Historia sztuki nowożytnej powszechnej 3105-HNPWOWE
Do zagadnień prezentowanych w czasie wykładu należą:
Początki i rozwój sztuki renesansowej w XV-wiecznej Florencji,
przemiany w architekturze sakralnej i świeckiej, malarstwie i
rzeźbie (m.in. Ghiberti, Donatello, Masaccio, Brunelleschi,
Alberti). Sztuka dojrzałego renesansu (m.in. Leonardo, Michał
Anioł, Rafael, Bramante). Malarstwo weneckie końca XV i XVI
w. (Bellini, Giorgione, Tycjan, Veronese, Tintoretto).
Architektura, malarstwo i rzeźba XVI w. w Italii (m.in.
Parmigianino, Rosso Fiorentino, Pontormo, Cellini,
Giambologna, Vignola, Palladio). Przemiany w architekturze
rzymskiej na przełomie XVI i XVII w. (Giacomo Della Porta,
Domenico Fontana, Carlo Maderno). Malarstwo włoskie XVII
w.: malarstwo rzymskie i bolońskie na pocz. XVII w. (Carracci,
Domenichino, Guido Reni, Guercino), Caravaggio i
caravaggioniści w Italii i na północy Europy, Pietro da Cortona,
Andrea Sacchi, Nicolas Poussin i in. Rzeźba rzymska XVII w.
(m.in. Bernini, Algardi, Duquesnoy). Architektura XVII w.
(Pietro da Cortona, Bernini, Borromini, Guarini, Carlo
Rainaldi). Przemiany w sztuce rzymskiej pod koniec XVII i na
początku XVIII w. (m.in.: Carlo Maratta, Andrea Pozzo).
Omawiane będą również zagadnienia dotyczące innych krajów i
regionów, w tym: malarstwo niderlandzkie XV w.; sztuka we
Francji, zwłaszcza w czasach Franciszka I i tzw. szkoły
Fontainebleau oraz w czasach Ludwika XIV; sztuka w kręgu
dworu Rudolfa II w Pradze.
W trakcie zajęć omawiane są także wybrane zagadnienia
dotyczące mecenatu, kolekcjonerstwa, rynku sztuki i jej
różnorodnych funkcji (dewocyjnych, komemoratywnych,
propagandowych itp.).
Rodzaj przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Po ukończeniu kursu absolwent:
K_W02 – zna w zaawansowanym stopniu terminologię
historyczno-artystyczną dotyczącą dzieł sztuki nowożytnej, w
szczególności w zakresie technik, materiałów, funkcji,
datowania, warunków przechowywania, sposobów
inwentaryzacji;
K_W04 – zna i rozumie szczegółowe zagadnienia z zakresu
historii sztuki nowożytnej w ujęciu chronologicznym,
tematycznym i problemowym, w zakresie najważniejszych
stylów artystycznych, kierunków, ruchów, tendencji, środowisk,
epok historyczno-artystycznych; zna działalność
najważniejszych nowożytnych malarzy, rzeźbiarzy i
architektów; potrafi scharakteryzować znaczenie centrów
artystycznych dla rozpowszechniania się nurtów i tendencji w
sztuce nowożytnej, a także rolę wybranych ośrodków
prowincjonalnych;
K_W11 – zna i rozumie fundamentalne powiązania historii
sztuki z innymi dziedzinami nauki, jak historia, filozofia,
antropologia, wiedza o kulturze, religii i literaturze; ma wiedzę o
mecenacie artystycznym, kolekcjonerstwie, funkcjach sztuki
oraz o znaczeniu uwarunkowań politycznych, gospodarczych i
religijnych w epoce wczesnonowożytnej.
Kryteria oceniania
Forma zaliczenia: egzamin pisemny (egzamin składa się z części
ilustracyjnej, sprawdzającej umiejętność rozpoznawania dzieł,
oraz pytań opisowych).
Kryteria oceniania: warunkiem zaliczenia jest uzyskanie min.
60% punktów z egzaminu pisemnego.
Literatura
Przykładowa literatura:
Bastek G., Warsztaty weneckie w drugiej połowie XV i XVI
wieku. Bellini, Giorgione, Tycjan, Tintoretto, Warszawa 2010;
Białostocki J., Sztuka XV wieku od Parlerów do Dürera,
Warszawa 2010; Blažicek O., Barockkunst in Böhmen, Praha
1967; Blunt A., Art and Architecture in France 1500 to 1700,
Harmondsworth 1953 [i kolejne wydania]; Chastel A., Sztuka
włoska, T. 1-2, Warszawa 1978; Die Kunst des Barock in
Österreich, hrsg. G. Brucher, Salzburg 1994; Freedberg S.J.,
Painting in Italy 1500 to 1600, Harmondsworth 1975; Genaille
R., Sztuka flamandzka i belgijska, tłum. H. Andrzejewska,
Warszawa 1976; Gerson H., Ter Kuile E.H., Art and
Architecture in Belgium 1600 to 1800, Harmondsworth 1960;
Kalnein W., Levey M., Art and Architecture of the Eighteenth
Century in France, Harmondsworth 1972; Kubler G., Soria M.,
Art and Architecture in Spain and Portugal and their American
Dominions 1500 to 1800, Harmondsworth 1959; Levey M.,
Dojrzały renesans, Warszawa 1980; Levey M., Wczesny
renesans, Warszawa 1972; Mérot A., French Painting in the 17th
Century, New Haven 1995; Murray P. i L., Sztuka renesansu,
tłum. J. Arszyńska, A. Mosingiewicz, Toruń 1999; Murray P.,
Architektura włoskiego renesansu, tłum. R. Depta, Toruń 1999;
Nash S., Northern Renaissance Art, Oxford 2008; Osten G. von
der, Painting and Sculpture in Germany and the Netherlands
1500 to 1600, Harmondsworth 1969; Poeschke J., Die Skulptur
der Renaissance in Italien, Bd. 1-2, München 1990; Pope-
Hennessy J., Italian High Renaissance and Baroque Sculpture,
London 1963 [i kolejne wydania]; Pope-Hennessy J., Italian
Renaissance Sculpture, London 1958 [i kolejne wydania];
Rosenberg J., Slive S., Ter Kuile E.H., Dutch Art and
Architecture 1600-1800, Harmondsworth 1966; Rzepińska M.,
Malarstwo Cinquecenta, Warszawa 1989; Secomska K.,
Malarstwo francuskie XVII wieku, Warszawa 1985; Shearman
J., Manieryzm, tłum. M. Skibniewska, Warszawa 1970;
Tomkiewicz W., Rokoko, Warszawa 1988; Waźbiński Z.,
Malarstwo Quattrocenta, Warszawa 1989; Welch E., Art in
Renaissance Italy 1350-1500, Oxford 1997; Wittkower R., Art
and Architecture in Italy 1600 to 1750, Harmondsworth 1958 [i
kolejne wydania]; Zerner H., Renaissance Art in France. The
Invention of Classicism, Paris 2003; Ziemba A., Sztuka
Burgundii i Niderlandów 1380-1500, T. 1, Sztuka dworu
burgundzkiego oraz miast niderlandzkich, Warszawa 2008, T. 2,
Niderlandzkie malarstwo tablicowe 1380-1500, Warszawa 2011
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: