Tłumaczenie specjalistyczne ustne (B/A) - j. angielski/ j. polski 3200-L3-2TSUBA

Po zakończeniu kursu student/studentka:

WIEDZA:
- zna podstawowe terminy z zakresu tłumaczeń ustnych (S_W02)
- zna techniki translacyjne typowe dla tłumaczenia konsekutywnego z języka angielskiego na język polski i odwrotnie (S_W16)

UMIEJĘTNOŚCI:
- umie tłumaczyć ustnie na język ojczysty i na język angielski średniej długości teksty o niewysokim poziomie terminologizacji, unikając błędów interferencyjnych (S_U07)
- potrafi przygotowywać prezentacje ustne w języku polskim i języku angielskim na rozmaite tematy (S_U11)
- potrafi prawidłowo dobrać strategię i techniki translacyjne w tłumaczeniu ustnym z języka angielskiego na język polski i odwrotnie (S_U14)
- umie merytorycznie uzasadnić własne wybory odnośnie do zastosowanych technik translacyjnych (S_U15)

KOMPETENCJE SPOŁECZNE:
- rozpoznaje problemy komunikacji międzyjęzykowej wynikające z różnic pomiędzy językami i kulturami i potrafi je rozwiązywać pod presją czasu (S_K04)
- jest gotowy/gotowa do podejmowania wyzwań zawodowych w zakresie tłumaczenia ustnego (S_K03)
- zna i rozumie standardy profesjonalnego i kompetentnego zachowania tłumacza ustnego; przestrzega zasad etyki zawodowej (S_K04)
- potrafi kreatywnie myśleć i działać w celu rozwiązania problemów w pracy tłumacza (S_K07)
- rozumie potrzebę nieustannego doskonalenia warsztatu tłumacza (S_K08)
- prawidłowo rozpoznaje i rozstrzyga dylematy związane z wykonywaniem zawodu tłumacza konsekutywnego (S_K09).

Metody oceny pracy studenta:
- ocena płynności tłumaczenia konferencyjnego z wykorzystaniem odpowiednich technik i strategii tłumaczeniowych oraz słownictwa,
- ocena postępów studenta w rozwijaniu biegłości tłumaczenia,
- ocena pracy studenta w ramach ćwiczeń na zajęciach oraz pracy własnej,
- oceny z ustnych semestralnych testów biegłości tłumaczenia oraz znajomości słownictwa z materiałów tłumaczonych w czasie zajęć (na koniec każdego semestru).

Kryteria oceniania/liczba punktów - udział w ocenie końcowej:
1. Ocena ciągła (bieżące przygotowanie do zajęć i wykonywanie zadań podczas zajęć) - 70%.
2. Końcowe zaliczenie ustne - 20%.
3. Inne (znajomość słownictwa z materiałów tłumaczonych w trakcie zajęć) - 10%.

Skala ocen:
0-59% = ndst, (2.0)
60-67% = dst, (3.0)
68-75% = dst+ (3.5)
76-83% = db, (4.0)
84-91% = db+, (4.5)
92-98% = bdb. (5.0)
99-100%= bdb.! (5.0!)

Zasady obowiązujące studentów uczęszczających na zajęcia:
1. Obecność na zajęciach jest obowiązkowa i może stanowić warunek dopuszczenia do zaliczenia przedmiotu.
2. Nieobecności – dopuszczalne 2 nieusprawiedliwione nieobecności w semestrze. Nieusprawiedliwione nieobecności w liczbie większej niż 2 skutkują koniecznością wykonania dodatkowych zadań, np. dodatkowych tłumaczeń (ustnych lub pisemnych – po uzgodnieniu z prowadzącym), opracowaniu słownictwa w wyznaczonym zakresie. Nieobecność na ponad połowie zajęć w semestrze skutkuje niedopuszczeniem do zaliczenia przedmiotu.
3. Nieprzygotowania – student powinien być przygotowany na każde zajęcia.
4. Nieobecność na zaliczeniu (teście biegłości tłumaczenia) na koniec każdego semestru skutkuje brakiem oceny i koniecznością podejścia do zaliczenia w innym uzgodnionym z wykładowcą terminie.
5. Student ma prawo do dwukrotnej poprawy każdego zaliczenia (testu biegłości i znajomości słownictwa). Nieprzystąpienie do zaliczenia w pierwszym wyznaczonym terminie bez usprawiedliwienia powoduje utratę tego terminu.

Źródła podstawowe:
Gillies, A. (2007). Sztuka notowania. Poradnik dla tłumaczy konferencyjnych. Kraków: Tertium.
Gillies, Andrew. 2004. Conference interpreting/Tłumaczenie ustne. Kraków: Tertium.
Hambrook, J., J. Lonergan. 1999. Interpreting Matters (Advanced). Chelmsford (Essex): IBI Media.
Hejwowski, K. (2004). Translation: a Cognitive-Communicative Approach. Olecko: Wydawnictwo Wszechnicy Mazurskiej.
Hejwowski, K. (2009). Kognitywno-komunikacyjna teoria przekładu. Warszawa: PWN.
Jones R. (2002). Conference Interpreting Explained. Manchester: St. Jerome.
Lipiński, K. 2000. Vademecum tłumacza. Kraków: Wydawnictwo Idea.
Nolan, J. 2005. Intepretation. Techniques and Exercises. Clevedon et al.: Multilingual Matters.
Phelan, M. 2001. The Interpreter’s Resource. Clevedon et al.: Multilingual Matters.
Rozan J. F. (2004). Note taking in Consecutive Interpreting. Notatki w tłumaczeniu konsekutywnym. Kraków: Tertium.
Wojtasiewicz, O. 1996. Wstęp do teorii tłumaczenia. Warszawa: TEPIS.
Materiały audiowizualne na bieżąco przygotowywane i aktualizowane przez prowadzących.

Źródła uzupełniające:
Belczyk A. (2004). Poradnik tłumacza: z angielskiego na nasze. Kraków: Wydawnictwo IDEA.
Grucza F. (1986). „Tłumaczenie, teoria tłumaczeń, translatoryka”, w: F.Grucza [red.], Problemy translatoryki i dydaktyki translatorycznej. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, s. 9-27.
Hung E. (ed.) (2002). Teaching Translation and Interpreting 4. Building bridges. Amsterdam/Philadelphia: John Benjamins.
Kielar B. (2003). Zarys translatoryki. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, KJS.
Kierzkowska D. (2002). Tłumaczenie prawnicze. Warszawa: Wydawnictwo TEPIS.
Kurz I. (2003). „Physiological stress during simultaneous interpreting: a comparison of experts and novices”, w: The Interpreters’ Newsletter no. 12 – 2003 Triest: EUT - Edizioni Università di Trieste.
Tryuk M. (2007). Przekład ustny konferencyjny. Warszawa: PWN.
Tryuk M. (red.) (2006). Teoria i dydaktyka przekładu konferencyjnego. Warszawa: Takt.

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu 3200-L3-2TSUBA w USOSweb