Polska w nowożytnej Europie 3105-PWNEU-KK

Omawiane będą m.in. takie kwestie, jak:
1) Regiony Europy – odmienne tradycje, różne poziomy rozwoju. Ujęcia modelowe w historiografii europejskiej (koncepcja „długiego trwania” - Fernand Braudel, modele i strefy gospodarcze – Witold Kula, Marian Małowist; centra i peryferie - Immanuel Wallerstein) oraz ich przydatność.
2) Dziedzictwo średniowiecza – postępująca unifikacja kulturowa (rola łaciny, jednolity system edukacji, także uniwersyteckiej, klasztory, ruch pielgrzymkowy).
3) Granice polityczne – terytoria pograniczne – granice w kulturze; najważniejsze organizmy polityczne, które powstały w okresie średniowiecza i ich późniejsza ewolucja ku państwu narodowemu.
4) Podział Europy na katolicką i protestancką. Integracyjna rola papiestwa; Sobór trydencki – reformy instytucjonalne – sukcesy kontrreformacji (edukacja, dyplomacja, przepływ informacji; dokumentowanie działalności kościoła: relacje o stanie diecezji, wizyty ad limina etc.).
5) Nowożytne centra Europy – zmiany na pozycji lidera (Rzym – Florencja/Mediolan/Neapol – Paryż – Madryt – Londyn/Amsterdam); nowe atrybuty centrum.
6) Migracje na kontynencie europejskim – powody – kierunki – konsekwencje kulturowe. Włosi w Rzeczypospolitej; Włosi w Europie.
7) Europejskie inspiracje w okresie renesansu i baroku (nowe idee oraz formy ich rozprzestrzeniania się; podróże „do szkół” a system edukacji).
8) Obieg informacji – europejskie centra ich zbierania oraz dystrybucji. Przemiany polityczne stymulujące wzrost zainteresowania informacją. Postęp techniczny – wynalezienie druku – gwałtowne zwiększenie nakładów. Początki prasy; rola gazetek rękopiśmiennych (avvisi) oraz druków ulotnych – formy ich cyrkulacji, zasięg społecznego oddziaływania.
9) Nowożytna dyplomacja – nowe zadania i funkcje; zmiany organizacyjne.
a) Ewolucja i stabilizowanie się struktur dyplomatycznych. Relacje nuncjuszy papieskich oraz ambasadorów weneckich; korespondencja bieżąca.
b) Polskie poselstwa na europejskich dworach (Mikołaj Wolski, 1610; Jerzy Ossoliński,1633; Krzysztof Opaliński, 1645) – cele, przebieg misji, propaganda i odbiór społeczny.
c) Ceremoniał dyplomatyczny – forma porządkowania oficjalnych kontaktów, a zarazem ważne zjawisko kulturowe
d) Kształtowanie wyobrażeń: formułowane oceny i komentarze oraz różnorodne formy oddziaływanie propagandowego stosowane przez polsko-litewskich posłów udających się do europejskich stolic, a także opinie zagranicznych dyplomatów przybywających do Rzeczypospolitej.