili się również w eterze i na ekranach kin. Powstanie w XX wieku kultury gwiazd, przypisywane przemianie społeczeństwa amerykańskiego ze społeczeństwa produkcyjnego w społeczeństwo konsumpcyjne, było również spowodowane niezwykłą koncentracją przemysłu rozrywkowego w Nowym Jorku w latach 1900 do 1929. Wraz z przeniesieniem popularnego przemysłu filmowego na zachodnie wybrzeże Stanów Zjednoczonych, kultura gwiazd stała się narodową rozrywką. Pojawienie się takich gwiazd jak Charles Chaplin tylko usankcjonowało pozycję filmu jako masowej rozrywki. Ponadto, powstał cały przemysł medialny do obsługi systemu gwiazd w Hollywood. Byli to m.in. agenci prasowi, pracownicy reklamy, czy pisma fanów takie jak Photoplay. W latach dwudziestych i trzydziestych XiX wieku, gwiazdy Hollywood stanowiły istotę blasku i sławy. Następnym wielkim krokiem w kultywowaniu kultury gwiazd było pojawienie się radia i telewizji. Chociaż film był odpowiedzią na masową potrzebę rozrywki, to jednak radio, a później telewizja, stały się archetypem kultury masowej. W przeciwieństwie do filmu, radio było obecne w domu, a przede wszystkim transmisja odbywała się na żywo. Rozrywka i informacja stały się powszechnie dostępne, a gwiazdy radia takie jak Rudy Vallee, Jack Benny oraz Burns i Allen stali się prawie członkami rodziny.
Dzisiejsza kultura gwiazd bardzo różni się od swoich heroicznych korzeni. Zamiast bohaterów, których sława ma przetrwać wieki, Amerykanie żyją w kulturze szybko pozbywającej się swoich idoli. Jak powiedział Andy Warhol, każdy ma szanse na piętnaście minut sławy.