Żywot i śmierć artysty 3105-ZISA-SP

Zajęcia umożliwiają studentom kontakt z bardzo szerokim wachlarzem źródeł i opracowań z kilku dziedzin humanistyki; dają możliwość rozwinięcia także własnych umiejętności interpretacyjnych.
Student poznaje terminologię z zakresu historii sztuki na poziomie rozszerzonym, zdobywa uporządkowaną, pogłębioną wiedzę, obejmującą terminologię, teorie i metodologię z zakresu historii sztuki, prowadzącą też do specjalizacji; ma szczegółową wiedzę o współczesnych dokonaniach, szkołach badawczych, obejmującą wybrane obszary dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla historii sztuki; zdobywa pogłębioną wiedzę o dziedzinach nauki i dyscyplinach humanistycznych powiązanych z historią sztuki, pozwalającą na integrowanie perspektyw właściwych dla kilku dyscyplin naukowych; zna i rozumie zaawansowane metody analizy, interpretacji, wartościowania i problematyzowania różnych wytworów kultury, właściwe dla wybranych tradycji, teorii i szkół badawczych w zakresie dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla historii sztuki (K2_W02; K2_W03; K2_W04; K2_W05; K2_W06; K2_W07).
Student potrafi wyszukiwać, analizować, selekcjonować i integrować informacje z zakresu historii sztuki z wykorzystaniem różnych źródeł oraz formułować na tej podstawie krytyczne sądy; wykorzystywać pogłębione umiejętności badawcze, obejmujące analizę prac innych autorów, syntezę różnych idei i poglądów, dobór metod i konstruowanie narzędzi badawczych, opracowanie i prezentację wyników, pozwalające na oryginalne rozwiązywanie złożonych problemów w zakresie dziedzin nauki i dyscyplin naukowych właściwych dla historii sztuki; integrować wiedzę z różnych dyscyplin w zakresie historii sztuki oraz zastosować ją w nietypowych sytuacjach profesjonalnych; przeprowadzić krytyczną analizę i interpretację różnych rodzajów dzieł sztuki, stosując oryginalne podejścia, uwzględniające nowe osiągnięcia historii sztuki, w celu określenia ich znaczeń, oddziaływania społecznego oraz miejsca w procesie historyczno-kulturowym; stosować umiejętność merytorycznego argumentowania, z wykorzystaniem własnych poglądów oraz poglądów innych autorów, samodzielnego formułowania wniosków i krytycznych wypowiedzi oraz tworzenia syntetycznych podsumowań; stosować umiejętność formułowania opinii krytycznych o wytworach kultury na podstawie wiedzy naukowej i doświadczenia oraz umiejętność prezentacji opracowań krytycznych w różnych formach i w różnych mediach; potrafi porozumiewać się z wykorzystaniem różnych kanałów i technik informacyjno-komunikacyjnych ze specjalistami z zakresu historii sztuki oraz dziedzin nauki i dyscyplin pokrewnych oraz niespecjalistami, w języku polskim i języku obcym, a także popularyzować wiedzę o humanistyce oraz wytworach kultury i jej instytucjach; stosować pogłębioną umiejętność przygotowania różnych prac pisemnych w języku polskim i języku obcym uznawanym za podstawowy dla dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla historii sztuki; stosować pogłębioną umiejętność przygotowania wystąpień ustnych, w języku polskim i języku obcym, w zakresie historii sztuki lub w obszarze leżącym na pograniczu pokrewnych dyscyplin naukowych; stosować umiejętności językowe zgodne z wymaganiami określonymi dla poziomu B2+ Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego; stosować umiejętność zróżnicowanego wykorzystywania technologii informacyjnej w nauce i pracy, potrafi rozwijać aktywność poznawczą i umiejętności samodzielnego zdobywania wiedzy z wykorzystaniem technologii informacyjnej; świadomie stosować swoją wiedzę z zakresu historii sztuki i umiejętności warsztatowych oraz rozumie potrzebę pogłębiania ich przez całe życie; potrafi inspirować i organizować proces uczenia się innych osób. Potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role, planować własne przedsięwzięcia badawcze, jak też czuwać nad realizacją zadań zbiorowych; umie samodzielnie zdobywać wiedzę i poszerzać umiejętności badawcze oraz podejmować autonomiczne działania zmierzające do rozwijania zdolności i kierowania własną karierą zawodową (K2_U01; K2_U02; K2_U04; K2_U05; K2_U06; K2_U07; K2_U08; K2_U09; K2_U10; K2_U13; K2_U14).
Student jest gotów do odpowiedniego określenia priorytetów służących realizacji określonego przez siebie lub innych zadania aktywnego uczestniczenia w działaniach na rzecz zachowania dziedzictwa kulturowego regionu, kraju, Europy i świata; przekuwania projektów w profesjonalne działania o charakterze badawczym, muzealniczym lub wystawienniczym, myśląc w sposób przedsiębiorczy i działając na rzecz dobra wspólnego; prawidłowego identyfikowania i rozstrzygania dylematów związanych z wykonywaniem zawodu. Rozumie konieczność przestrzegania norm etycznych w pracy historyka sztuki i popularyzacji wiedzy z zakresu historii sztuki (K2_K01; K2_K03; K2_K04).

Zaliczenie: referat/ esej przygotowany w trakcie zajęć, złożony następnie w formie pisemnej. Tematy będą wybierane wg wskazań i preferencji studenckich.

- O. Bätschmann, Ausstellungskünstler. Kult und Karriere im Modernen Kunstsystem, Köln 1997.
- W. Bałus, Mundus melancholicus, Kraków 1996.
- H. Belting, The Invisible Masterpiece, Chicago 2001.
- W. Cahn, Arcydzieła. Studia z historii pojęcia,Warszawa 1988.
- Cyganeria Warszawska, red. S. Kawyn, Wrocław 2004.
- P. Emison, Creating the „Divine“ Artist from Dante to Michelangelo, Leiden 2004.
- D. Franck, Bohema. Życie paryskiej cyganerii na początku XX wieku, tłum. H. Andrzejewska, M. Braunstein, Warszawa 2000.
- R. Klibansky, E. Panofsky, F. Saxl, Saturn i melancholia. Studia z historii, filozofii, przyrody, medycyny, religii oraz sztuki, Kraków 2009.
- A. Kowalczykowa, Ciemne drogi szaleństwa, Kraków 1978.
- Tejże, Świadectwo autoportretu, Wrocław 2008.
- E. Kris, O. Kurz, Die Legende vom Künstler, 1934 [i wersje w innych jęz.]
- A. Makowiecki, Młodopolski portret artysty, Warszawa 1971.
- B. Mądra-Shallcross, Dom romantycznego artysty, Kraków 1992.
- J. Mitarski, Z dziejów melancholii, w: Z. Kępiński, Melancholia, Warszawa 1979.
- A. Pieńkos, Dom sztuki. Siedziby artystów w nowoczesnej kulturze europejskiej, Warszawa 2005.
- M. Poprzęcka, Wizerunek mistrza, w: Ikonografia romantyczna: materiały Sympozjum Komitetu Nauk o Sztuce Polskiej Akademii Nauk, Nieborów 1975 r., red. M. Poprzęcka, Warszawa 1977.
- J. Starobinski, Portret artysty jako linoskoczka, „Literatura na Świecie” 1976, nr 9.
- Style zachowań romantycznych, red. M. Janion i M. Zielińska, Warszawa 1986.
- Z. Waźbiński, Vir melancholicus. Z dziejów renesansowego obrazowania geniusza, „Folia Historiae Artium”, 1968.
- M. i R. Wittkower, Born under Saturn. The Character and Conduct of Artists, London 1963.
- Wizerunek artysty. Studia z dziejów sztuki XIX i XX wieku, red. M. Kitowska-Łysiak, P. Kosiewski, Lublin 1996.
- Z problemów prozy – powieść o artyście, red. W. Gutowski i E. Owczarz, Toruń 2006.
- Życie artysty: problemy biografiki artystycznej. Materiały Seminarium Metodologicznego Stowarzyszenia Historyków Sztuki, Nieborów 1994, red. M. Poprzęcka, Warszawa 1995.

Powieści i opowiadania XIX-XX w. o życiu artystów – wybór dokonywany wespół ze studentk/ami.

Poza tym różne antologie tekstów źródłowych, np.:
Teoria badań literackich za granicą, t. I, oprac. S. Skwarczyńska, Kraków 1965 (m.in. Young, Herder).
- Manifesty literackie „Burzy i Naporu” , red. G. Koziełek, Wrocław 1988 (m.in. Herder, Goethe).
Manifesty romantyzmu, red. A. Kowalczykowa, W wa 1975.
- Teoretycy, artyści i krytycy o sztuce 1700-1870, red. E. Grabska, M. Poprzęcka, Warszawa 1974 i wyd. późniejsze.

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu 3105-ZISA-SP w USOSweb