Z zagadnień historii muzyki 3106-ZAHIM-KON
Symfonie Ludwiga van Beethovena należą do kanonu najważniejszych dzieł w historii w muzyki światowej. Ewolucja tego gatunku w twórczości Beethovena odzwierciedla dynamikę przemian, jakie nastąpiły nie tylko w symfonice przełomu wieków XVIII i XIX, ale też uzmysławia drogi przejścia od estetyki klasycyzmu do estetyki romantyzmu. Każda z symfonii Beethovena stanowi swoisty kamień milowy w rozwoju tej formy, ale takie dzieła jak Symfonia „Eroica” (nr 3), V Symfonia c-moll, VI Symfonia F-dur „Pastoralna”, VII Symfonia A-dur i wreszcie IX Symfonia d-moll z jej kantatowym finałem zawierającym tekst „Ody do radości” F. Schillera traktowane były zarówno przez samego Beethovena, jak i jego
następców jako swoiste studia możliwości estetycznych gatunku. Wzorce ustanowione przez Beethovena w jego symfoniach powielane były mniej lub bardziej twórczo przez cały wiek XIX, a nawet w wieku XX. Dlatego szczegółowe zapoznanie się z tymi kompozycjami pozwoli studentom lepiej zrozumieć mechanizmy rozwoju historii muzyki w wiekach XIX i XX, gdyż wpływu Beethovena na kolejne generacje kompozytorów nie sposób przecenić.
Twórczość symfoniczna Beethovena omawiana będzie chronologicznie, w szerokim kontekście intelektualnym, historycznym i muzycznym, w jakim poszczególne dzieła powstawały. Ich omówienie uwzględniać będzie kwestie źródłowe, stylistyczne, światopoglądowe, kulturowe, teoretyczne, itd. Przybliżony i objaśniony zostanie specyficzny język dźwiękowy Beethovena. Słuchacze wykładu zostaną też wprowadzeni w podstawy teorii symfonii w wieku XIX, problematykę rozwoju orkiestry i orkiestracji, koncepcję allegra sonatowego i szerzej – formy sonatowej. Zajęcia będą ilustrowane partyturami oraz nagraniami CD w realizacjach najwybitniejszych dyrygentów i orkiestr.
|
W cyklu 2024Z:
Przedmiotem zajęć w tegorocznej edycji są tradycje muzyczne dawnego Śląska rozpatrywane z perspektywy instytucji kultury, w których pielęgnowane były rozmaite formy sztuki dźwięku. Do instytucji najważniejszych dla pielęgnowania muzyki należały tam kościoły diecezjalne i zakonne, zbory ewangelickie i reformowane, kręgi humanistyczne i placówki dydaktyczne różnego szczebla, zespoły podlegające administracji miejskich magistratów oraz kapele książąt i dostojników hierarchów kościelnych. Wymienione instytucje kultury będą omawiane w perspektywie diachronicznej, co pozwoli na prześledzenie dynamiki historycznych procesów modyfikacji tradycji i wyciągnięcie wniosków. |
W cyklu 2025Z:
Przedmiotem zajęć w tegorocznej edycji są tradycje muzyczne dawnego Śląska rozpatrywane z perspektywy instytucji kultury, w których pielęgnowane były rozmaite formy sztuki dźwięku. Do instytucji najważniejszych dla pielęgnowania muzyki należały tam kościoły diecezjalne i zakonne, zbory ewangelickie i reformowane, kręgi humanistyczne i placówki dydaktyczne różnego szczebla, zespoły podlegające administracji miejskich magistratów oraz kapele książąt i dostojników hierarchów kościelnych. Wymienione instytucje kultury będą omawiane w perspektywie diachronicznej, co pozwoli na prześledzenie dynamiki historycznych procesów modyfikacji tradycji i wyciągnięcie wniosków. |
Rodzaj przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2025Z: | W cyklu 2024Z: |
Efekty kształcenia
Nabycie szczegółowej wiedzy na temat symfonii Ludwiga van Beethovena, rozpoznanie kontekstu historycznego, estetycznego i kulturowego omawianych dzieł, uświadomienie procesów przemian formy sonatowej na przykładzie symfonii, nabycie umiejętności słuchaniaanalitycznego.
Kryteria oceniania
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest obecność na zajęciach.
Każdorazowa nieobecność wymaga usprawiedliwienia. Przedmiot kończy się egzaminem, a w ramach egzaminu przewidywana jest część słuchowa (rozpoznawanie ze słuchu wszystkich symfonii Beethovena) oraz część pisemna (test wraz z krótkim zadaniem opisowym).
Ocenie na egzaminie podlega:
1/ stan opanowania materiału omówionego podczas wszystkich zajęć oraz zapoznanego na
podstawie zadanych lektur obowiązkowych związanych z historią muzyki romantyzmu,
2/ umiejętność kojarzenia faktów, wyciągania wniosków, problemowe rozpatrywanie
zagadnień.
Praktyki zawodowe
ND.
Literatura
Literatura ogólna:
George R. Marek, Beethoven. Biografia geniusza, Warszawa: Państwowy Instytut
Wydawniczy, 1972
Constantin Floros, Beethovens Eroica und Prometheus-Musik, Wilhelmshaven 1978,
Gleen Stanley (red.), Cambridge Companion to Beethoven, Cambridge: Cambridge
University Press, 2000
Oliver Korte, Albrecht Riethmüller (red.), Beethovens Orchestermusik und Konzerte. Das
Hanbdbuch, Laaber: Laaber Verlag 2013
Artykuły osobowe w encyklopediach i leksykonach, m.in.: Irena Poniatowska, Beethoven,
Ludwig van [hasło], w: Encyklopedia PWM, „AB”. Część Biograficzna, Elżbieta Dziębowska
(red.), Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne 1979, s. 223-251
Literatura źródłowa: Ludwig van Beethoven, Konversationshefte, t. 1-8, Leipzig: VEB
Deutscher Verlag für Musik, 1976
Ludwig van Beethoven, Ein Skizzenbuch, Gustav Nottebohm (red.), Leipzig: Breitkof &
Härtel, 1865 (dostępne online na portalu ISMPL)
O wybranych pracach szczegółowych, artykułach i przyczynkach powiązanych z
omawianymi dziełami słuchacze wykładu będą informowani na bieżąco podczas zajęć.
|
W cyklu 2024Z:
Gustav Bauch, Geschichte des Breslauer Schulwesens in der Zeit der Reformation, Breslau: Verein für Geschichte Schlesiens 1911 (Codex Diplomaticus Silesiae, 26); O wybranych pracach szczegółowych, artykułach i przyczynkach powiązanych z omawianymi dziełami słuchacze wykładu będą informowani na bieżąco podczas zajęć. |
W cyklu 2025Z:
Gustav Bauch, Geschichte des Breslauer Schulwesens in der Zeit der Reformation, Breslau: Verein für Geschichte Schlesiens 1911 (Codex Diplomaticus Silesiae, 26); O wybranych pracach szczegółowych, artykułach i przyczynkach powiązanych z omawianymi dziełami słuchacze wykładu będą informowani na bieżąco podczas zajęć. |
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: