Bach a la polonaise. Styl polski w muzyce Jana Sebastiana Bacha 3106-POLBACH-OG

Wykład poświęcony będzie zjawisku dotąd niedostrzeganemu w badaniach nad twórczością J.S Bacha. Styl polski traktowany przez Friedricha Wilhelma Marpurga jako trzeci z narodowych stylów europejskich (obok włoskiego i francuskiego) zyskał w muzyce niemieckiej szczególne uznanie dzięki twórczości Georga Philippa Telemanna. Wprowadzenie poloneza do obyczajów dworu królewsko-elektorskiego w Dreźnie w wyniku personalnej unii polsko-saskiej stało się natomiast impulsem dla niezwykłej kariery tego tańca na najważniejszych dworach niemieckich i europejskich XVIII wieku. W Saksonii polonez osiągnął ogromną popularność również w sferach mieszczańsko-chłopskich. W wyniku tej popularności styl polski stał się też przedmiotem refleksji teoretycznej w pismach takich teoretyków muzyki XVIII wieku jak Mattheson, Riepel, Marpurg, Kirnberger i in. W muzyce J.S. Bacha styl polski obecny jest przede wszystkim w dziełach wokalno-instrumentalnych, od kantat po Mszę h-moll. Polonez stał się dla Bacha (podobnie jak dla wielu mu współczesnych kompozytorów niemieckich) muzycznym symbolem korony królewskiej. Dlatego też jego użycie ma często dla Bacha znaczenie symboliczne. Funkcjom i znaczeniu stylu polskiego, rozpoznaniu kontekstu jego występowania w wybranych dziełach Bacha (m.in. kantaty BWV 50, 69a, 184, 210, 210a, 214, 30a, Msza h-moll, I Koncert brandenburski, II Suita orkiestrowa h-moll) będa poświęcone poszczególne wykłady.