Awangarda i kultura popularna 3105-LMAIKP-SP
Pierwsza połowa XX w. to czas wielkich geopolitycznych zmian i czas rozkwitu eksperymentalnych kierunków artystycznych. Nowe warunki społeczne i nowe ideologie potrzebowały nowej sztuki, która zbliży się do mas, a także wyrażać będzie prawdę o dynamicznie przeobrażającym się świecie. Awangarda, rozumiana jako postawa twórcza, dążyła do osadzenia sztuki w rzeczywistości. Była aktywnie zaangażowana w procesy społeczne i pragnęła mieć na nie wpływ. Mimo, że najróżniejsze kieunki awangardy (futuryzm, dadaizm, konstruktywizm, surrealizm) różniły się od siebie znacząco artystyczno-politycznym programem, łączyła je fascynacja najróżniejszymi zjawiskiami kultury popularnej, do których zaliczyć można: kult gwiazd hollywoodu, jazz, modę, sport, walki bokserskie, cyrk. Inspirowała się także w znaczący sposób nowymi mediami: fotografią, filmem, fonografią, i ich potencjałem w twórczości artystycznej. Zajęcia poświęcone zostaną poszczególnym zjawiskom kultury popularnej oraz odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób wpisywały się one w program awangardy i jak znaczący miały wpływ na zmiany w podejściu do praktyk artystycznych I połowy XX w.
Plan 7-miu zajęć:
1. Wprowadzenie: nowe perspektywy w badaniach nad awangardą
2. Chaplin – ikona lewicy artystycznej
3. Awangarda i sztuka mody
4. Harlem w Europie. Jazz i awangardy
5. Potencjał gramofonu. Bauhaus i prapoczątki kultury didżejskiej
6. Propaganda fizkultury w sowieckiej Rosji
7. „Die Dadaisten boxen!” Kultura boksu i awangarda
Rodzaj przedmiotu
Efekty kształcenia
W wyniku zaliczenia kursu student powinien rozumieć problemy badawcze sztuki awangardowej
W wyniku zaliczenia kursu student prawidłowo interpretuje zagadnienia sztuki awangardowej w kontekście zjawisk kultury popularnej
W wyniku zaliczenia kursu student inicjuje i prowadzi dyskusję na temat sztuki awangardowej
Kryteria oceniania
Egzamin pisemny
Literatura
C. Greenberg, Awangarda i kicz, [w:] Kultura masowa, red. Cz. Miłosz, Kraków 2002, s. 37-42.
P. Burger, Teoria awangardy, Kraków 2005.
Kultura didżejska, [w] Kultura dźwięku, red. Ch. Cox, D. Warner, Gdańsk 2010.
W. Benjamin. Dzieło sztuki w dobie jego reprodukowalności technicznej, [w:] W. Benjamin, Twórca jako wytwórca, Warszawa 2011.
S. Czekalski, Montowanie utopii. Fotomontaż jako wizualny język awangardy, [w:] S. Czekalski, Awangarda i mit racjonalizacji, Poznań 2000, s. 15-53.
T. Majewski, Dialektyczne feerie. Szkoła frankfurcka i kultura popularna, Łódź 2011. [fragmenty]
M. Biro, The Dada cyborg: visions of the new human in Weimar Berlin, University of Michigan Press, Michigan 2009. [fragmenty]
Mike O’Mahony, Sport in USSR, Reaktion Books, 2006. [fragment]
Regarding the Popular: Modernism, the Avant-Garde and High and Low Culture, red. S. Bru, B. Luijs, B. Hjartarsson, De Gruyter, Berlin-Boston 2011.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: