Dzieje historii sztuki 3105-DHSZTWE
Wykład obowiązkowy dla studentów historii sztuki
(pierwszy rok studiów magisterskich) obejmuje m.in.
początki systematycznej refleksji o sztuce, wybrane
zagadnienia nowożytnej i nowoczesnej historiografii
artystycznej, instytucjonalizację historii sztuki, nurty
formalizmu, ikonologię, społeczne historie sztuki,
współczesne perspektywy metodologiczne. Analizie
poddane są różne szkoły akademickiej historii sztuki
oraz ich związki z estetyką filozoficzną, tradycją
znawstwa i instytucjami muzeum. Uwzględnione są
aspekty nowoczesnych i współczesnych nauk o obrazie,
elementy dziejów historii architektury, wybrane
perspektywy postkolonialne, a także postawy
metodologiczne dotyczące nowych mediów oraz
związki historii sztuki z pokrewnymi obszarami
badawczymi, np. archeologią, muzeologią, psychologią
percepcji, studiami nad kulturą wizualną.
Rodzaj przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Efekty kształcenia (według obowiązującej tabeli
symboli efektów uczenia się dla programu studiów,
historia sztuki):
K2_W01 – absolwent „ma pogłębioną wiedzę o
specyfice przedmiotowej i metodologicznej historii
sztuki, którą jest w stanie rozwijać i twórczo stosować
w działalności profesjonalnej”;
K2_W03 – „ma uporządkowaną, pogłębioną wiedzę,
obejmującą terminologię, teorie i metodologię z zakresu
historii sztuki i innych nauk historycznych”;
K2_W04 – „ma uporządkowaną, pogłębioną,
prowadzącą do specjalizacji, szczegółową wiedzę z
zakresu dziedzin nauki i dyscyplin naukowych,
właściwych dla historii sztuki”;
K2_W05 – „ma szczegółową wiedzę o współczesnych
dokonaniach, szkołach badawczych, obejmującą
wybrane obszary dziedzin nauki i dyscyplin
naukowych, właściwych dla historii sztuki”;
K2_W06 – „ma pogłębioną wiedzę o dziedzinach nauki i
dyscyplinach naukowych powiązanych z historią sztuki,
pozwalającą na integrowanie perspektyw właściwych
dla kilku dyscyplin naukowych”;
K2_W07 – „zna i rozumie zaawansowane metody
analizy, interpretacji, wartościowania i
problematyzowania różnych wytworów kultury,
właściwe dla wybranych tradycji, teorii i szkół
badawczych w zakresie dziedzin nauki i dyscyplin
naukowych, właściwych dla historii sztuki”;
K2_W09 – „ma pogłębioną wiedzę o kompleksowej
naturze języka i historycznej zmienności jego znaczeń.”
Kryteria oceniania
Zaliczenie na podstawie 1,5-godzinnego egzaminu
pisemnego w sesji letniej. Wymagana obecność na
zajęciach (dopuszczalne dwie nieusprawiedliwione
nieobecności w semestrze).
Literatura
Bibliografia (wybór):
1. Adams L.S., The Methodologies of Art: An Introduction,
Boulder–Oxford 1996.
2. Arnheim R., Sztuka i percepcja wzrokowa, tłum. J.
Mach, Łódź 2004.
3. Art History and Its Institutions: Foundations of a
Discipline, red. E. Mansfield, London 2002.
4. Belting H., Antropologia obrazu, tłum. M. Bryl,
Kraków 2012.
5. Belting H., The End of the History of Art, Chicago 1987.
6. Berger J., Sposoby widzenia, tłum. M. Bryl, Warszawa
2008.
7. Białostocki J., Historia sztuki wśród nauk
humanistycznych, Wrocław 1980.
8. Bryl M., Suwerenność dyscypliny. Polemiczna historia
historii sztuki od 1970 roku, Poznań 2008.
9. Crary J., Zawieszenia percepcji. Uwaga, spektakl i
kultura nowoczesna, tłum. Ł. Zaremba, I. Kurz,
Warszawa 2009.
10. Czekalski S., Intertekstualność i malarstwo. Problemy
badań nad związkami międzyobrazowymi, Poznań 2006.
11. Czekalski S., Jak wyjaśnić obraz? Metodologiczne
tropy historii sztuki w epoce Ernsta H. Gombricha,
Poznań 2022.
12. Derrida J., Prawda w malarstwie, tłum. M.
Kwietniewska, , Gdańsk 2003.
13. Didi-Huberman G., Atlas albo radosna wiedza
podszyta niepokojem, tłum. T. Stróżyński, Gdańsk 2020.
14. Didi-Huberman G. Przed obrazem. Pytanie o cele
historii sztuki, tłum. B. Brzezicka, Gdańsk 2011.
15. Hatt M., Klonk C., Art History: A Critical Introduction
to Its Methods, Manchester 2006.
16. Holly M. A., Panofsky and the Foundations of Art
History, New York 1984.
17. Generations and Geographies in the Visual Arts:
Feminist Readings, red. G. Pollock, London–New York
1996.
18. Kunińska M., Historia sztuki Mariana Sokołowskiego,
Kraków 2014.
19. Labuda A. S., Z dziejów historii sztuki. Polska, Niemcy,
Europa, Poznań 2016.
20. Małkiewicz A., Z dziejów polskiej historii sztuki.
Studia i szkice, Kraków 2005.
21. Marin L., O przedstawieniu, tłum. P. Pieniążek et al.,
Gdańsk 2011.
22. Panofsky E., Studia z historii sztuki, red. J.
Białostocki, Warszawa 1971.
23. Perspektywy współczesnej historii sztuki. Antologia
przekładów „Artium Quaestiones”, red. M. Bryl et al.
Poznań 2009.
24. Pojęcia, problemy, metody współczesnej nauki o
sztuce, red. J. Białostocki, Warszawa 1976.
25. Prettejohn E., Beauty and Art: 1750–2000, Oxford
2005.
26. Rampley M., The Vienna School of Art History:
Empire and the Politics of Scholarship, 1847–1918,
University Park 2015.
27. Stoichita V. I., Krótka historia cienia, tłum. P.
Nowakowski, Kraków 2001.
28. Sztuka w świecie znaków, red. i tłum. B. Żyłko,
Gdańsk 2002.
29. The Art of Art History, red. D. Preziosi, Oxford 1998.
30. The Two Art Histories: The Museum and the
University, red. C.W. Haxthausen, New Haven–London
2002.
31. Vasari i nowożytna historiografia sztuki. Antologia,
wstęp i tłum. Z. Waźbiński, Wrocław 1975.
32. Warburg A., Atlas obrazów Mnemozyne, red. M.
Warnke, C. Brink, tłum. P. Brożyński, M. Jędrzejczyk,
Warszawa 2015.
33. Warburg A., Narodziny Wenus i inne szkice
renesansowe, tłum. R. Kasperowicz, Gdańsk 2010.
34. Winckelmann J. J., Dzieje sztuki starożytnej, opr. W.
Bałus, tłum. T. Zatorski, Kraków 2012.
35. Wölfflin H., Podstawowe pojęcia historii sztuki, tłum.
D. Hanulanka, Wrocław–Warszawa–Kraków 1962.
36. Wróblewska M., Obrazy pamięci i wiedzy.
Fotograficzne reprodukcje dzieł w archiwach i
narracjach historii sztuki, Kraków 2022.
37. Wstęp do historii sztuki. Przedmiot – metodologia –
zawód, red. P. Skubiszewski, Warszawa 1973.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: