Przedmiot fakultatywny:Elementy retoryki 3200-L2-PF-RET
Celem zajęć jest dostarczenie studentom narzędzi analizy retorycznej, która przeprowadzana będzie na materiałach pisemnych, audio oraz video pochodzących z różnych dziedzin francuskiego życia publicznego, takich jak polityka, reklama, literatura czy publicystyka.
W trakcie kursu przedstawione zostaną następujące zagadnienia:
• znaczenia pojęcia „retoryka”, społeczne funkcje oraz zarys dziejów tej dyscypliny - od jej początków po tzw. nową retorykę i retorykę wizualną;
• etapy przygotowania mowy: inwencja, kompozycja, elokucja, mnemonika i wygłaszanie mowy;
• trzy rodzaje wyróżniane przez retorykę klasyczną: sądowy, polityczny i okolicznościowy
• kategorie etosu, patosu i logosu;
• analiza i ocena argumentów;
• rozpoznawanie figur retorycznych w materiale werbalnym i ikonicznym.
NAKŁAD PRACY STUDENTA:
Ćwiczenia – 30 godz.
Przygotowanie do zajęć – 30 godz.
Przygotowanie do zaliczenia i wykonanie innych zadań – 15 godzin.
Razem 75 godz. = 3 punkty ECTS.
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Założenia (opisowo)
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Po ukończeniu kursu student:
w zakresie WIEDZY – potrafi wymienić i zdefiniować podstawowe pojęcia z dziedziny retoryki;
w zakresie UMIEJĘTNOŚCI – umie przeprowadzić retoryczną analizę tekstu i obrazu;
w zakresie POSTAW – krytycznie podchodzi do technik retorycznych wykorzystywanych w komunikacji publicznej.
Kryteria oceniania
METODY OCENIANIA
• Warunkiem wstępnym uzyskania zaliczenia jest obecność na zajęciach. Dopuszczalne są trzy nieusprawiedliwione nieobecności w semestrze.
• Zaliczenie na podstawie sprawdzianu pisemnego zawierającego pytania otwarte.
KRYTERIA OCENIANIA - SKALA OCEN:
100% – 91% bdb
90% – 81% db +
80% – 71% db
70% – 61% dst +
60% – 50% dst
Literatura
ADAM J.M, M. BONHOMME, 1997. L’argumentation publicitaire. Rhétorique de l’éloge et de la persuasion. Paris : Nathan.
AMOSSY R. (réd.), 1998. Images de soi dans le discours. Paris, Lausanne : Delachaux et Niestlé.
BONHOMME Marc, 2009. « De l’argumentativité des figures de rhétorique », Argumentation et Analyse du Discours [En ligne], 2 | 2009, mis en ligne le 01 avril 2009, Consulté le 30 septembre 2016. URL : http:// aad.revues.org/495 ; DOI : 10.4000/aad.495
BERGEZ D. et al., 1994. Vocabulaire de l’analyse littéraire. Paris : Dunod.
DECLERCQ G., 1997. L’art d’argumenter. Structures rhétoriques et littéraires. Bruxelles : Editions Universitaires.
DONDERO Maria Giulia, 2010. “Rhétorique des figures visuelles et argumentation par images dans le discours scientifique”. Protée 38 (1): 41-53.
DUCROT O., B. SCHAEFFER, 1995. Nouveau dictionnaire encyclopédique des sciences du langage. Paris : Seuil.
KLINKENBERG Jean-Marie, 2000. „L’argumentation dans la figure“. Cahiers de praxématique 35: 59-86.
KOROLKO M., 1998. Sztuka retoryki. Przewodnik encyklopedyczny.Warszawa : Wiedza Powszechna.
PERELMAN C., 1997. L’empire rhétorique. Rhétorique et argumentation. Paris : Vrin.
PEYROUTET C., 1998. Style et rhétorique. Paris : Nathan.
REBOUL O., 1994. Introduction à la rhétorique. Paris: Presses Universitaires de France.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: