Przedmiot i metody historii sztuki 3105-PMHSWE
Wykład obejmuje niektóre aspekty dziejów historii sztuki, a w tym początki i rozwój historiografii artystycznej w nowożytności, początki nowoczesnej nauki o sztuce i koncepcji muzeum, instytucjonalizację i rozwój dyscypliny w XIX wieku, współczesne metody historii sztuki wobec definicji kultury wizualnej. Istotną częścią programu wykładów jest określenie miejsca historii sztuki wobec innych dyscyplin humanistycznych oraz zarysowanie najważniejszych problemów badawczych ujętych w bloki tematyczne, takie jak: 1. autorstwo i problem biografizmu w historii sztuki; 2. datowanie, chronologia i koncepcje czasu w naukach historycznych; 3. miejsce dzieła i geografie historii sztuki; 4. tradycyjne techniki i nowe media – historia sztuki jako historia rzeczy; 5. opis, analiza, interpretacja – znaczenie dzieła sztuki i jego wartościowanie.
Rodzaj przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Po zakończeniu dwusemestralnego wykładu studenci dysponują podstawową wiedzą w zakresie dziejów historii sztuki, przedmiotów, obszarów i metod badawczych tej dyscypliny humanistycznej oraz odpowiednimi umiejętnościami i kompetencjami społecznymi.
Efekty kształcenia (według obowiązującej tabeli symboli efektów uczenia się dla programu studiów, historia sztuki):
Wiedza:
K_W01 – „absolwent ma podstawową wiedzę o miejscu i znaczeniu historii sztuki w systemie nauk oraz o jej specyfice przedmiotowej i metodologicznej”;
K_W03 – „absolwent ma uporządkowaną wiedzę ogólną z zakresu historii sztuki, obejmującą dzieje, teorię i metodologię dyscypliny”;
K_W05 – „absolwent ma podstawową wiedzę o głównych kierunkach rozwoju i najważniejszych naukowych osiągnięciach aktualnej historii sztuki”;
K_W16 – „absolwent ma podstawową wiedzę o powiązaniach historii sztuki z innymi dziedzinami nauki, jak historia, filozofia, antropologia, wiedza o kulturze, religii i literaturze”;
K_W17 – „absolwent zna i rozumie podstawowe metody analizy i interpretacji obiektów sztuki, stosowane w historycznej i aktualnej historii sztuki i potrafi je dostosować do badania konkretnego dzieła”;
K_W19 – „absolwent zna i rozumie podstawowe zasady ochrony własności intelektualnej i prawa autorskiego”.
Umiejętności:
K_U03 – „absolwent potrafi posługiwać się podstawowymi ujęciami teoretycznymi, paradygmatami badawczymi i pojęciami historii sztuki w typowych sytuacjach profesjonalnych”.
Kompetencje społeczne:
K_K02 – „absolwent ma świadomość odpowiedzialności za zachowanie światowego i krajowego dziedzictwa kulturowego, standardów upowszechniania, bezpieczeństwa i ochrony dzieł sztuki”.
Kryteria oceniania
Zaliczenie na podstawie 1,5-godzinnego egzaminu pisemnego w sesji letniej (trzy pytania do wyboru z tematów omawianych w trakcie wykładów). Wymagana obecność na zajęciach (dopuszczalne dwie nieusprawiedliwione nieobecności w semestrze).
Literatura
1. Arasse D., Detal. Historia malarstwa w zbliżeniu, tłum. A. Arno, Kraków 2013.
2. Berger J., Sposoby widzenia, tłum. M. Bryl, Warszawa 2008.
3. Białostocki J., Historia sztuki wśród nauk humanistycznych, Wrocław 1980.
4. Biografia, historiografia dawnej i dziś. Biografia nowoczesna, nowoczesność biografii, red. R. Kasperowicz, E. Wolicka, Lublin 2005.
5. Bryl M., Suwerenność dyscypliny. Polemiczna historia historii sztuki od 1970 roku, Poznań 2008.
6. Czekalski S., Intertekstualność i malarstwo. Problemy badań nad związkami międzyobrazowymi, Poznań 2006.
7. Derrida J., Prawda w malarstwie, tłum. M. Kwietniewska, Gdańsk 2003.
8. Didi-Huberman G. Przed obrazem. Pytanie o cele historii sztuki, tłum. B. Brzezicka, Gdańsk 2011.
9. Friedberg A., Wirtualne okno. Od Albertiego do Microsoftu, przeł. A. Rejniak-Majewska, M. Pabiś-Orzeszyna, Warszawa 2012.
10. Gombrich E.H., O sztuce, tłum. M. Dolińska et al., Poznań 2008.
11. Historia a system, red. M. Poprzęcka, Warszawa 1997.
12. Kubler G., Kształt czasu. Uwagi o historii rzeczy, przeł. J. Hołówka, Warszawa 1970.
13. Muzeum sztuki. Antologia, red. M. Popczyk, Kraków 2005.
14. Myśliciele, kronikarze i artyści o sztuce od starożytności do 1500 roku, red. J. Białostocki, Gdańsk 2001.
15. Nacjonalizm w sztuce i historii sztuki 1789–1950, red. D. Konstantynów, R. Pasieczny, P. Paszkiewicz, Warszawa 1998.
16. Obraz jako obiekt teoretyczny, red. Ł. Kiepuszewski et al., Poznań 2020.
17. Obraz zapośredniczony, red. M. Poprzęcka, Warszawa 2005.
18. Panofsky E., Studia z historii sztuki, red. J. Białostocki, Warszawa 1971.
19. Perspektywy współczesnej historii sztuki. Antologia przekładów „Artium Quaestiones”, red. M. Bryl et al. Poznań 2009.
20. Piotrowski P., Awangarda w cieniu Jałty. Sztuka i polityka w Europie Środkowo-Wschodniej, Poznań 2005.
21. Podmiot, podmiotowość. Artysta-historyk-krytyk, red. M. Poprzęcka, Warszawa 2011.
22. Stoichita V.I., Krótka historia cienia, tłum. P. Nowakowski, Kraków 2001.
23. Tajemnica Las Meninas. Antologia tekstów, red. A. Witko, Kraków 2006.
24. Teoretycy, artyści i krytycy o sztuce 1700–1870, red. E. Grabska, M. Poprzęcka, Warszawa 1989.
25. Vasari G., Żywoty najsławniejszych malarzy, rzeźbiarzy i architektów, tłum. K. Estreicher, t. 4–5, Warszawa-Kraków, 1985–1986.
26. Warburg A., Atlas obrazów Mnemozyne, red. M. Warnke, C. Brink, tłum. P. Brożyński, M. Jędrzejczyk, Warszawa 2015.
27. Warburg A., Narodziny Wenus i inne szkice renesansowe, tłum. R. Kasperowicz, Gdańsk 2010.
28. Wölfflin H., Podstawowe pojęcia historii sztuki, tłum. D. Hanulanka, Wrocław–Warszawa–Kraków 1962.
29. Wstęp do historii sztuki. Przedmiot – metodologia – zawód, red. P. Skubiszewski, Warszawa 1973.
30. Zabytek i historia, red. P. Kosiewski, J. Krawczyk, Warszawa 2002.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: