Krytyka muzyczna (moduł V) 3106-KRYM-W
„Krytyka muzyczna” to przedmiot organizowany przez Instytut Muzykologii UW, skierowany do studentów III roku studiów dziennych (obowiązkowy w module 5), w poszczególnych przypadkach istnieje możliwość realizowania go jako przedmiot fakultatywny. Jest to konwersatorium, w którym dużą rolę odgrywają także elementy ćwiczeń praktycznych. Głównym przedmiotem kształcenia jest umiejętność pisania recenzji z koncertów i wydawnictw muzycznych oraz przeprowadzania wywiadu dziennikarskiego.
Formułę „Krytyki muzycznej” można podzielić na dwie części. Na część pierwszą składają się elementy historii krytyki muzycznej (recenzje m.in. E.T.A. Hoffmana, R. Schumanna, Stefana Kisielewskiego, Andrzeja Chłopeckiego), artykuły teoretyczne pokazujące relacje między krytyką, analizą i poetyką muzyczną (m.in. M. Jabłoński, A. Tuchowski, I. Bent, J. Kerman, A. Chęćka, M. Bristiger), a także przykłady współczesne (m.in. A. Suprynowicz, J. Marczyński, D. Kozińska, B. Chaciński) – prezentujące zarówno refleksję nad kondycją współczesnej krytyki, jak i konkretne formy krytyki muzycznej.
Część drugą stanowią zajęcia praktyczne, na które studenci są zobowiązani przygotować recenzje z koncertów i płyt (wskazanych przez prowadzących). W pracy wieńczącej zajęcia, studenci prezentują recenzję płyty – tym razem wybranej przez siebie, tak by mogli zastosować pozyskane umiejętności do zrecenzowania muzyki, której sami słuchają, w obcowaniu z która najlepiej się czują. Aby dostarczyć materiału recenzenckiego, planowane się wspólne wyjścia na koncerty.
Dodatkowym elementem zajęć jest praca w grupie, której celem jest przygotowanie i przeprowadzenie wywiadu dziennikarskiego w formie pisemnej oraz audio-wideo z wybranym muzykiem.
W cyklu 2024L:
„Krytyka muzyczna” to przedmiot organizowany przez Instytut Muzykologii UW, skierowany do studentów III roku studiów dziennych (obowiązkowy w module 5), w poszczególnych przypadkach istnieje możliwość realizowania go jako przedmiot fakultatywny. Jest to konwersatorium, w którym dużą rolę odgrywają także elementy ćwiczeń praktycznych. Głównym przedmiotem kształcenia jest umiejętność pisania recenzji z koncertów i wydawnictw muzycznych oraz przeprowadzania wywiadu dziennikarskiego. |
Założenia (opisowo)
Koordynatorzy przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
fakultatywne
Tryb prowadzenia
Ogólnie: w sali i w terenie mieszany: w sali i zdalnie | W cyklu 2024L: mieszany: w sali i zdalnie w sali i w terenie |
Efekty kształcenia
Po zakończeniu kursu student:
1. zna podstawowe założenia teoretyczne krytyki muzycznej;
2. zna zarys historii krytyki muzycznej w Polsce i na świecie;
3. umiejscawia praktykę krytyki muzycznej w kontekście twórczości kompozytorskiej, praktyki wykonawczej , muzykologii i analizy muzycznej;
4. tworzy krótkie teksty krytyczne (recenzja płyty, relacja z koncertu);
5. przeprowadza wywiad dziennikarski w formie pisemnej i audio-wideo;
6. współpracuje z innymi studentami w formie kolegium redakcyjnego.
7. przyjmuje krytyczną postawę wobec przejawów współczesnych praktyk muzycznych.
Kryteria oceniania
1. Obecność i aktywny udział w zajęciach – 10%; obejmuje obecność zarówno na zajęciach, jak i na wskazanych koncertach, a także zaangażowanie w dyskusje i aktywności.
2. Recenzja pierwszego koncertu – 30%; pisemna recenzja pierwszego wskazanego koncertu.
3. Recenzja drugiego koncertu – 30%; pisemna recenzja drugiego wskazanego koncertu.
4. Recenzja płyty – 30%; pisemna recenzja wybranej płyty.
5. Wywiad – Zaliczenie/Brak zaliczenia; realizacja wywiadu dziennikarskiego w formie pisemnej oraz audio-wideo.
Aby zaliczyć kurs, studenci muszą zrealizować wszystkie wymienione komponenty.
Praktyki zawodowe
ND
Literatura
Ian Bent, hasło Analysis, w: The New Grove Dictionary of Music and Musicians, 1980; 2. ed. 2001, pol. tłum. w: Analiza i interpretacja dzieła muzycznego. Wybór metod, Kraków 1990, s. 5-10.
Michał Bristiger, Krytyka muzyczna a poetyka muzyki, „Teksty”, 1972, nr 4, s. 56–66.
Anna Chęćka, Wszyscy jesteśmy krytykami. Interpretacja jako doświadczenie obcego, „Ruch Muzyczny” nr 5/2015, s.98-99.
Anna Chęćka, Dysonanse krytyki. O ocenie wykonania dzieła muzycznego, Gdańsk: słowo/obraz terytoria, 2008.
Olga Drenda, Po co pisać o muzyce?, w: Marlena Wieczorek (red.), Muzyka dla myślących: https://savethemusic.eu/muzyka-dla-myslacych/.
Lawrence Grobel, Sztuka wywiadu. Lekcje mistrza, Warszawa 2006.
Ernst Theodor Amadeus Hoffmann, L. v. Beethoven, V Symfonie, „Allgemeine Musikalische Zeitung”, 1810.
Maciej Jabłoński, Krytyka muzyczna a etyka interpretacji, w: Krytyka muzyczna. Teoria, historia, współczesność, Zielona Góra 2009, ss. 11-22.
Jean-Claude Kaufmann, Wywiad rozumiejący (wybrany fragment)
Joseph Kerman, Jak dotarliśmy do analizy i jak z niej wybrnąć, “Res Facta Nova” 1994, nr 1 (10), ss. 84-100.
Kacper Miklaszewski, Koncepcja kryteriów oceny wykonawstwa muzycznego, w: M. Chmurzyńska i B. Kamińska (red.), Ocenianie wykonań muzycznych, Warszawa: Akademia Muzyczna im. Fryderyka Chopina, 2006, s. 77–93.
Andrzej Tuchowski, Krytyka a analiza – dwie drogi do poznania dzieła muzycznego, w: Krytyka muzyczna. Teoria, historia, współczesność, Zielona Góra 2009, ss. 23-39.
Rola krytyki w dzisiejszym życiu artystycznym, red. Alicja Matracka-Kościelny, Podkowa Leśna-Stawisko 2003.
Sytuacja współczesnej polskiej krytyki muzycznej. Dyskusja panelowa, w: Krytyka muzyczna. Teoria, historia, współczesność, Zielona Góra 2009, s. 221-244.
Ewa Schreiber: Po co pisać o muzyce? Muzyki się słucha. A można krytykować?, podcast, w: Marlena Wieczorek (red.), Muzyka dla myślących: https://savethemusic.eu/muzyka-dla-myslacych/.
Robert Schumann, Symphonie von H. Berlioz, „Neue Zeitschrift für Musik”, 1835.
Filip Szałasek, Jak pisać o muzyce: o wolnym słuchaniu, Gdańsk: Wydawnictwo w Podwórku, 2015.
Anna Wilińska-Zelek, „Mogę pisać i mówić wszystko”, w: Marlena Wieczorek (red.), Muzyka dla myślących: https://savethemusic.eu/muzyka-dla-myslacych/.
Dodatkowo:
Andrzej Chłopecki, Dziennik ucha. Słuchane na ostro: felietony, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne; Warszawa: Wydawnictwo Krytyki Politycznej, 2013.
Stefan Kisielewski, Gwiazdozbiór muzyczny; Z muzyką przez lata; Zbigniew Drzewiecki; Obywatel jazz, Warszawa: Prószyński Media, 2012.
Zygmunt Mycielski, Notatki o muzyce i muzykach, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne 1961.
Jerzy Waldorff, Muzyka łagodzi obyczaje: artykuły, recenzje, felietony, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne 1982.
Adam Wiatr, Stefan Kisielewski jako krytyk muzyczny, Wrocław: „Atut”, 2006.
Czasopisma muzyczne: „Ruch Muzyczny”, „Glissando”, „Meakultura”, „Presto”, „Jazz Forum”
Podcasty: „Szafa melomana”, „The Listening Service”, „Klassisch Drastisch”
Blogi: „Upiór w operze”, „Co w duszy gra”, „Klasyczna płytoteka”, „Polifonia. Płyty Bartka Chacińskiego”, „Pisane ze słuchu – blog o muzyce”.
Uwagi
W cyklu 2024L:
– |
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: