Rozważanie o rzeźbie 3105-RORZ-SP
Konwersatorium / praca z tekstem / praca w grupie, także instytucjach kultury i przestrzeni publicznej.
Rzeźba uchodzi za dyscyplinę sztuk wizualnych badawczo bardziej zaniedbaną, mniej popularną, rzadziej wystawianą. A rozważania nad nią pozwalają przecież dotknąć najistotniejszych zagadnień twórczości, także w wymiarze antropologicznym. Nie narzucając żadnych historycznych ram, nie trzymając się przeglądu historii rzeźby, prowadzący proponuje swobodną i wielostronną refleksję nad statusem rzeźby (a to znaczy także – ciała, materii, przestrzeni).
Przedmiotem rozważań mogą być zarówno kwestie materiałowe i technologiczne (w tym np. archaiczna symbolika i ekspresja określonych materiałów, jak drewno, wosk, marmur, gips, itp.), teorie rzeźby (i problem ich historycznego „upośledzenia“ w stosunku do teorii malarstwa czy architektury) i sposoby jej percepcji (wzrokowość, cielesność... ), mitologiczne uwarunkowania plastyki (w tym archaiczne wyobrażenia figury, mity – np. o Telchinach, Dedal, Pigmalion), kwestie wystawiennicze, fotografowanie rzeźby; pomnik i inne sposoby życia rzeźb w przestrzeni publicznej, tzw. rzeźba architektoniczna.
Zajęcia znajdą oparcie w tekstach i reprodukcjach, ale także przewidywany jest bezpośredni kontakt z przedmiotami, ich sytuacją w przestrzeni, w mieście, w muzeum – dzięki wystawom czasowym, wizytom w warszawskich muzeach rzeźby (Królikarnia, galeria w Łazienkach), spotkaniom z pomnikami. Dlatego proponowane będą również zajęcia poza uczelnią, w uzgodnieniu z możliwościami grupy.
Rodzaj przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Absolwent po ukończeniu kursu zna i rozumie:
K2_W02 – w stopniu pogłębionym terminologię, teorię i metodologię z zakresu historii sztuki oraz jej powiązania z innymi naukami historycznymi.
K2_W03 – kluczowe fakty, obiekty i zjawiska, stanowiące pogłębioną wiedzę o wszechstronnym i ogólnym charakterze z zakresu nauk o sztuce.
K2_W06 – zaawansowane metody analizy, interpretacji, krytyki, wartościowania i problematyzowania różnych wytworów kultury, właściwe dla wybranych tradycji, teorii i szkół badawczych w zakresie nauk o sztuce.
Absolwent po ukończeniu kursu potrafi:
K2_U01 – wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i integrować informacje z zakresu historii sztuki z wykorzystaniem różnych źródeł oraz formułować na tej podstawie krytyczne sądy.
K2_U02 – wykorzystywać wiedzę i umiejętności badawcze, obejmujące analizę prac innych autorów, syntezę różnych idei i poglądów, dobór metod i konstruowanie narzędzi badawczych, opracowanie i prezentację wyników, pozwalające na oryginalne rozwiązywanie złożonych problemów w zakresie dziedzin nauki i dyscyplin naukowych właściwych dla historii sztuki.
K2_U04 – przeprowadzić krytyczną analizę i interpretację różnych rodzajów dzieł sztuki, stosując oryginalne podejścia, uwzględniające nowe osiągnięcia historii sztuki, w celu określenia ich znaczeń, oddziaływania społecznego oraz miejsca w procesie historyczno-kulturowym.
K2_U07 – stosować umiejętność formułowania opinii krytycznych o wytworach kultury na podstawie wiedzy naukowej i doświadczenia oraz umiejętność prezentacji opracowań krytycznych w różnych formach i w różnych mediach.
K2_U08 – porozumiewać się z wykorzystaniem różnych kanałów i technik informacyjno-komunikacyjnych ze specjalistami z zakresu historii sztuki oraz dziedzin nauki i dyscyplin pokrewnych oraz niespecjalistami, a także popularyzować wiedzę o humanistyce oraz wytworach kultury i jej instytucjach.
K2_U13 – samodzielnie zdobywać wiedzę i poszerzać umiejętności badawcze oraz podejmować autonomiczne działania zmierzające do rozwijania zdolności i kierowania własną karierą zawodową.
Absolwent po ukończeniu kursu jest gotów do:
K2_K01 – krytycznej oceny posiadanej wiedzy i odbieranych treści, uznawania znaczenia wiedzy w rozwiązywaniu problemów poznawczych i praktycznych oraz zasięgania opinii ekspertów w przypadku trudności z samodzielnym rozwiązywaniem problemu.
K2_K03 – przekuwania projektów w profesjonalne działania o charakterze badawczym, muzealniczym lub wystawienniczym, myśląc w sposób przedsiębiorczy i działając na rzecz dobra wspólnego.
Kryteria oceniania
Zaliczenie: Ocenie podlegać będzie cała aktywność studentek/ów, udział w dyskusjach i ich inicjatywa w dookreślaniu tematów oraz sposobach ich realizacji; po zakończeniu zajęć zaliczenie specjalizacji zostanie dokonane na podstawie w/w aktywności oraz referatu/ eseju złożonego w formie pisemnej jako abstrakt lub konspekt (tekst o objętości max. 3 znormalizowanych stron wraz z bibliografią).
Kryteria oceny pracy:
- - merytoryczne (zakres tematu, oryginalność wniosków, odpowiednio dobrana bibliografia)
- formalne (zgodność tytułu z treścią, przejrzysty układ pracy, poprawnie sporządzona bibliografia, ewent. zestaw i spis ilustracji)
- kryteria poprawności językowej (stylistyczne, gramatyczne, ortograficzne).
Literatura
W. Cahn, Arcydzieła. Studia z historii pojęcia,Warszawa 1988.
- Fidiasz, Michał Anioł i inni. Królewska i uniwersytecka kolekcja odlewów gipsowych w Warszawie, red. J. Miziołek i H. Kowalski, Warszawa 2012.
- Figura w rzeźbie polskiej XIX i XX wieku, kat. wyst., red. P. Szubert, Warszawa 1999.
- D. Freedberg, Potęga wizerunków. Studia z historii i teorii oddziaływania, Kraków 2005.
- I. Grzesiuk-Olszewska, Warszawska rzeźba pomnikowa, Warszawa 1993.
- Tejże, Polska rzeźba pomnikowa w latach 1945-1990, Warszawa 1995.
- J.G. Herder, Plastyka, w: tegoż, Wczesne pisma estetyczne, Toruń 2024.
- A. von Hildebrand, Problem formy w sztukach plastycznych, Warszawa 2012.
- W. Juszczak, Sophia, w: tegoż, Fragmenty, Warszawa 1995.
- R. Krauss, Passages in Modern Sculpture, Cambridge Mass. 1977.
- Literatura i rzeźba, red. J. Godlewicz-Adamiec, P. Szybisty, Kraków 2019.
- Materiał rzeźby. Między techniką a semantyką, red. A. Lipińska, Wrocław 2009.
- S. Michalski, Public Monuments: Art in Political Bondage 1890-1997, London 1998.
- Pomnik, Rocznik „Rzeźba polska”, Orońsko 1989.
- Posągi i ludzie. Antologia tekstów o rzeźbie 1815-1889, t. 1-2, red. A. Melbechowska-Luty i P. Szubert, Warszawa 1993.
- Power and Persuasion: Sculpture in its rhetorical Context, red. U. Szulakowska, Warsaw 2004.
- Przeczytać rzeźbę. Antologia polskiego piśmiennictwa o rzeźbie 1957-1981, red. K. Chrudzimska-Uhera, A. M. Leśniewska, Warszawa 2019.
- R.M. Rilke, Auguste Rodin, Kraków 1963.
- Rzeźbiarze fotografują, kat. wyst. w Muzeum Rzeźby Królikarnia, Warszawa 2004.
- Sculpture workshops as space and concept: creating the portrait, red. J. Fejfer, K. Bøggild Johannsen, New York-London 2022.
- Skontrum w Muzeum Rzeźby, kat. wyst. w Muzeum Rzeźby w Królikarni, red. A. Janiszewska, Warszawa 2014.
- K. Trzeciak, Posągi i utopie. Rzeźba jako metafora nowoczesnej formy artystycznej, podmiotowości i politycznej wspólnoty, Kraków 2018.
- J.J. Winckelmann, Opis Torsu Belwederskiego, Warszawa 2015.
- T. Wujewski, Zycie starożytnych posągów, Poznań 2017.
- Th. Ziolkowski, Disenchented Images. A Literary Iconology, Princeton 1977.
- T. Żuchowski, Poskromienie materii. Nowożytne zmagania z marmurem kararyjskim. Michał Anioł, Bernini, Canova, Poznań 2010.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: